Maand: oktober 2018
Reserveren bij Restaurant ’t Spuihuis en zie wat er gebeurt…
Ik heb voor zondag 16 december 2018 gereserveerd bij ‘t Spuihuis en gaf onderstaande toelichting:
“Het is de eerste keer na het overlijden van mijn vrouw Marijke ? in mei van dit jaar dat ik onze trouwdag alleen bij jullie kom ‘vieren’. Wij zouden op deze dag 43 jaar getrouwd geweest zijn en ‘t Spuihuis was in Bergen op Zoom haar favoriete restaurant.”
Dit kreeg ik zojuist via de mail:
Beste Ruud,
Ik word er helemaal emotioneel van! Wat mooi en moedig van u om te doen.
We gaan er een feestje van maken en ervoor zorgen dat u een fijne en memorabele avond tegemoet kunt zien.
Met vriendelijke groet,
Team Restaurant ’t Spuihuis
Spui 1 / 4611 GX Bergen op Zoom
Ondanks het gemis, een gelukkig mens
Hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik me besef dat ik een heel gelukkig mens ben. Nu zullen er mensen zijn die denken “Zijn vrouw Marijke ? is toch nog niet zo lang geleden overleden, hoe kan hij dan gelukkig zijn?”. Nou dat heeft vooral te maken met wat Marijke ? mij heeft meegegeven en dat is om de donder niet weinig geweest.
Het belangrijkste wat zij mij geleerd heeft, is dat je er niets aan kunt doen wat jou overkomt, maar hoe je daar dan mee omgaat jouw keuze is. Verder heeft zij een aantal zaken met name benoemd en daar heb ik dagelijks profijt van. Zo hoopte zij dat ik verder zou gaan met leven en niet ergens in een hoekje zou gaan zitten verpieteren. Ook hoopte zij dat ik leuke dingen, zoals een terrasje pakken, uit eten gaan of met vakantie gaan, zou blijven doen. Uiteraard hoopte ze dat het contact met de (klein)kinderen en vrienden goed zou blijven.
Ik denk dat Marijke ? trots op me kan zijn (en zelfs dat idee alleen al, inspireert mij), want alles wat zij hoopte, is vooralsnog door mij omgezet in concrete daden. Natuurlijk mis ik haar ongelooflijk, maar het is nu eenmaal niet anders en ik moet wel door. Ik kan gelukkig mijn emoties goed uiten, onder anderen door een en ander op papier te zetten. Zo heb ik bijvoorbeeld alleen al vandaag een stuk of 10 ideeën voor gedichten en ‘Liefde is…..’ opgedaan, waarvan er enkele al concreet zijn uitgewerkt. Daarnaast heb ik ontzettend veel aan de honderden foto’s die ik de afgelopen heb van Marijke heb gemaakt en waarvan ik er altijd minimaal één bij me heb. Het geeft mij een tastbaar gevoel dat ze er is, ook al is zij er niet.
Lege plek
Naast mij is een lege plek
Maar dat is slechts fysiek
Want in mij leef jij door
Want ik praat tegen je
Want ik huil met je
Want ik lach met je
Want ik hou van je
Ik kan je alleen niet meer aanraken
Maar voel jouw warmte in mijn hart
Als ik zie, hoor of lees hoe anderen soms worstelen met hun verdriet, met hun machteloosheid, met hun (financiële) zorgen, doet me dat elke keer weer beseffen hoe dankbaar ik mag zijn, dat ik daar in elk geval op een -in mijn ogen- goede manier mee om kan gaan.
Ik heb het idee opgevat om de blogs van Marijke ? en van mij, samen met de gedichten van haar en mij, op de een of andere manier in boekvorm uit te (laten) geven, waarbij het de bedoeling is dat de volledige opbrengst ten goede komt aan de Borstkankervereniging Nederland.
Marijke ? was heel bijzonder (ook al wilde zij daar zelf nooit van weten), niet alleen voor de (klein)kinderen en mij, maar voor heel veel anderen die zij, ondanks haar eigen sores, altijd met raad en daad bijstond.
Ik voel me dan ook heel erg vereerd dat ik een aantal van haar werkzaamheden kan voortzetten.
Mooi mens
Jou in de kroeg zien
Jou bij jou thuis zien
Jou bij mij thuis zien
Jou als liefde zien
Jou in trouwjurk zien
Jou in Zaandam zien
Jou in Wieringerwerf zien
Jou als moeder van Jamie zien
Jou als moeder van Nick zien
Jou als grote liefde zien
Jou als levenspartner zien
Jou in Bergen op Zoom zien
Jou als reisgenoot zien
Jou als levensgenieter zien
Jou als drager van borstkanker zien
Jou als dappere overlever zien
Jou als steun en toeverlaat zien
Jou als inspiratiebron zien
Jou niet als slachtoffer zien
Jou mijn respect laten zien
Jou als mijn grote voorbeeld zien
En dan…..
Jou nooit meer zien…..
Lunchen in Antwerpen
Vandaag komt rond 8:00 uur de tuinman en nadat ik voor hem de poort heb open gemaakt, ga ik mijn rondje lopen.
Als ik even na 9:00 uur terug kom, maak ik voor de tuinman koffie, waarna ik ga douchen en ontbijten. Om 10:30 uur is de tuin weer helemaal netjes..
Jamie en Mike hebben dit weekend met vrienden afgesproken in Antwerpen en ze hebben mij gevraagd of ik misschien zin had om samen met hen te gaan lunchen? Uiteraard heb ik daar zijn in 
. We hebben om 12:30 uur afgesproken op de Grote Markt en ik vertrek om 11;30 uur richting Antwerpen. Ik heb gelukkig geen last van file, maar de andere kant op staat er ruim 5 kilometer 
.
Het kost mij nog geen 25 minuten om in Antwerpen te komen, maar het kost vervolgens 20 minuten om bij de Kaai te komen.
Ik parkeer mij auto en loop op mijn gemak naar de Grote Markt. We hebben afgesproken bij Pho 61, een Vietnamees restaurant. Als ik er aan kom, is het er doodstil, maar wat niet is, kan nog komen 
.
Even voor 12:30 uur komen Jamie en Mike bij het restaurant aan en we gaan buiten aan een van de tafels zitten. Jamie en Mike bestellen een Rivella en ik neem een glas droge rosé.
We besluiten wat voorgerechtjes te delen en kiezen voor Vietnamese springrolls, Dim Sum en Won Ton.
Als hoofdgerecht kiezen we alle drie voor de Pho Surf and Turf en dat blijkt een meer dan voortreffelijke keuze te zijn.
Nadat de kinderen hebben afgerekend lopen we nog even een stuk door het centrum van Antwerpen.
We lopen even naar binnen bij Floris van Bommel en vervolgens bezoeken we het winkelcentrum dat gevestigd is in de stadsfeestzaal.
Verderop in Antwerpen is het al volop kerstsfeer; Marijke 
had dat ook prachtig gevonden.
Het loopt tegen 15:30 uur als ik afscheid neem van de kinderen en terug loop naar de Kaai, waar ik bijna 9 euro moet betalen voor 3 uurtjes parkeren.
Het was een fantastische dag, niet alleen gezellig met de kinderen en fantastisch eten, maar ook geweldig weer.
Thuis geniet ik nog tot 19:00 uur met een alcoholvrij biertje van het mooie weer.
Recente reacties