Dag: 29 oktober 2018

Lege Plek

Lege plek

Naast mij is een lege plek
Maar dat is slechts fysiek

Want in mij leef jij door
Want ik praat tegen je
Want ik huil met je
Want ik lach met je
Want ik hou van je

Ik kan je alleen niet meer aanraken
Maar voel jouw warmte in mijn hart

Ondanks het gemis, een gelukkig mens

Hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik me besef dat ik een heel gelukkig mens ben. Nu zullen er mensen zijn die denken “Zijn vrouw Marijke ? is toch nog niet zo lang geleden overleden, hoe kan hij dan gelukkig zijn?”. Nou dat heeft vooral te maken met wat Marijke ? mij heeft meegegeven en dat is om de donder niet weinig geweest.

Het belangrijkste wat zij mij geleerd heeft, is dat je er niets aan kunt doen wat jou overkomt, maar hoe je daar dan mee omgaat jouw keuze is. Verder heeft zij een aantal zaken met name benoemd en daar heb ik dagelijks profijt van. Zo hoopte zij dat ik verder zou gaan met leven en niet ergens in een hoekje zou gaan zitten verpieteren. Ook hoopte zij dat ik leuke dingen, zoals een terrasje pakken, uit eten gaan of met vakantie gaan, zou blijven doen. Uiteraard hoopte ze dat het contact met de (klein)kinderen en vrienden goed zou blijven.

Ik denk dat Marijke ? trots op me kan zijn (en zelfs dat idee alleen al, inspireert mij), want alles wat zij hoopte, is vooralsnog door mij omgezet in concrete daden. Natuurlijk mis ik haar ongelooflijk, maar het is nu eenmaal niet anders en ik moet wel door. Ik kan gelukkig mijn emoties goed uiten, onder anderen door een en ander op papier te zetten. Zo heb ik bijvoorbeeld alleen al vandaag een stuk of 10 ideeën voor gedichten en ‘Liefde is…..’ opgedaan, waarvan er enkele al concreet zijn uitgewerkt. Daarnaast heb ik ontzettend veel aan de honderden foto’s die ik de afgelopen heb van Marijke  heb gemaakt en waarvan ik er altijd minimaal één bij me heb. Het geeft mij een tastbaar gevoel dat ze er is, ook al is zij er niet.

Lege plek

Naast mij is een lege plek
Maar dat is slechts fysiek

Want in mij leef jij door
Want ik praat tegen je
Want ik huil met je
Want ik lach met je
Want ik hou van je

Ik kan je alleen niet meer aanraken
Maar voel jouw warmte in mijn hart

Als ik zie, hoor of lees hoe anderen soms worstelen met hun verdriet, met hun machteloosheid, met hun (financiële) zorgen, doet me dat elke keer weer beseffen hoe dankbaar ik mag zijn, dat ik daar in elk geval op een -in mijn ogen- goede manier mee om kan gaan.

Ik heb het idee opgevat om de blogs van Marijke ?  en van mij, samen met de gedichten van haar en mij, op de een of andere manier in boekvorm uit te (laten) geven, waarbij het de bedoeling is dat de volledige opbrengst ten goede komt aan de Borstkankervereniging Nederland.

Marijke ? was heel bijzonder (ook al wilde zij daar zelf nooit van weten), niet alleen voor de (klein)kinderen en mij, maar voor heel veel anderen die zij, ondanks haar eigen sores, altijd met raad en daad bijstond.

Ik voel me dan ook heel erg vereerd dat ik een aantal van haar werkzaamheden kan voortzetten.

Menu Title