Binnen een paar uur van de hemel in de hel
Vandaag wordt de trial AMG 232 officieel beëindigd en moet Marijke om 10:10 uur bij de researchverpleegkundige zijn. Zoals tegenwoordig bijna elke keer als we naar Rotterdam rijden, is ook nu de brug weer open.
Marijke meldt zich eerst bij de dagbehandeling, waar de PAC aangeprikt zal worden om een aantal buisjes bloed af te kunnen nemen, terwijl ik de auto ga parkeren.
Daarna staat er nog een afspraak bij de researcharts op het programma en zij geeft aan dat als Marijke met de morfine de pijn onder controle heeft, zij geen aanleiding ziet dat wij niet met vakantie naar de Provence zouden kunnen gaan. Zij maakt een afspraak voor Marijke bij dr. Jager voor ná onze vakantie en geeft Marijke voldoende morfine en Movicolon mee om de vakantie mee door te komen; dat is een onverwachte meevaller; we hadden niet gedacht dat we nog voor ruim 3 weken naar Zuid Frankrijk zouden kunnen gaan.
Terwijl Marijke bij Balie B de afspraak met dr. Jager laat vastleggen, ga ik vast naar de apotheek, waar ik terloops ook nog even de nummertjes automaat repareer (kwamen geen bonnetjes meer uit).
Als Marijke haar medicatie heeft gekregen, is het uiteindelijk al weer na 12:00 uur en kunnen we naar huis.
Terwijl ik weer aan het werk ga, schrijft Marijke op haar blog dat we toch nog op onze geplande vakantie naar de Provence kunnen en daarna gaat ze in de caravan alvast het bed opmaken, waarna ze begint aan haar boodschappenlijstje. Het vooruitzicht van zon en temperaturen van 28 tot 30 graden spreekt ons beiden aan .
Het is 17:45 uur als de telefoon gaat; op het scherm staat “onbekend nummer” en dan neem ik alleen op met “goedenavond”. Het blijkt iemand van het Erasmus MC te zijn, die Marijke graag wil spreken.
Tijdens het gesprek zie ik aan Marijke haar gezicht, dat er iets niet goed is , maar ik heb op dat moment nog geen idee wie ze aan de telefoon heeft. Ik begrijp wel dat de vakantie in elk geval (nu) niet door kan gaan (Als Marijke dat wil, kan ze natuurlijk gaan en staan waar ze wil, maar dat doet nu even niet ter zake).
Marijke blijkt dr. Jager aan de telefoon te hebben gehad en die heeft haar angst uitgesproken over het feit dat de uitzaaiingen in de lever nu ook ineens hard groeien en zij adviseert om zo snel mogelijk een CT-scan te laten maken, waarna met chemo gestart kan worden; wachten tot na de vakantie, is wat haar betreft geen optie en dat is even een hele vieze tegenvaller en dan hebben we het niet over de vakantie .
En voor de tweede keer binnen ruim 48 uur, wordt er een traantje weg gepinkt in huize Vorstermans .
Wat een vervelend nieuws. Sterkte!!!
Hè bah, wat een klote bericht!
Gatsiedarry..zeg… Houd effe niet op he..
Even 3 weken rust zeker mental was toch wel heel fijn geweest… Ik kan me voor stellen dat al deze ontwikkelingen jullie bang maakt..
Dikke knuffel uit NY… Ik denk aan jullie al schiet je daar geen bal mee op.
Antonia.
Na het lezen viel ik even stil….dit is absoluut shit. en toch positief blijven hoewel ik begrijp dat het verdomde moeilijk is.
Na het lezen van je verhaal viel ik stil. Dit is absoluut shit. en toch positief blijven denken hoewel het moeilijk zal zijn.
gvd wat een k… nieuws
Wat een ‘mindfuck’ (sorry voor het taalgebruik) – eerst jezelf rijk rekenen en anticiperen op vakantie en dan deze klap. Dit moet heel veel vergen van jullie incasseringsvermogen, dat ongetwijfeld de afgelopen jaren al enorm opgerekt is.
Wel goed dat Agnes zelf belt, ondanks het rotnieuws.
Heel veel sterkte gewenst,
Carol van BVN
He bah, wat heftig weer.
Ik denk aan jullie!
Wat een naar nieuws. Denk vaak aan jullie. Heel veel sterkte met het volgende traject!!!!!
Marijke en Ruud,
Wat moet ik hier nu op zeggen? Ik had jullie al een goede vakantie gewenst en wat rust zou jullie goed doen, en nu dit!!!
Heel veel sterkte met de verwerking van deze nieuwe tegenslag
Ik ben er stil van. Veel sterkte.
Met op de achtergrond Andrea Bocelli, Con te Partiro (Time to say Goodbye) lees ik dit bericht van je en kan m’n snik niet inhouden…..!! OMG…!!