Maand: november 2017

Wilskracht

Vandaag staat er weer een bezoek aan de Daniël den Hoed kliniek op het programma. Nadat ik Charlie om 9:30 uur voor de 2e keer vandaag heb uitgelaten, vertrekken we naar Rotterdam en wederom worden we onderweg getrakteerd op een prachtige regenboog.

IMG_0496

We zijn om 10:30 uur in Rotterdam en Marijke meldt zich bij het behandelcentrum, zodat bloed kan worden afgenomen.

IMG_0497

En ze wordt zo waar binnen 5 minuten nadat we zijn gaan zitten al binnen geroepen Verraste emoticon.

IMG_0501

IMG_0503De afspraak bij dr. Jager is om 11:40 uur en wederom in kamer B9.

Marijke leest het boek “Wieke in Zambia” en ik lees op de iPad een computertijdschrift.

We weten ondertussen uit eigen ervaring dat dr. Jager voor elke patiënt aandacht heeft en dat is alleen maar fijn. Dit betekent wel dat je soms wat lang(er) moet wachten. Het is uiteindelijk 13:10 uur als ze ons binnen roept.

Dr.Jager heeft overleg gehad met professor Sillevis en deze denkt, na het zien van de MRI, dat de spraakstoornis niet veroorzaakt is door de uitzaaiingen, maar mogelijk vasculair is en om die reden krijgt Marijke Grepid, een bloed verdunnend medicijn.

Vervolgens vraagt dr. Jager hoe Marijke zich voelt en onderzoekt ze even het rechterbeen, vanwege de vochtophoping. Deze is wel veel minder dan vorige week, maar er is geen verklaring voor.

Dr. Jager legt uit dat we nu wel in een soort van eindfase zijn gekomen. Zolang de chemo laat zien dat de leverwaardes stabiel blijven of afnemen, is dat op zichzelf gunstig, maar als de chemo niets doet voor de uitzaaiingen in de hersenen, laat dr. Jager zich daardoor leiden en niet door een eventuele scan. Ze geeft nog eens aan dat wij altijd uit zijn op duidelijkheid en zij wil die dan ook geven. Zij geeft ook aan op geen enkele wijze een voorspelling te kunnen doen, maar benadrukt wel dat het einde van het jaar misschien niet meer tot de mogelijkheden hoort. Dit klinkt natuurlijk hard, maar komt voor ons niet als een echte verrassing. Wij zijn altijd uitgegaan van het Worst Case scenario en alles wat beter is dan dat, is dan mooi meegenomen.

Verder hebben we gesproken over wat…, als… en dan? We hebben aangegeven dat alles geregeld is en dat ik weet wat Marijke wil. We gaan absoluut geen “afscheidstour” organiseren en er is geen bucketlist. Als je daar aan toegeeft, ben je alleen nog maar bezig met het naderende afscheid en de emoties van jezelf en van anderen en kom je niet meer aan leven toe. Kwaliteit staat nu voorop en als dr. Jager hoort van onze plannen om rond onze trouwdag, medio december, nog een paar dagen naar Duitsland te gaan, zegt ze volmondig: “Doen!”. Ze zorgt er voor dat de volgende afspraken rondom onze vakantie heen gepland wordt.

Dr. Jager benadrukt nog maar eens dat ze bewondering heeft hoe Marijke al die jaren wilskracht getoond heeft en zij zegt van mening te zijn dat Marijke daardoor veel langer heeft kunnen doorleven. Op basis van de scans van 2 jaar geleden had zij er al een hard hoofd in. Tevens geeft ze nog eens aan dat wij het samen op een mooie manier hebben opgepakt en daar heeft ze bewondering voor (wij komen allebei een beetje los van onze stoel Knipogende emoticon) en wij vinden het een mooi compliment.

Het is 13:45 uur als we haar spreekkamer verlaten en op weg gaan naar het behandelcentrum, waar Marijke de oncologisch verpleegkundige, Paola Veenstra tegen het blijf loopt. Terwijl zij samen even praten, meld ik Marijke aan voor de vervolgafspraken. Dat is nog niet zo makkelijk, want het blijkt dat dr. Jager er op 14 december 2017 helemaal niet is Verraste emoticon. We krijgen dus een brief met uitnodiging en hopelijk gaat dat beter dan deze keer, want daar heeft Marijke flink achteraan moeten bellen Lachende emoticon met rollende ogen.

In afwachting van de chemo gaan wij een broodje eten. We kiezen beiden voor een panini met pesto, tomaat en kaas.

IMG_0510

IMG_0511IMG_0512

Daarna lopen we terug naar het behandelcentrum, waar Marijke de chemo krijgt toegediend.

IMG_0513

Hopelijk doet het nog een tijdje zijn werk. Het is uiteindelijk 14:45 uur als we de medicatie hebben opgehaald en op huis aangaan. We zijn even na 15:30 uur thuis.

Marijke maakt een blogje en dat doe ik ook en zonder dat we dat van elkaar weten, noemen het beiden: “Wilskracht” en dat is ook de titel van een gedichtje dat ik gemaakt heb Knipogende emoticon.

Wilskracht

Wilskracht

Tranen van liefde
stromen over mijn wang
Van wat ik hoorde
word ik toch wel bang

Maanden worden snel weken
dat heb ik wel bekeken
Ik sta er niet te veel bij stil
dat is ook niet wat jij wil

Wat we moesten doen, is gedaan
we hoeven nergens meer bij stil te staan
Genieten van wat nog rest
is voor ons saampjes nog steeds het best

De Harde Kern in Rotterdam

Met een aantal (oud)collega’s en onze partners proberen we 1 of 2 keer per jaar iets leuks te doen en dat sluiten we dan af met een gezellig etentje. Ik heb iedereen via Whatsapp laten weten dat Marijke wil dat het een gezellig en ontspannende avond wordt en dat betekent dat we het dus niet gaan hebben over kanker.

We hebben om 19:00 uur afgesproken in Eetcafé ’t Trefpunt in Rotterdam, op nog geen uur rijden van Bergen op Zoom. Het is 18:45 uur als ik Marijke voor de deur afzet en de auto ga parkeren.

IMG_0421

We zijn de eerste en ik neem alvast een lekker Weizenbiertje van Brouwerij ‘t Noordt; Marijke slaat voor nu even over.

IMG_0424

Om 19:00 uur komen Karin, Guda, Fons en Rob en dat is best een emotioneel momentje. Even later komen Loes en Ed en vlak daarna Jacqueline en Peter; we zijn compleet Knipogende emoticon.

IMG_0428IMG_0425

IMG_0441

Marijke slaat het voorgerecht over en ik kies voor de garnalen in knoflooksaus.

IMG_0426

Marijke neemt sliptong als hoofdgerecht en ik kies voor de steak Bali.

IMG_0429

Het smaakt allemaal voortreffelijk en het is, zoals altijd, weer erg gezellig.

IMG_0430IMG_0432

IMG_0443

Marijke kiest de stoofpeertjes als dessert en ik ga voor de apple crumble.

IMG_0437IMG_0435

IMG_0444

Het loopt tegen 23:00 uur en ik zie aan Marijke dat het voor haar eigenlijk allemaal net even te lang duurt en wij besluiten alvast naar huis te gaan; wat we moeten betalen krijg ik nog wel te horen.

Het afscheid is warm en toch emotioneel, want hoewel we er eigenlijk niet aan toe willen geven omdat het dan gelijk zo toekomst- en sfeer bepalend is, ontkomen we niet aan de gedachten, dat het in deze samenstelling, misschien de laatste keer is geweest Bedroefde emoticon.

Pluk de dag en vier het leven

IMG_0360De berichten die wij gisteren kregen, stemmen je natuurlijk niet vrolijk en dan heb je 2 keuzes: of je gaat bij de pakken neerzitten of je probeert binnen de mogelijkheden die er zijn, nog zo veel mogelijk te genieten.

Mensen die ons ook maar een beetje kennen, weten waar wij voor zullen kiezen Knipogende emoticon.

De zaken waar je niet omheen kunt, zoals het naderende afscheid, zijn al lang geregeld en dat betekent dat we ons vooral willen (blijven) focussen op leuke dingen, waarbij nog meer rekening gehouden zal moeten worden met het feit dat Marijke snel(ler) moe is.

Naast de vele kaarten die regelmatig op de mat vallen, zijn er ook bloemen en cadeautjes; erg lief allemaal en we kunnen al die lieve mensen niet genoeg bedanken!

IMG_0364IMG_0365

Marijke gaat vandaag iets niets uitproberen: speculaasbrokken bakken.

IMG_0368

Afgelopen week hebben veel mensen een kaarsje voor Marijke opgestoken, maar blijkbaar waren die kaarsjes niet groot genoeg Knipogende emoticon. Als het donker wordt, steekt Marijke een enorme kaars aan, die ze vandaag van een buurvrouw cadeau heeft gekregen.

IMG_0372

Het is inmiddels 17:15 uur als ik Marijke vraag om zich om te kleden; ze kijkt me verwonderd aan: “Waarom?”. Nou gewoon omdat we vanavond uit eten gaan. Haar eerste reactie op mijn verrassing is ook verrassend: “He, moet dat nou? Je weet dat ik maar heel weinig eet” Lachende emoticon met rollende ogen. Ja lieverd, dat moet Knipogende emoticon. Om 17:50 uur rijden we naar Rotterdam, waar ik een tafel gereserveerd heb bij Parkheuvel.

IMG_0374IMG_0376

Het restaurant kijkt uit op het water en biedt nu een prachtig zich op de verlichte boten die met regelmaat komen langsvaren.

IMG_0377

Omdat Marijke wijn inmiddels niet lekker meer vindt (door de chemo verandert er heel veel, zowel lichamelijk, als geestelijk, maar ook je smaak kan aangetast raken Denkende emoticon), kiest zij voor bruisend water en ik doe gezellig met haar mee.

We krijgen 3 amuses aangeboden, waaronder garnaal bereid met satékruiden, een krokant hoorntje gevuld met mousse en een mini tosti. Bijzonder smakelijk!

IMG_0379IMG_0378

IMG_0382IMG_0386

Vervolgens krijgen we een appetizer, waarin ook garnaal verwerkt is.

IMG_0388IMG_0384

Het voorgerechte is een brandade van kabeljauw met rode kool, quinoa en groene appel.

IMG_0389

Het hoofdgerecht is Hollands hertenkalf, geserveerd met hoppe, rode kool, spruitjes, eekhoornbrood, appel en pastinaak.

IMG_0391

Het toetje is een bosbessentaartje met valrhona chocolade, crème fraiche en cassis sorbet op kruimels van brownie.

IMG_0399

We sluiten af met koffie en die wordt geserveerd met friandises.

IMG_0402

Het heeft allemaal fantastisch gesmaakt en Marijke zag er misschien in eerste instantie tegenop, ze geeft toe dat het een erg leuke verrassing was en dat het eten, zelfs voor haar, precies de juiste hoeveelheid was.

Dagje doolhof, maar de uitgang niet gevonden…

Vandaag staat ons een lange dag in de Daniël den Hoed kliniek te wachten en om dat er ook gewerkt moet worden, zit ik al voor 6:00 uur achter mijn laptop.

We vertrekken even na 9:00 uur richting Rotterdam, waar ik Marijke bij de ingang afzet, waarna ik een stukje terug rijd en de auto op een vrije plek voor invaliden kan parkeren. Als ik bij het ziekenhuis aankom, is Marijke al weg voor de ECG (hartfilmpje) die gemaakt moet worden. Als zij een paar minuten later terug komt, lopen we samen naar de dagbehandeling, waar Marijke zich aanmeldt.

IMG_0301IMG_0303

De PAC wordt aangeprikt en daarna wordt een aantal buisjes bloed afgenomen. Dit is noodzakelijk om aan de hand van de bloedwaardes te kunnen beoordelen of Marijke vandaag, de eerder  voor maandag 20 november 2017 geplande en toen uitgestelde, chemo kan krijgen.

IMG_0306

Hierna meldt Marijke zich bij de afdeling Radiologie en wordt zij doorverwezen naar MRI en die afdeling bevindt zich in de kelder.

IMG_0307IMG_0308

Nadat Marijke op de bel heeft gedrukt, wordt ze vrij snel daarna voor de MRI opgehaald.

IMG_0312

Het is 11:45 uur als ze klaar is en we gaan naar boven, waar we in het restaurant een broodje eten. Marijke kiest voor een broodje oude kaas en ik neem een soort van panini met roomkaas, zalm en ei.

IMG_0313IMG_0315

De afspraak bij dr. Jager staat voor 12:20 uur gepland, maar dat wordt ook deze keer niet gehaald Lachende emoticon met rollende ogen.

IMG_0318IMG_0317

Het is uiteindelijk bijna 13:00 uur als we naar binnen mogen. Nadat dr. Jager een aantal vragen heeft gesteld met betrekking tot hoe Marijke zich nu voelt, onderwerpt zij haar aan een onderzoek, waarbij zij met name kijkt naar de streek rondom de lies, waar Marijke sinds enkele dagen last van heeft.

Als Marijke, liggend op de onderzoekstafel, vraagt of de chemo vandaag door kan gaan, antwoordt dr. Jager: “Laten we eerst terug aan mijn bureau gaan zitten, dat praat makkelijker”. De bloedwaardes zijn goed en de leverwaardes zijn zelfs naar beneden gegaan en dat is reden om met de chemo door te gaan, maar…….

Dr. Jager heeft de MRI gezien en “die is niet goed; er is sprake van enorme groei van uitzaaiingen in de hersenen” Bedroefde emoticon. Nu komt die mededeling niet helemaal als een verrassing, maar niettemin, worden we met de neus nu wel heel nadrukkelijk op de spreekwoordelijke feiten gedrukt.

Dr. Jager wil nog even overleggen met de radioloog, dr. Swaak of het misschien nog mogelijk is om iets met bestraling te doen, maar zij denkt zelf dat dit eigenlijk geen optie meer is.

Omdat ze dr. Swaak niet aan de telefoon krijgt, stelt ze voor dat wij tot 14:00 uur ons eigen plan trekken en dan via balie B een nummertje halen en als zij dan dr. Swaak gesproken heeft, roept ze ons tussendoor even naar binnen.

Marijke heeft wat “huiswerk” van de BVN meegenomen en ik mijn werk laptop en zo komen we de tijd wel door.

IMG_0310IMG_0324

We melden ons om 14:00 uur bij balie B en gaan dan weer in de wachtkamer zitten, waar we na ongeveer een uur door dr. Jager naar binnen worden geroepen. Dr. Swaak heeft aangegeven dat het theoretisch mogelijk is om nogmaals te bestralen, maar omdat de impact van de vorige bestraling nog dagelijks merkbaar is, is het risico van vroegtijdige dementie meer dan reëel en dan denkt men aan 1-2 maanden waarna dit al zal gaan optreden. Marijke hoeft er niet lang over na te denken dat dit geen optie is.

Dr. Jager stelt voor om de voor vandaag geplande chemo doorgang te laten vinden en dan donderdag 30 november 2017 een echo of scan van de lies en buik te laten maken en eventueel weer chemo te geven. Zij hoopt dat de chemo, die dus wel werkt, ook iets doet voor de uitzaaiingen in de hersenen. Mocht dat niet het geval zijn, dan zijn er verder geen behandelmethodes meer Bedroefde emoticon.

Het is 15:15 uur als we ons weer bij de dagbehandeling melden, waar we natuurlijk eerst moeten wachten tot de chemo ook daadwerkelijk beschikbaar is.

Tijdens het wachten, komt oncologisch verpleegkundige, Paola Veenstra nog even informeren naar de stand van zaken en zij regelt gelijk dat Marijke alvast op de iets meer comfortabele behandelstoel mag gaan zitten.

IMG_0328IMG_0327

Even na 16:00 uur is de chemo er en nadat eerst is voorgespoeld, wordt deze toegediend. Als alles is door gelopen, wordt nagespoeld en kan de naald verwijderd worden. Het is dan al 16:40 uur.

IMG_0335

Als we bij het Vaanplein zijn, is het inmiddels 17:00 uur en valt de avond langzaam in. Het verkeer rijdt langzaam, maar blijft wel rijden.

IMG_0336

We zijn om 18:00 uur thuis, waar ik gelijk Charlie uitlaat, zodat hij ook kan eten.

Blijkbaar had ik met mijn gedicht over tijd, een voorgevoel. We weten niet hoeveel tijd Marijke nog heeft (gelukkig maar, want dat lijkt me een extra last Denkende emoticon) en ook niet of die tijd nog voldoende kwaliteit biedt, maar we blijven vol goede moed de dag(en) plukken.

… daar zijn we weer…

Vandaag heeft Marijke, vanwege de spraakuitval vorige week, om 9:30 uur een afspraak met de neuroloog, Prof. Dr. Sillevis Smitt.

Omdat er gisteren op de A29 een ernstig ongeval heeft plaats gevonden, waarbij een vrachtauto met kalk in de brand is gevolgen en een dode was te betreuren, is de weg nog steeds afgesloten. Het alternatief is de A17, maar daar heeft vanochtend een ongeval plaats gevonden en daar staat nu meer dan 15 kilometer file Verraste emoticon. Om 7:30 uur wordt  er één rijbaan op de A29 vrijgegeven en we besluiten toch maar de A29 te kiezen en een half uur eerder te gaan rijden.

IMG_0292IMG_0288

Het valt uiteindelijk mee en we zijn ruimschoots op tijd in Rotterdam.

IMG_0289IMG_0290IMG_0291

Even na 9:30 uur worden we binnen geroepen. Dr. Sillevis heeft zich uitstekend voorbereid en na de nodige vragen en een paar testjes die hij doet, laat hij weten geen enkel risico te willen lopen. Het zou inderdaad zo maar een tia kunnen zijn, maar ook een koortsstuip of uitzaaiingen in de hersenen die opspelen, zouden de oorzaak kunnen zijn.

IMG_0293

Hij maakt een afspraak voor een ECG (hartfilmpje) en een MRI-scan van de hersenen en dat kan allemaal morgen, als we al weer in Rotterdam zijn, gedaan worden, zodat we daar geen extra (reis)tijd aan kwijt zijn. Volgende week woensdag is er dan een nieuwe afspraak bij hem.

We verlaten om 10:15 uur het ziekenhuis en zijn om 11:00 uur thuis, waar ik gelijk weer aan het werk ga, want vanmiddag heb ik om 13:30 uur een afspraak in Rotterdam om een zogenaamd Arbeidsdeskundig onderzoek te doen.

IMG_0296

Kanker hebben, is hard werken…

IMG_0274Marijke heeft al een paar dagen erg veel pijn in haar rechter lies en dat straalt uit naar haar hele been.

Inmiddels is het ook zichtbaar opgezwollen en ze stuurt een mailtje naar dr. Jager, die heel snel reageert: “Als de pijn te erg is, niet wachten tot wij elkaar donderdag zien, maar naar de huisarts”.

Marijke belt vervolgens met de praktijk van dr. Dingelstad en daar kan zij om 10:40 uur al terecht.

IMG_0278Nadat ze bij de huisarts is geweest, heeft ze het advies gehad om in het Bravis Ziekenhuis naar de inlooppoli van de röntgen te gaan en een echo van de liesstreek te laten maken, om in elk geval trombose uit te sluiten.

De huisarts geeft nog aan dat aan het einde van het inloop spreekuur, het rustiger is, maar Marijke kiest er voor om gelijk om 13:30 uur al heen te gaan. Om 15:15 uur stuurt te met een Whatsapp berichtje dat ze nog steeds zit te wachten Denkende emoticon.

Uiteindelijk komt ze om 16:00 uur thuis. Er is gelukkig geen sprake van trombose, maar er is ook geen verklaring voor de vochtophoping: kan van uitzaaiingen komen, maar het kan ook zo maar een ontsteking zijn. Hoe dan ook, het is voor Marijke meer dan alleen maar vervelend Bedroefde emoticon.

Vandaag neemt een dappere lotgenoot en ook lid van de Expertisegroep “Uitgezaaide Borstkanker”, afscheid van het leven en we pinken beiden een traantje weg.

IMG_0276

Rust zacht lieve, dappere Jet van der Meijden.

Bijeenkomst Expertgroep “Uitgezaaide Borstkanker”

Er is vandaag in Utrecht op het kantoor van de Borstkankervereniging Nederland een bijeenkomst van de Expertgroep “Uitgezaaide Borstkanker”. Deze groep heeft het dit jaar extra hard voor de kiezen gekregen, doordat een aantal deelnemende lotgenootjes, is overleden.

Marijke wil er eigenlijk wel naar toe, maar omdat ze niet meer in staat is om zelfstandig naar Utrecht te reizen, heb ik besloten haar te brengen. Ik kan daar dan gewoon werken en haar na afloop weer mee naar huis nemen.

Ondanks de enorme files die er vandaag staan, lukt het me om even na 10:30 uur in Utrecht te zijn.

IMG_0260

Nadat ik de aanwezige dames de hand heb geschud, krijg ik koffie en installeer ik mij in een kamer, waar ik direct aan het werk ga.

IMG_0261

Rond de klok van 13:00 uur komt Marijke me broodjes en een flesje drinken brengen.

IMG_0262IMG_0263

Ik laat het me goed smaken, terwijl ondertussen gewoon door werk.

IMG_0264

De vergadering is rond 14:30 uur afgelopen, waarna wij zonder problemen (lees: files) thuis komen, waar ik verder ga met werken.

Het is fijn dat ik dit voor Marijke kan doen, want zij haalt hier heel veel energie uit.

FDKK

keep-calm-and-fdkk-1

En weer een zeer turbulente week achter de rug, waarbij Marijke er afgelopen maandag zo slecht aan toe was, dat nu eerst interventie van een neuroloog moet plaats vinden, voordat überhaupt besloten kan worden of ze wel met haar chemokuur door mag gaan Denkende emoticon.

Marijke heeft kortstondig een vorm van spraakgebrek gehad, waarbij zij niet meer uit haar woorden kon komen. Het kan namelijk een TIA geweest zijn, maar ook is het mogelijk dat het een koortsstuip betrof; men wil hoe dan ook geen risico nemen.

Gisteren kwam er na het douchen zo veel haar los, dat ze gevraagd heeft om het dan maar rigoureus te verwijderen. Ik kan me de eerste keer nog herinneren en dat was heel emotioneel, maar het is voor mij nu slechts een eenvoudige handeling geworden Lachende emoticon met rollende ogen.

IMG_0218

Komende week staat er voor Marijke een bijeenkomst van de werkgroep Uitgezaaide Borstkanker op het kantoor van de Borstkankervereniging Nederland in Utrecht op het programma. Woensdag heeft ze een afspraak bij de neuroloog, Prof. Dr. Sillevis Smitt en donderdag bloed afgegeven en als de bloedwaardes goed zijn, mag ze hopelijk doorgaan met de chemo.

Snapseed

“Je weet niet hoe sterk je bent, totdat sterk zijn de enige optie is die je hebt.”

Bedrijfsbezoek RET

Vandaag staat er een bedrijfsbezoek aan de Rotterdamse Electrische Tram N.V., afgekort RET, op het programma en dat start om 13:00 uur met een korte introductie door onze gastvrouw, Tecla Aerts, waarna we in 2 groepen worden opgesplitst. De eerste groep gaat naar de metro-simulator en de tweede groep krijgt een film over de RET te zien.

 

Na deze prachtige promotie voor de RET, maar zeker ook voor de stad Rotterdam, krijgen we iets te horen over hoe de RET omgaat met het welzijn van haar medewerkers en wat er inmiddels preventief gedaan is om de medewerkers gezond aan het werk te houden en dat is best veel. Kanttekening is dat het effect op het verzuimcijfer nog niet goed merkbaar is, want dat ligt –mede door de leeftijdsopbouw, waarbij ongeveer de helft van het personeel boven de 50 jaar is- nog steeds hoger dan het landelijk gemiddelde. De uitstroom in de WIA –wanneer mensen 2 jaar onafgebroken ziek zijn- is de afgelopen 3 jaar beperkt tot ongeveer 15 medewerkers per jaar.

Hierna volgt nog een geanimeerde discussie en dan is het tijd voor ons om naar de metro-simulator te gaan. We starten met een desktop simulatie en later zal er ook nog de mogelijkheid zijn om en de echte simulator een ritje te maken.

IMG_0175IMG_0174

IMG_0177

Het ziet er levensecht uit en we leren hoe we bij een station moeten afremmen om de passagiers zo goed mogelijk te kunnen laten instappen. Ook het openen en sluiten van de deuren, waarbij gebruik gemaakt wordt van camera’s, behoort tot deze simulatie.

Hierna gaan we naar de simulator, waarbij ook beweging en geluid tot de simulatie behoort en waar je ook daadwerkelijk “op de bok” zit.

IMG_0184IMG_0182

Het ziet er levensecht uit en een van ons komt uit Vlaardingen en reist met het OV en zij herkent de route die zij bijna dagelijks rijdt.

IMG_0186IMG_0185

IMG_0187

Er bestaat ook de mogelijkheid dat er ineens een boom op het spoor ligt of dat het weer ineens omslaat, waarbij je ineens in een besneeuwd landschap rond rijdt.

IMG_0192IMG_0195

Het eindpunt van de lijn is Hoek van Holland.

IMG_0196

En dan is het inmiddels al weer tijd om afscheid te nemen. We krijgen allemaal nog een sleutelhanger, annex USB-stick mee en lopen dan via Station Wilhelminaplein weer naar buiten.

IMG_0201IMG_0203

Menu Title