Trots op mijn ventje

Met pijn in mijn hart heb ik hem alleen moeten laten: mijn steun en toeverlaat…

De laatste maanden deed hij alles, niet alleen de mantelzorg voor mij, maar ook het verzorgen van de hond, het huishouden, wassen, boodschappen doen, koken…

Ik zag met lede ogen hoe het hem fysiek en mentaal sloopte, maar hij gaf niet op en heeft letterlijk tot de laatste snik voor me gezorgd.

Gelukkig heb ik hem nog kunnen helpen bij het leren van alles wat hij nu alleen in en om het huis moet doen. Ik was al in 2012 begonnen met het opschrijven van allerlei tips en hij bleek een snelle leerling te zijn.

Hij kookt elke avond en hij houdt ook het huis keurig schoon. Het enige dat hij nu nog moet doen, is het opruimen van zijn werkkamer en de garage. 

Verder heb ik hem op het hart gedrukt dat, ook al ben ik er niet meer, alles hetzelfde blijft, maar dan anders… en voor de zekerheid heb ik nog een brief voor hem achter gelaten, waarin ik aangeef dat ik hoop dat hij nog een gelukkig leven kan leiden en dat hij ook ‘gewoon’ op vakantie moet gaan.

Hij lid geworden van de Borstkanker Vereniging Nederland en hij beheert nu de door mij opgezette besloten FB-groep “Samen Sterker, bij uitgezaaide borstkanker”.

Als ik dan nu op het afgelopen jaar terugkijk, kan ik niet anders dan concluderen dat hij mijn raad heeft opgevolgd en zo veel mogelijk probeert te genieten. Hij blijft niet thuis zitten en gaat er regelmatig op uit.

Ik ben dan ook met recht trots op mijn ventje en zal ook in de toekomst een oogje in het zeil houden.

Gelukkig Nieuwjaar

Ik houd van je!

Marijke ?