Onze trouwdag, na 42 keer samen, nu voor het eerst alleen…
Op 16 december 1975 zijn Marijke en ik in het prachtige Zaandijk getrouwd en elk jaar hebben we dit samen gevierd, maar dit jaar is Marijke er voor het eerst niet bij. Ik heb mij echter voorgenomen om er vandaag –geheel in de lijn van Marijke – toch een feestje van te maken.
Zaterdag gaat een aantal keer de bel en worden er prachtige bossen bloemen bezorgd .
De strekking van de kaartjes is dat ik complimenten krijg voor de manier waarop ik mijn leven heb opgepakt, maar ik geef de credits hiervoor graag aan Marijke . Zonder haar niet aflatende positieve houding, waarbij zij mij op het hart heeft gedrukt vooral nog een “Gelukkig leven” te hebben, helpen mij daar dagelijks bij en daar ben ik haar oprecht dankbaar voor .
Ik heb voor vandaag een tafel gereserveerd bij het absoluut favoriete restaurant van Marijke, namelijk Restaurant ‘t Spuihuis in Bergen op Zoom, maar eerst is het tijd voor een toast met bubbels, want “Alles blijft hetzelfde, maar dan anders…”..
Omdat ik bij het eten wel een wijntje wil drinken, ga ik op de fiets naar de stad. Ik heb geen handschoenen aan en dat blijkt geen goede keuze te zijn geweest, want het is vochtig en onaangenaam koud. Het is even voor 19:00 uur als ik op het Spui aankom en de fiets op slot zet.
Ik krijg, zonder dat ik daar om gevraagd heb, een tafeltje bij het raam, waar Marijke en ik vorig jaar samen ook gezeten hebben (Toeval bestaat echt niet ) en begin met een glas droge rosé en buig me onder het toeziend oog van Marijke over de kaart.
Ik ga voor het 3-gangen keuze menu en denk dat als zij er vanavond bij geweest zou zijn, we beiden hetzelfde besteld zouden hebben.
Als voorgerecht kies ik voor de Sashimi van zalmfilet: gemarineerde zalmfilet ingelegd in miso met mierikswortel, gepofte rijst, limoen, komkommer en rettich.
Als hoofdgerecht kies ik voor de Australische grain fed ossenhaas: gebraden en getrancheerde ossenhaas met wilde bospaddenstoeltjes, witlof gegaard in rozemarijn boter en eigen jus.
Tot mijn verrassing wordt het hoofdgerecht persoonlijk geserveerd door de eigenaar, die nogmaals aangeeft het “moedig” te vinden dat ik hier vanavond alleen gekomen ben en dat ik er qua kleding ook een extra feestelijk tintje aan heb gegeven. Gelukkig is het licht getemperd, waardoor niet te zien is dat ik ervan moet blozen .
Het vlees is werkelijk fantastisch, zowel qua smaak als qua textuur en ik geniet er dan ook zichtbaar van.
Tot slot het toetje en ik kies deze keer voor Rood fruit & chocolade: allerlei bereidingen van 3 soorten chocolade, framboos, kers en zwarte bes met merengue en sorbet.
Nadat ik heb afgerekend, fiets ik op mijn gemak naar huis. Het is vreemd genoeg beduidend minder koud dan op de heenweg.
Thuis gekomen, geniet ik van een kop koffie met een stukje banketstaaf en kijk ik, geheel volgens “onze traditie” een kerstfilm.
Bedankt Marijke voor de ruim 43 prachtige jaren die we samen hebben gehad, je liefde, je niet aflaten zorg om anderen en je inspirerende woorden, waar ik dagelijks kracht uithaal.
Recente reacties