Maand: mei 2018

Alles blijft het zelfde, maar dan anders…

IMG_4704

IMG_4703

Vandaag is dan het moment aangebroken om daadwerkelijk afscheid te nemen van mijn lieve, sterke en dappere Marijke, 43 jaar mijn grote liefde en maatje en de (schoon)moeder van onze kinderen Jamie en Mike, Nick en Diana en de oma van onze (bonus)kleinkinderen, Finn, Eefke, Dhara en Kaelen.

IMG_4875

Marijke is de afgelopen week bij mij gebleven en zij wordt om 12:45 uur in haar speciaal uitgezochte kist gelegd voor het laatste stukje van haar laatste reis. Op haar uitdrukkelijke verzoek, wordt zij in een witte auto naar het crematorium gebracht.

IMG_5081IMG_5085

IMG_5086

Als we bij het crematorium aankomen, kunnen wij in afwachting van het in gereedheid brengen van de aula, in een aparte ruimte een kopje koffie of vergelijkbaar drinken.

IMG_5088IMG_5090IMG_5091

IMG_5094

Marijke had al in 2016 aangegeven welke muziek zij gedraaid wilde hebben en daar hebben de kinderen en ik, elk een muziekstuk aan toegevoegd.

Bij binnenkomst klinkt de Peer Gynt Suite No.1, Op. 46 (Morning Mood) van Edward Grieg en als iedereen zit, neemt de uitvaartleider, Cees van de Boom het woord, waarna we luisteren naar The Look of Love van Dusty Springfield, Fields of Gold van Eva Cassidy en Ain’t No Mountain High Enough van Marvin Gaye.

Marieke Breunisse en Mirjam Velting spreken vervolgens namens de Borstkanker Vereniging Nederland (BVN) en zij sluiten af met het prachtige gedicht van Marijke, “Nooit meer onbevangen”.

Nu wordt nog eens duidelijk wat Marijke allemaal voor anderen heeft betekend.

Hierna luisteren we naar Your Song van Elton John, Het was een mooie dag van Blof en Show must go on!!!!! van Queen.

Onze vriendin Vera Sieveking houdt vervolgens een prachtig toespraak.

De muziek spitst zich nu steeds meer toe op de emotionele kanten van het naderende afscheid. We luisteren met tranen in de ogen naar Dat ik je mis van Maaike Ouboter en Breng me naar het water van Marco Borsato.

Vervolgens spreek ik, waarbij de kinderen mij letterlijk rugdekking geven.

Tot slot luisteren we naar Ik heb je lief van Paul de Leeuw en op uitdrukkelijk verzoek van Marijke sluiten we af met Hero van Gladys Knight & the Pips.

Er is nu voor de aanwezigen gelegenheid om even persoonlijk afscheid te nemen en bij het verlaten van de zaal luisteren we naar Nocturne in E flat major Op.9 No 2 van Frédéric Chopin. Omdat er meer dan 100 aanwezigen zijn, wordt het nummer een aantal maal herhaald.

IMG_5097IMG_5096

Als de laatste de aula verlaten heeft, hebben wij gelegenheid om afscheid te nemen.

c5744c1b-84e4-4d0d-8c81-5254841940d7a2034ec8-9346-40cf-be85-874688d2c2b4

34bcae52-6038-4649-b736-1f0bfcca7858

Rust zacht lieverd; voor altijd in onze Rood hart Rood hart. We zullen je nooit vergeten Rode lippen.

Nadat de condoleance om 17:00 uur is beëindigd, rijden we even naar huis om ons om te kleden, waarna we naar de Bourgondiër op de Grote Markt gaan, om in stijl, met een hapje en een drankje deze dag in de geest van Marijke af te sluiten.

eca67a2f-4c5e-43cf-9991-4dec05be28c72110ad14-5af0-404c-aa31-5b187c22df17

IMG_5100IMG_5102

IMG_5099IMG_5101

IMG_5103

IMG_51045634a4c5-3b9d-40d0-baca-1424a155cc50

f2f03599-8b6c-4319-9fd5-c545962bfbcc

We hebben vandaag het leven van Marijke gevierd en het is exact geweest zoals Marijke zich dat zelf had voorgesteld.

Omdenken: Positief (bezig met leven) versus negatief (bezig met dood)

Altijd zijn we positief gebleven en op het laatst probeerden we nog te genieten van een uurtje dat Marijke zich even beter voelde en ik ben er van overtuigd dat dit Marijke extra kracht heeft gegeven.

We hebben er letterlijk tot de laatste dag, samen alles wat er mogelijk was, uitgehaald.

IMG_4513

De afgelopen dagen heb ik de foto’s en filmpjes die ik dagelijks maakte nog eens op mijn gemak bekeken en wat me dan echt opvalt, is dat ik nu duidelijk zie, dat ze de laatste dagen, steeds minder energie had.

Bekijk je het positief, dan concentreer je je op dat kwartietje of zelf uurtje dat het even beter gaat, maar als je het vanuit de minder positieve of de negatieve manier (misschien moet ik wel gewoon zeggen de realiteit?) bekijkt, zie je dat het dus eigenlijk 23 uur of meer, helemaal niet goed gaat en dat het elke dag minder gaat.

Ik blijf van mening – en weet zeker dat Marijke dat zou onderschrijven- dat de positieve benadering je uiteindelijk veel meer oplevert. Je bent dan namelijk bezig met leven en als je bewust of onbewust kiest voor de negatieve benadering, ben je bezig met de dood.

Menu Title