Tag: Liefde is…..

Another 45 miles…

Geplaatst op 21 oktober 201722 oktober 2017 door DVDGuy

Vannacht om 3:00 uur kwam ik er achter dat mijn mobiele telefoon, zoals altijd, nog beneden lag en dat is natuurlijk niet handig als dat nummer het enige nummer is dat in het ziekenhuis bekend is Verraste emoticon .

Ik maak van de gelegenheid gebruik om gelijk maar mijn dagelijkse “Liefde is…..”te maken en te delen Emoticon die tong uitsteekt .

Even na 7:00 uur stuurt Marijke een Whatsapp-berichtje dat het vannacht allemaal goed is gegaan en ze verwacht dan ook straks te horen te krijgen dat ze naar huis mag.

Ze belt even voor 9:30 uur dat ik haar kan komen halen en dat betekent dat ik moet opschieten, want ik was nog volop met het huishouden bezig en ben nog niet eens onder de douche geweest Lachende emoticon met rollende ogen .

Om 9:45 uur ben ik klaar om Marijke in Rotterdam op te gaan halen.

Het is gelukkig nog erg rustig onderweg en ik ben dan ook om 10:30 uur bij de Daniël den Hoed kliniek, waar Marijke al kant en klaar op me zit te wachten.

Marijke meldt nog even dat ze naar huis gaat en omdat ook de terugweg soepel verloopt, zijn we om 11:20 uur weer thuis.

Marijke heeft inmiddels in plaats van de Oxycodon, Fentanyl gekregen. Fentanyl is een sterke pijnstiller en Marijke krijgt deze in de vorm van een pleister, die binnen 1 dag na het aanbrengen haar werk doet. Na 72 uur moet de pleister vervangen worden.

Ik ben blij dat Marijke weer thuis is, waar het gewone leven gelijk weer opgepakt wordt en dat betekent huishoudelijke klusjes, zoals de droger uitruimen, een volgende was doen, de bedden verschonen, met Charlie een rondje lopen en natuurlijk ook breien Knipogende emoticon .

Uitgezaaide borstkanker is aan de buitenkant niet zichtbaar…

Geplaatst op 17 oktober 201718 oktober 2017 door DVDGuy

Voor de buitenwereld en dat is dus iedereen buiten Marijke en mezelf, is er aan Marijke niet veel te merken. Ze ziet er goed uit (denk ik, ook al ben ik misschien enigszins bevooroordeeld Knipogende emoticon ) en is nog steeds behoorlijk actief in en om het huis en natuurlijk voor de Borstkanker Vereniging Nederland (BVN).

Marijke merkt zelf natuurlijk dat het allemaal wat minder gaat en in sommige gevallen gewoon niet goed, maar ik merk als “partner van” natuurlijk al veel langer dat er sprake is van beperkingen (dat is natuurlijk ook mijn vak als arbeidsdeskundige Knipogende emoticon ) en dat deze beperkingen in een aantal gevallen sneller toenemen, dan Marijke zou willen Bedroefde emoticon .

Laten me duidelijk zijn; dit is geen klaagzang, verre van, maar het is een kijkje in een wereld waar de meeste mensen geen idee van hebben. Voor Marijke meer dan lastig, maar ik verlies elke dag een stukje meer van de vrouw waar ik al bijna 42 jaar mee getrouwd ben en dan praten we over lichamelijke ongemakken, maar ook emotioneel verandert er het een en ander. Je wil elkaar graag zo veel mogelijk beschermen, maar daarmee doe je de ander natuurlijk niet altijd een plezier, want die wordt op zo’n moment natuurlijk zelf ook met de neus op de spreekwoordelijke feiten geduwd.

Marijke heeft inmiddels bijna 10 jaar borstkanker en die is ruim 5 jaar geleden uitgezaaid. Toen ik dat 5 jaar geleden hoorde, was ik in de overtuiging dat ze binnen een jaar of zo dood zou zijn; dat is gelukkig niet gebeurd, maar de vraag is inmiddels wel hoe lang zij nog door wil/kan gaan met het slikken van allerhande medicatie? Natuurlijk wordt de groei van de uitzaaiingen vertraagd, maar de bijwerkingen nemen toe en daarmee ook haar beperkingen. Zo heeft ze niet alleen pijn in haar heupen en gewrichten, maar heeft ze weinig energie, waardoor lopen eigenlijk niet goed meer gaat; ja een paar honderd meter en dan moet ze echt even rusten Denkende emoticon .

Om de pijn dragelijk te maken, slikt zij inmiddels dagelijks 2 x 30 mg Oxycodon en tussendoor mag ze nog eens 6 x 10 mg als de pijn erger wordt. Hierdoor ontstaat niet alleen obstipatie, wat op zichzelf ook een vervelend probleem is, waar ze dan weer medicatie voor moet slikken, maar ze wordt er ook heel suffig van en voelt zich af en toe net een zombie Verraste emoticon . Ze bedenkt bijvoorbeeld iets dat ze moet opschrijven, pakt pen en papier en weet dan soms al niet meer wat ze nu wilde opschrijven . Is dat erg? Misschien niet in de ogen van een buitenstaander en dat ben ik op zo’n moment ook hoor Emoticon die tong uitsteekt , maar wel voor haar eigenwaarde.

Dan zijn er nog zaken als haarverlies en inmiddels weten we dat dit onomkeerbaar is; de bestralingen van vorig jaar, hebben haar leven verlengd, maar de haarzakjes op de plek van de bestraling zijn allemaal vernietigd en zonder haarzakjes, geen haar Denkende emoticon . Is het dan erg? Tja, voor haar en ik denk bijna voor elke vrouw, wel. Het zicht in haar ene oog is met ongeveer 30% afgenomen, waardoor het kijken meer inspanning kost. Door de bestralingen en/of de experimentele medicatie die ze afgelopen jaar heeft gekregen, is haar gehoor met 50% afgenomen en draagt ze dagelijks gehoorapparaatjes; heel klein, maar bijna net zo irritant als het dragen van een bril. Verder is er sprake van duizeligheid en evenwichtsstoornissen.

Ze heeft neuropathie aan de voeten, waardoor het lopen moeilijk gaat en ze heeft neuropathie aan de handen, hetgeen nu gelukkig nog niet leidt tot onoverkomelijke problemen, maar dat zou zo maar, bijvoorbeeld bij een nieuwe chemokuur, kunnen verergeren en ook neuropathie is onomkeerbaar Bedroefde emoticon .

Slapen is, ondanks de vermoeidheid die er is, ook al een hele opgave en gaat soms alleen maar als ze extra Oxycodon slikt of een slaaptabletje neemt. Daarnaast is het enorm frustrerend te weten dat hetgeen je tijdens je ziekte bent kwijt geraakt, niet meer terug komt en dat de beperkingen alleen maar zullen toenemen Bedroefde emoticon .

Is het alleen maar kommer en kwel? Gelukkig niet Emoticon die tong uitsteekt . Door haar positieve houding krijgt ze niet alleen zelf kracht, maar inspireert zij mij ook om het maximale uit het leven samen te halen, maar ook zorgt zij er voor dat ik langzaam aan klaar gestoomd wordt voor het onvermijdelijke….. Lachende emoticon met rollende ogen .

Elke dag…

Elke dag ben ik me er van bewust dat er hoe dan ook een keer een dag komt waarop er niks meer kan qua behandeling of wanneer Marijke zal aangeven: “Tot hier en niet verder…”.

Elke dag een beetje afscheid nemen, doet ook pijn, maar wat heb ik een bewondering voor Marijke, die nooit en te nimmer klaagt en deze situatie zo waardig als mogelijk is, accepteert.

Elke dag beseffen dat ook deze dag het waard is om samen te genieten van het moment en dat dit met vallen en opstaan gepaard gaat.

Elke dag een lach en een traan, zo zal het blijven gaan, tot het moment dat “Liefde is………… het enige is wat overblijft”.

Carpe Diem

Geplaatst op 12 december 201612 december 2016 door DVDGuy

Vandaag horen we de uitslag van de CT-scan die vorige week is gemaakt en dat blijft altijd een spannend moment. Marijke moet om 14:10 uur bloed laten afnemen en krijgt aansluitend een infuus met het botversterkend middel Zometa.

We zijn keurig op tijd en als ik ons bij de dagbehandeling heb aangemeld, begint het wachten en het duurt uiteindelijk bijna een uur, voordat Marijke naar binnen mag en dan te bedenken dat men tegenwoordig uitsluitend op afspraak werkt, zodat je niet (lang) hoeft te wachten .

Omdat de afspraak bij dr. Jager om 15:10 uur is en we te laat dreigen te komen, meld ik Marijke vast aan en krijg nummer C604 mee. Ik meld Marijke nog even dat ik dan maar vast bij kamer B3 ga wachten.

Het is uiteindelijk bijna 15:20 uur als Marijke zo ver is; het infuus met de Zometa is in elk geval aangesloten, dus dat scheelt straks weer . Dr. Jager heeft geen patiënt binnen, maar is blijkbaar nog even bezig.

Als ze ons uiteindelijk binnenroept, kijkt ze niet echt blij en dat geeft elke keer weer te denken: “Het zal deze keer dus wel geen goed nieuws zijn” . Nadat ze ons beiden een hand heeft gegeven, valt ze met de spreekwoordelijke deur in huis: “De CT-scan geeft aan dat er ten opzichte van de vorige keer, sprake is van enige afname van de uitzaaiingen in de lever” Pfffffff . “Er is echter op een andere plek een klein vlekje te zien en dat was er eerder niet; ik weet niet goed wat ik daar van moet denken”. Dat is natuurlijk vreemd, want als er bij de bekende uitzaaiingen geen sprake is van groei, maar zelfs van kleine afname, kan het natuurlijk niet zo zijn, dat het een paar centimeter verder op leidt tot groei . Dr. Jager is echter van mening dat we er maar niet te veel achter moeten zoeken, want blijkbaar doet de Capecitabine nog steeds haar werk.

Ze wil nog even naar Marijke haar handen en voeten kijken en als ze haar voeten ziet, hoor ik haar zeggen: “U vindt dat het wel meevalt, maar ik vindt dit best wel ernstig”. Besloten wordt dat Marijke ‘gewoon’ verder gaat met de Capecitabine, 5 tabletten per dag, gedurende 2 weken en dan een week rust, maar dat de rustperiode na aankomende donderdag, eenmalig 2 weken wordt.

Dit betekent dat er op 27 december 2016 nog bloed geprikt zal worden en evenzo in januari, februari en maart 2017. Op 23 februari 2017 zal opnieuw een CT-scan gemaakt worden en deze zal dan op 2 maart 2017 met dr. Jager besproken worden.

Het is inmiddels 16:00 uur, als het infuus en de aansluiting op de PAC verwijderd kunnen worden.

Omdat er veel geregeld moet worden met betrekking tot de vervolgafspraken, duurt het nog ruim 20 minuten, voordat we naar huis kunnen.

We zijn het er beiden over eens, dat mijn “Liefde is…..” van vanochtend over relativeren, een schot in de roos was. We gaan tevreden naar huis. Carpe Diem .

Liefde is….

Geplaatst op 16 april 201616 april 2016 door DVDGuy

Gedichtendag

Geplaatst op 28 januari 201628 januari 2016 door DVDGuy

Vandaag is het gedichten dag en dat bracht mij de inspiratie voor de volgende limerick.

Liefde is………
Als je het niet heb, een gemis.
Heb je het geluk liefde te kennen,
Kun je er beter maar aan wennen,
Dat het misschien niet voor eeuwig is.

40 jaar getrouwd

Geplaatst op 16 december 201518 december 2015 door DVDGuy

Vandaag 40 jaar geleden zijn Marijke en ik in het prachtige stadhuis van Zaandijk getrouwd en we genieten nog volop van elkaar en van het leven.

Marijke heeft een prachtige ring gekregen met de inscriptie “Liefde is….. Marijke en Ruud (1975 – 2015)” en ik een tattoo met “Liefde is…..”.

Ik krijg van Marijke ook nog een heel lief kaartje Rood hart .

Hoewel we sinds we terug zijn van onze vakantie op Sicilië, beiden behoorlijk zijn afgevallen, door minder te eten en te drinken, hebben we saampjes besloten om daar vandaag geen rekening mee te houden en daarom eten we bij de koffie een gebakje. Marijke een Bossche bol en ik een hazelnoten schuimtaartje.

De postbode brengt de nodige kaarten met felicitaties.

Vandaag staat om 13:50 uur de laatste van de zes bestralingen op het programma en aansluitend zal er dan een gesprek plaats vinden met de radioloog, dr. Swaak.

Als we echter bij Balie A komen, blijkt dr. Swaak in vergadering te zitten, maar als Marijke klachten heeft, mag dr. Swaak daar uit gehaald worden. Marijke heeft echter geen klachten en dr. Swaak zal haar morgenmiddag bellen om een en ander door te spreken.

Eenmaal thuis, worden er diverse bossen bloemen bezorgd van de kinderen, buren, vrienden, maar ook van mijn oud-collega Gerard Haverlach en zijn vrouw Helma Verraste emoticon .

Door de “Harde Kern”, een aantal (oud) collega’s van Tredin en hun vrouwen, worden we verrast met een diner bon.

We hebben om 19:00 uur en tafel gereserveerd bij restaurant Moerstede, dat net buiten Bergen op Zoom ligt.

We besluiten om geen aperitiefje te nemen, maar een fles wijn te bestellen. De wijnkaart wordt via een tablet gepresenteerd en we kiezen uiteindelijk voor een Montepulciano.

We gaan voor het 3-gangen menu, waarbij je uit een hele lijst, 3 voorgerechtjes kunt kiezen, dan een keuze hebt tussen roodbaars of entrecote als hoofdgerecht en tot slot uit een hele lijst, 3 desserts kunt kiezen.

Marijke gaat voor de Eend “dipper” met pruimedanten en dipsaus, Herten rosbief met uienmarmalade en cashew en tot slot de Ganzenlever paté met kletskop en stroop. Ik kies in plaats van het Hert, voor de Creuzes, oesters met rode wijn vinaigrette en bosuitjes.

We krijgen eerst een appetizer van het huis, bestaande uit bloemkoolmousse met Hollandse garnaaltjes en een soep van bloemkool en beiden zijn verrassend lekker.

Het smaakt allemaal heerlijk. We kiezen vervolgens beiden voor de entrecote als hoofdgerecht en ook die smaakt voortreffelijk.

Voor het toetje kiest Marijke voor de Citroensorbet met limoncello en mascarpone, het Citroentaartje en de Mandarijn met champagnemousse. Ik neem in plaats van de Mandarijn een warm Appeltaartje.

Als het toetje wordt gebracht, is er voor Marijke een cadeautje en daar wist ze niks van. Ik was vorige week al bij Moerstede langs geweest om dit met het bedienend personeel af te spreken Verhitte emoticon . Blijft leuk om haar zo te kunnen blijven verrassen.

We laten ons het toetje goed smaken. De citroensorbet blijkt te drijven in een halfvol glaasje limoncello.

We sluiten af met een kop koffie en tot onze verrassing wordt hierbij een heerlijk schuimtaartje cadeau gedaan.

En laat dat nu net een van mijn favorieten zijn…!

Het is dik na 22:00 uur als we op huis aan gaan; het was (weer) een fantastische dag.

Liefde is………. een blijvende herinnering als cadeau

Geplaatst op 15 december 201515 december 2015 door DVDGuy

Vanochtend moeten we al om 8:20 uur in Rotterdam zijn waar Marijke de vijfde van in totaal zes bestralingen krijgt. Als we naar de ingang van de Daniel den Hoed kliniek lopen, kun je de gang in de kelder zien, waar de bestralingen gegeven worden.

Hoewel het nog vroeg is, is Marijke niet eens de eerste; ze moet zelfs even wachten voordat ze geroepen wordt.

Het duurt allemaal net iets langer dan de voorgaande keren, omdat de camera niet goed blijkt te reageren op het licht dat iets minder fel gemaakt is om Marijke “te plezieren”.

Het is uiteindelijk bijna 9:30 uur als we op huis aan gaan. Omdat de zon schijnt en Marijke haar ogen toch wel het nodige te lijden hebben, zet mijn eigen filmster haar zonnebril op.

Morgen zijn we 40 jaar getrouwd en Marijke wilde mij graag iets geven, maar wat geef je iemand die eigenlijk alles heeft wat hij wil (en het anders direct koopt Knipogende emoticon )?

Vorige week kwam het idee ineens op toen ik zag dat Hans van Rossum, de man van Femke, een nieuwe tattoo had laten zetten; dat lijkt me het ideale cadeau om “Liefde is…. “ als blijvende herinnering te laten tatoeëren en vandaag om 11:30 uur heb ik een afspraak bij Kings Ink in Bergen op Zoom.

Marijke gaat even de stad in; al met al duurt het totale zetten van de tattoo ruim één uur.

Ik ben nooit een tegenstander van tattoos geweest, maar om er nu als zestig plusser zelf een te laten zetten, had ik tot voor kort ook nooit gedacht Emoticon die tong uitsteekt . Ik ben er erg blij mee; een persoonlijk cadeau met “eeuwige” waarde Knipogende emoticon .

Wat mensen vaak niet weten…..

Geplaatst op 12 december 201512 december 2015 door DVDGuy

Lieve Marijke,

Als mensen jou een tijdje niet gezien hebben, of ze zien een foto van je, dan krijg je vaak een complimentje dat je er zo goed uitziet en dat is ook absoluut zo.

Wat de meeste mensen echter niet weten is welke pijn en onzekerheid daar achter schuil gaat en dat er geen moment is, dat dit geen rol speelt. Je heb terecht gezegd dat de kanker je is overkomen en dat de manier waarop je er mee omgaat een keuze is en daar bewonder ik je enorm om.

Er is in de afgelopen 8 jaar enorm veel vergif bij je naar binnen gegaan is en het kan niet uitblijven dat dit zijn sporen na laat. Zo kan het voorkomen dat je iets wil zeggen, maar dat hetgeen je uiteindelijk uitspreekt, iets heel anders is. In het begin heb je dat zelf niet door gehad en dat heeft wel eens tot felle discussies met mij geleid. We moesten allebei wennen aan de gewijzigde situatie en dat is voor ons allebei moeilijk, maar nu we daar eenmaal toe in staat zijn, gaat het ons steeds gemakkelijker af.

Als je vervolgens voor de buitenwereld ook nog eens redelijk goed functioneert, terwijl je in het dagelijkse leven steeds vaker iets vergeet, is men gauw vergeten dat je ziekte progressief en onomkeerbaar is en dat gaandeweg de beperkingen toenemen en dat heeft een directe invloed op hoe je als mens in het leven staat, maar ook op de manier waarop je dit niet wil, maar moet accepteren.

Waren de uitzaaiingen eerst beperkt tot longen, lever en botten, sinds kort weten we dat er uitzaaiingen gevonden zijn in de hersenen en in je linker oog. Voor dat laatste word je nu bestraald, maar de kans is groot, dat je zicht blijvend beperkt zal zijn.

Optimistisch als je bent, blijf je er voor gaan, maar we weten allebei dat er een moment komt, dat de kwaliteit van leven, de enige juiste keuze is en dat ik jou daarin voor 200% zal steunen.

Liefde is………. ook loslaten; iets waar ik niet aan wil denken, maar door jouw optimisme en liefde ben ik zo veel krachtiger geworden, dat ik daar mijn troost uit kan putten.

Volgende week zijn we 40 jaar getrouwd en daar heb ik nog geen dag spijt van gehad.

Liefde is……… voor altijd houden van, met hart en ziel.

Ruud

Na 40 jaar nog steeds romantiek; een dag vol verrassingen…..

Geplaatst op 14 februari 2015 door DVDGuy

Vandaag is het Valentijnsdag en hoewel we al jaren geleden hebben afgesproken daar niet aan mee te doen, heb ik uiteraard gezorgd voor een passend cadeautje Knipogende emoticon .

Als Marijke met Charlie op straat gaat, leg ik het gauw in de garage neer, waar Charlie’s eten staat en ga ik douchen.

Even later komt Marijke de badkamer in met een big smile, onderwijl roepend: “Gluiperd” Emoticon die tong uitsteekt .

Het is vandaag ook precies 40 jaar geleden dat wij elkaar in Amsterdam op de Lijnbaansgracht in”de kroeg “Het Mannetje” tegen kwamen. Nadat mijn eerste aanbod om een biertje weg te geven, vriendelijk werd afgewezen, mocht ik er later alsnog een voor haar kopen en dat bleek uiteindelijk de sleutel tot haar hart Knipogende emoticon .

Als ik aangekleed ben, loop ik ook naar beneden en tot mijn verbazing ligt er daar een hele grote kaart en een cadeautje voor mij klaar. Het is een met zorg uitgekozen boekje “Liefde is…..”. Geweldig dat je elkaar na 40 jaar nog steeds kunt verrassen.

Na de lunch, ziet Marijke ineens dat er een kaartje in de brievenbus zit; er is blijkbaar iemand aan de deur geweest om een boeket bloemen af te geven. Wij waren gewoon thuis en de bel is niet gegaan; vreemd, maar de bloemen zijn volgens het kaartje afgegeven op nummer 6. Dat is ook vreemd, want die zij op wintersport en daar is niemand thuis Sarcastische emoticon .

Uiteindelijk blijken de bloemen op nummer 7 afgegeven te zijn en Marijke heeft snel door van wie ze afkomstig zijn. Hoe zou dat nou komen? Verhitte emoticon

Ondertussen is het 18:15 uur en wordt het tijd voor verrassing nummer 3: ik heb een tafel gereserveerd in het sterren restaurant Mijn Keuken in Wouw en als ik in de badkamer kom om Marijke te vragen zich om te kleden, blijkt zij net heur haar gewassen te hebben en dat is even schrikken Verraste emoticon .

Nadat ze met behulp van handdoek en föhn het haar zo goed als droog heeft gekregen en omgekleed is, is het inmiddels 18:45 uur. Het is nog geen kwartier rijden en zo staan we om 19:00 uur in Wouw op de Markt.

We krijgen een tafel in de hoek van het restaurant en beginnen met een glaasje rode huiswijn. Vanavond bestellen we geen fles, want Marijke moet vanwege de chemo rustig aan doen en ik moet uiteraard rijden.

Bij de wijn krijgen we diverse amuses, zoals zachte kaas in witte chocolade, bitterbal van ossenstaart, dun gesneden ontbijtkoek met crèmevulling. Stuk voor stuk smaakexplosies, waarvan de witte chocolade met zachte kaas ons het meest verraste. Vervolgens een schuimig opgeklopte soep op basis van bospaddenstoelen.

Het volgende gerecht is een parfait van Oosterscheldepaling, gelei van bladgroen, groentes a la greque, een kwarteleitje en Perle kaviaar.

Het volgende gerecht is tartaar van ossenhaas, gehakte oester, krokant van ansjovisbrood en crème van eierdooier.

Dan volgt een visgerecht: gestoomde kabeljauwrug, gesmolten prei, geprakte la ratte aardappel en saus Vicheyssoise.

Het smaakt allemaal voortreffelijk en dat hoort mijns inziens ook op een avond als deze. Het volgende gerecht is op het karkas gebakken parelhoen met een marmelade van rode ui en verder schorseneren en een jus van Madeira; erg lekker.

Het eerste nagerecht bestaat uit gemarineerde ananas, rode peper, specerijen roomijs van gember en sereh.

Het tweede nagerecht en tevens laatste gerecht voor vanavond, is panna cotta van vanille, crumble van panforte, bloedsinasappel en yoghurtijs van zwarte olijven.

Het is inmiddels bijna 23:00 uur als we gaan afrekenen en naar huis gaan. Al met al een verschrikkelijk leuke dag, waarbij we elkaar verrast hebben; dat is dus na 40 jaar nog steeds mogelijk Emoticon met brede lach .

Liefde is………. elkaar na 40 jaar nog steeds kunnen verrassen.

Lieve Marijke

Ik hield gisteren van je
en ook vandaag
Ik hoef geen bedankje
want ik doe het graag

Ruud

Liefde is……….

Geplaatst op 9 februari 2015 door DVDGuy

Elke dag plaatst hij het zinnetje. Elke dag met een ander einde. Het is vaak het eerste dat ik zie op Facebook. En elke dag weer treft het mij. Hoe bijzonder. Zo vol liefde. Een simpel zinnetje maar in de zinnen leef je met ze mee. Ik hoop dat hij de zinnen lang, nog heel lang zal schrijven. Want zo lang zullen ze samen zijn en zal de ziekte haar niet kunnen inhalen.

Het is zo dubbel. Aan de ene kant zou ik zo met haar willen ruilen aan de andere kant niet. Niemand wil ruilen met iemand die ziek is zou je denken. En nee, ik dank elke dag dat ik gezond ben en wat dat betreft wil ik zeker niet ruilen. Maar het feit dat er iemand zoveel van je houdt, is toch heerlijk. Elkaar ontmoeten en na tig jaren nog elke dag zoveel van elkaar houden. Samen je kinderen zien opgroeien en dan weer van het leven samen genieten.

Het lijkt zo eenvoudig. Genieten van de dag en van elkaar. En toch lukt het de meeste van ons niet om het vol te houden. We doen het een paar dagen, soms weken. Meestal nadat er iets gebeurt is. Iets dat je met twee voeten op de grond zet of met je hoofd in de wolken laat lopen. Bij extreme blijheid of verdriet zijn we weer bewust van ons leven en van iedereen van wie we houden. Maar als het een tijdje verder is, nemen we het zo snel weer voor lief.

Maar hij niet. Want hij is zich er van bewust wat hij verliezen kan. En precies dat koestert hij elke minuut dat het nog kan. Hoe vaak heb jij je bedacht dat je meer tijd zou willen besteden aan je lief, je kinderen of aan jezelf. En hoe lang doe je dat dan? En waarom nemen we degene die ons zo dierbaar zijn zo vaak gewoon voor normaal? En het ergste is dat als we ze kwijtraken, door de dood of omdat ze ons verlaten, dan pas beseffen we hoe veel we van ze houden. Wat is dat toch met ons?

Ook ik verlies me elke keer weer in de dingen van de dag. Werk dat toch af moet of in dingen waarvan ik op dat moment denk dat ze belangrijk zijn. Maar hoe belangrijk zijn ze eigenlijk? ‘Meer leven in het nu’ zei een vriend. En braaf probeer ik dat maar hoe snel weer verlies ik me in ‘als’ en ‘dan’. Hoe graag zou ik soms een kijkje in de toekomst nemen. Misschien is liefde ook wel de dingen voor lief nemen. Leven zoals het leven zich voordoet en op je pad komt. Je pad maar gewoon volgen en ervan genieten. Kijken naar degene die met je meelopen en ze vertellen hoe belangrijk ze zijn.

Dank je wel Ruud voor je mooie zinnen. Voor hoe je iedereen laat beseffen hoe belangrijk het is om te zeggen wat je denkt en voelt. Liefde is… genieten van jullie enorme levenslust en jullie liefde voor elkaar.

Vorenstaande is te vinden op Verliefd op het leven, een blog van Silvia Verhoeven over liefde, verliefd zijn, geluk maar ook over angst, verdriet, tranen, de dood, herinnering en alles wat met het leven te maken heeft. Om verliefd op te worden, mee te lezen, mee te leven met de schrijver mij en iedereen die ik tegen komt…