Auteur: DVDGuy

My Funny Valentine

Vandaag is het Valentijnsdag, maar het is ook precies 41 jaar geleden dat Marijke en ik elkaar in Amsterdam in “Het Mannetje”, een kroeg op de Lijnbaansgracht, hebben ontmoet; genoeg inspiratie dus Knipogende emoticon.

Liefde is………. vandaag op de kop af 41 jaar mijn Valentijn:

M-oedig
A-ctief
R-espectvol
I-mponerend
J-oviaal
K-rachtig
E-erlijk

Valentijn

We hebben afgesproken niks aan Valentijn te doen, maar Marijke heeft een hele lieve 3D kaart voor mij gekocht en ik nu heb niks voor haar….. Emoticon die tong uitsteekt Knipogende emoticon.

IMG_3968IMG_3969

Als Marijke rond 18:30 uur aan het eten wil beginnen, kan ik haar eindelijk deelgenoot maken van mijn cadeau voor Valentijn; ik heb een tafel gereserveerd in een van onze favoriete restaurants, “De Hemel”.

IMG_3974           IMG_3988

Er is een heel leuk arrangement vanwege Valentijnsdag, bestaande uit een aperitief, een 3-gangen keuzemenu, een fles huiswijn naar keuze, een fles water en koffie met bonbons, maar wij kiezen er voor om uitsluitend het 3-gangen keuzemenu te nemen. Marijke neemt er een glas rode wijn bij en ik houd het op Bitter lemon.

IMG_3966

We zijn vandaag weer eens eensgezind in onze keuze en starten allebei met de Carpaccio van gemarineerde zalm met een kroketje van Hollandse garnalen en een limoen gember mayonaise.

IMG_3980

Het smaakt werkelijk voortreffelijk.

IMG_3982IMG_3981

Het hoofdgerecht bestaat uit kalfssucade met hertenfilet met een saus van kriekbier.

IMG_3984

Het vlees is voortreffelijk; mals en smaakvol.

Het dessert bestaat uit frambozenmousse, frambozenijs, chocolademousse en een frambozen tiramisu.

IMG_3986

Als we hebben afgerekend, krijgt Marijke nog een roos mee. Bij de auto gekomen, lukt het mij nog net om het cadeautje dat ik voor Marijke gekocht heb, op de stoel te leggen.

IMG_3992               IMG_3993

Het is een Pandora bedel die ik in december al had willen hebben, toen we 40 jaar getrouwd waren en een bedel met een hartje.

IMG_3996IMG_3999IMG_3997

Onder het genot van een kopje koffie kijken we samen naar Maestro.

Late effecten radiotherapie

Vandaag is er weer een bijeenkomst georganiseerd door het Erasmus MC en het onderwerp is deze keer “Late effecten radiotherapie”.

IMG_3935

Bij de koffie en thee krijgen we een heerlijk, door Paola Veenstra, zelf gebakken koekje.

IMG_3936IMG_3938

Omdat het onderwerp bijzonder leeft en de Borstkanker Vereniging Nederland haar Patiënt Advocates hierin wil trainen, is Mirjam Velting van de Borstkanker Vereniging Nederland er met een van de Patiënt Advocates.

IMG_3941IMG_3942

De geplande spreekster, Gerda Verduijn, is ziek, maar er is een collega bereid gevonden de presentatie te verzorgen.

IMG_3944

Het blijkt dat zelfs na jaren er nog gevolgen kunnen zijn, waarbij ook long- en hartklachten, hoewel dat minder aan de orde is. Er wordt aan de hand van dia’s getoond op welke manier de therapie tegenwoordig wordt gegeven.

Doel is om zo veel mogelijk schade toe te brengen aan de DNA van de kankercel, die dan niet of slechts heel langzaam kan herstellen. Gewone lichaamscellen, kunnen veel sneller herstellen.

IMG_3945IMG_3947IMG_3946

Op de vraag van Marijke ten aanzien van het al dan niet optreden van vermoeidheid tijdens of na de bestraling, is het antwoord dat dit ook vooral te maken heeft met het feit dat veel mensen zich bezig houden met de kanker en behandeling en dat dit mogelijk meer de veroorzaker van de vermoeidheid is, dan de feitelijke bestraling.

IMG_3948        IMG_3949

Na het invullen van het evaluatieformulier, gaan we weer op huis aan.

Maandagmiddag komen we weer terug, maar dan voor controleafspraak bij Marijke haar oncoloog, dr. Agnes Jager.

Prikken zonder PAC blijft een drama

Vandaag mag Marijke om 8:30 uur op de dag opname bloed laten prikken en om 9:30 uur zal er dan een CT-scan gemaakt worden. Het is in Brabant voorjaarsvakantie, dus we zijn binnen 45 minuten vanuit Bergen op Zoom in Rotterdam. Kan ik gelijk een foto maken, die ik voor onze groep “Themed Picture A Day Challenge” kan gebruiken.

IMG_3898

Bij de dag opname moeten we, zoals tegenwoordig gebruikelijk is, even wachten voor Marijke wordt opgehaald. Er zit een stel te wachten en als zij naar binnen gaan, zitten Marijke en ik er alleen. Op de leestafel ligt het blad B van de BVN, maar ook het boek Borst Vooruit.

IMG_3900IMG_3899

Het is even na 8:30 uur als Marijke geroepen wordt. Er is “achter” voor haar een stoel beschikbaar.

IMG_3901        IMG_3902

De eerste verpleegkundige onderzoekt de rechter arm van Marijke, maar komt al snel tot de conclusie dat zij beter niet kan prikken en zij roept haar collega er bij, waarop Marijke gelijk aangeeft dat ze beter gelijk de “Groene lamp” erbij kan pakken.

IMG_3903        IMG_3904

De “Groene lamp” doet het in eerste instantie niet, terwijl hij zojuist is opgeladen, maar net als dat soms thuis ook gaat, doet hij het na een paar keer aan en uit zetten, maar dat is nog geen garantie dat er ook goed, lees makkelijk, geprikt kan worden, laat staan dat er bloed uit komt.

IMG_3905        IMG_3907

Het lukt ook deze verpleegkundige niet en dan wordt Jan erbij geroepen; hij heeft Marijke al vaker succesvol aangeprikt.

IMG_3910IMG_3911IMG_3914

Maar het lukt Jan deze keer ook niet en dan is het wachten op Paola, die even van de afdeling is en die het dan gaat proberen; het is inmiddels 30 minuten verder en die arme Marijke ondergaat het, zoals gewoonlijk, weer lijdzaam Bedroefde emoticon.

IMG_3915

Het lukt Paola uiteindelijk wel om 2 buisjes bloed af te nemen.

IMG_3916

Als het bloed is afgenomen laat Marijke duidelijk weten dat ze er eigenlijk genoeg van heeft. Op de afdeling zijn er steeds problemen met de PAC, terwijl dat op de dag opname niet het geval is. Er is een consult geweest met de chirurg die de PAC geplaats heeft en die heeft aangegeven dat e.e.a. goed zit, maar bij de laatste chemo is ‘s nachts de naald los gekomen en om die reden is het nu “verboden” de PAC te gebruiken. Marijke heeft dr. Jager middels een mailtje op de hoogte gesteld, maar nog geen reactie gehad en komende week moet er weer bloed worden afgenomen en moet de 3e chemo er in.

Paola geeft aan dat zij gaat dr. Jager ook zal aangeven dat dit echt zo niet gaat en dat er een oplossing moet komen voor wat betreft de PAC.

Nadat de CT-scan gemaakt is, lopen we nog even langs de afdeling waar de bestralingen plaats vinden. Het duurt even voordat er iemand beschikbaar is om ons te woord te staan.

IMG_3918

We zouden het masker dat Marijke is aangemeten, na de laatste bestraling op 16 december 2015 hebben meegekregen, maar er was een fysicus, die er nog wat proefjes mee wilde doen en daarna zouden we het krijgen, maar we zijn inmiddels 6 weken verder en er is niemand die ons kan vertellen of het masker er überhaupt nog wel is Boze emoticon.

Ik ben daar op zijn zachts gezegd niet blij mee en leg uit dat het voor mij van emotionele waarde is dat masker te hebben. De radiologie assistent zegt het te begrijpen, maar er is op de afdeling geen masker en hij weet er ook niets van dat het bewaard moest blijven Bedroefde emoticon. Dat snap ik wel en ik wil graag de naam van de fysicus, zodat ik hem persoonlijk kan vertellen wat ik er van vind, in de hoop dat dit anderen bespaard zal blijven en dan vertelt de radiologie assistent dat hij weet wie het is en dat de fysicus elk moment beneden kan zijn en dan kunnen we het hem zelf vragen.

Tot onze verrassing blijkt hij het masker nog steeds te hebben en hij doet er nog steeds proefjes mee. Hij legt uit dat er deze week een ander masker beschikbaar komt en dan kunnen wij het masker van Marijke meenemen. Ik geef aan dat we er vrijdag weer zijn en komende week zowel op maandag, dinsdag, als woensdag in de Daniël den Hoed zijn en dat ik een concrete datum en tijd wil hebben dat ik het masker kan ophalen.

We spreken af dat we het op dinsdag 16 februari 2016 kunnen afhalen bij de balie van de afdeling. Tot slot vraag ik hem om zijn naam, want als het nu weer mis gaat, wil ik hem rechtstreeks kunnen benaderen; hij blijkt Hans Marijnssen te heten.

Het is 10:00 uur als we op huis aan gaan.

Borstkanker: Feiten en fabels

sel-5147-kleurVandaag is het Wereld Kankerdag en hoewel een gezonde levensstijl bijdraagt aan het voorkomen van kanker, is kanker ook een vorm van aanleg, virusbesmetting of gewoon domme pech.

Een garantie dat je nooit kanker zult krijgen,bestaat niet!

Je kunt kanker het beste vergelijken met “Russisch roulette”: de kans dat je door een kogel wordt getroffen is klein, maar wordt groter, naarmate je meer kogels in het pistool stopt.

Een prima moment om een aantal feiten en fabels over borstkanker te delen.

Feiten:

  1. Je hebt een kans van 1 op 7 om borstkanker te krijgen
  2. 75% van vrouwen die borstkanker krijgen, is 50 jaar of ouder
  3. Overgewicht na de overgang vergroot de kans op borstkanker
  4. Kans op succesvolle behandeling is groter bij vroegtijdige ontdekking
  5. Hormonen tegen overgangsklachten vergroten de kans op borstkanker
  6. De meest voorkomende verandering van de borst is een knobbeltje
  7. Minder alcoholgebruik verkleint de kans op borstkanker
  8. Uitstellen van kinderen krijgen, vergroot de kans op borstkanker
  9. Borstkanker was in 2015 bij vrouwen de meest voorkomende vorm van kanker
  10. Regelmatig bewegen, verkleint de kans op  borstkanker

Fabels:

  1. Aan borstkanker ga je altijd dood
  2. Borstonderzoek verkleint de kans op borstkanker
  3. Alleen vrouwen kunnen borstkanker krijgen
  4. Dragen beugel-BH vergroot de kans op borstkanker
  5. Borstkanker begint altijd met pijn
  6. Van deo-dorant krijg je borstkanker
  7. Borstkanker is altijd erfelijk
  8. Van stress kun je borstkanker krijgen
  9. Als je grote borsten hebt, heb je ook meer kans op borstkanker
  10. Borstkanker kun je voorkomen door vitamines te slikken

[Bron: KWF Kankerbestrijding]

Hoe kanker je leven kan verrijken

Overal waar ik kom, vragen mensen, soms heel schichtig, hoe het met Marijke is en meestal kan ik daar met droge ogen op antwoorden. “Heb ik dan geen emoties”? Natuurlijk heb ik emoties en soms moet ik even tot 10, 20 of soms zelf 30 tellen, voordat ik in staat ben om antwoord te geven. “schaam ik me dan om emoties te tonen”? Nee absoluut niet, maar mijn emoties, roepen bij anderen ook weer emoties op en daar zit ik, ondanks de lieve en meelevende bedoeling, niet op te wachten.

Er gaat geen dag voorbij waarbij ik er niet even een moment aan denk dat Marijke er straks niet meer is, maar dat kan ik dan ook zo maar weer van me afzetten, want als Marijke, die uiteindelijk, letterlijk, het meeste te lijden heeft, met deze situatie om kan gaan, moet ik dat toch ook kunnen? En wat dat aan gaat heb ik de afgelopen jaren veel van haar kunnen leren.

Sinds we op 27 december 2007 het nieuws kregen dat er bij Marijke sprake was van onrustig weefsel in de borst, wat uiteindelijk op 2 januari 2008 borstkanker bleek te zijn, hebben we naast alle vervelende kanten die er aan borstkanker en de behandeling daarvan, zitten, ook allebei mogen ervaren dat onze relatie alleen maar sterker is geworden. Verder hanteren we allebei het principe dat het geen enkele toegevoegde waarde heeft om je druk te maken over wat er nu of straks niet meer kan, met andere woorden zaken die je toch niet kunt veranderen. Dan kun je die energie beter steken in wat er nog wel kan en daar optimaal van genieten. Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, dat realiseren wij ons ook best wel, maar het lukt ons samen vrij aardig.

Marijke haalt heel veel energie uit haar werkzaamheden voor de Borstkankervereniging Nederland en samen bezoek we, waar mogelijk patiëntenbijeenkomsten, die door het Erasmus Medisch Centrum georganiseerd worden.

Wij doen dat onder anderen door veel bewuster te genieten van het leven en niets meer als vanzelfsprekend aan te nemen. Wij gaan wat vaker op vakantie en genieten verder van alles wat het leven te bieden heeft en dat is heel veel. Soms zit dat in een zwaan die na een lange aanloop eindelijk los van het water komt, maar het kan ook zo maar een programma zijn over een vrouw die haar leven geeft aan de arme kinderen van Peru.

Deed ik voorheen ook wel helpen in het huishouden; inmiddels kan ik koken, wassen, strijken en feitelijk het hele huishouden runnen en dat geeft een rustig gevoel. “Is dat dan zo’n verrijking van het leven”? Misschien niet, maar niet alleen ‘een slimme meid’ is op de toekomst voorbereid Knipogende emoticon.

Doordat we de tijd krijgen om zaken te regelen en niet plotsklaps geconfronteerd worden met de dood, geeft dat ook rust. Zo keken we vorige week ook samen met bewondering naar een uitzending van “Over mijn lijk”, waar een 18-jarige jongen, samen met zijn ouders een grafsteen uitzocht. Confronterend, natuurlijk, maar het is wel de realiteit en dat maakt het straks voor de achterblijvers ietsjes ‘makkelijker’ om het verdriet te dragen.

Doordat Marijke met enige regelmaat gevraagd wordt voor interviews voor kranten, tijdschriften en televisie, komen we met journalisten, fotografen en cameramensen in contact en dat is op zich zelf ook bijzonder en leerzaam om mee te mogen maken.  Zo heeft er inmiddels een interview met haar in Dagblad de Stem en de Telegraaf gestaan, heeft zij meegedaan aan de aktie “Ik sta op tegen kanker” en is zij op televisie te zien geweest bij Hart van Nederland, EenVandaag en RTL Nieuws. Daarnaast levert het uniek beeldmateriaal in de vorm van videofilmpjes op en prachtige, door professionele fotografen gemaakte portretten.

Eind 2014 is er voor de Borstkankervereniging Nederland een filmpje gemaakt, waarin Marijke en ik ons persoonlijke verhaal vertellen.

Strijden tegen kanker? Het is gewoon een kwestie van geluk hebben!

winnaars

“Kanker overwinnen”, “de strijd tegen kanker”, “een gevecht leveren”, “sterk zijn in de strijd”, het zijn maar een paar kreten die gebruikt worden als mensen het hebben over iemand die kanker heeft.

Er is echter ook een andere kant en dan hebben we het over “een ongelijke strijd”of “het gevecht verliezen”.

Er zijn dus “winnaars” en “verliezers”, maar wat maakt nu het verschil? Hebben de “winnaars” meer of beter “gestreden” of hebben de “verliezers” niet voldoende hun best gedaan?

Als je kanker overleeft, ben je in mijn ogen geen “held” of “overwinnaar”, maar heb je gewoon ontzettend veel geluk gehad en zoals iedereen weet, kun je geluk niet “afdwingen” of “sturen”.

De enige “strijd” die tegen kanker gevoerd kan worden, is door onderzoekers en artsen en daarvoor is geld nodig, véél geld.

Op 4 februari is het wereldwijd weer de Dag van de Kanker en ik hoop dat iedereen dan zijn of haar bijdrage aan de “strijd” levert door te doneren, véél te doneren.

Bedankt

A room with a view

IMG_3753Marijke moet vandaag om 8:00 uur in Rotterdam zijn voor haar 2e chemokuur en dat betekent dat we om 6:00 uur opstaan.

Terwijl Marijke onder de douche staat, maak ik een boterham klaar, die we dan straks in de auto kunnen opeten.

IMG_3754Het is onderweg rustig en zelfs de dagelijkse file bij Stoutjesdijk is er vandaag niet, waardoor we ruim voor 8:00 uur bij de Daniel den Hoed kliniek zijn.

Er is langs de weg geen enkele (gratis) parkeerplaats te vinden, dus parkeer ik de auto maar weer achter de (betaalde) slagboom.

Als Marijke zich heeft aangemeld, lopen we weer terug naar de dagbehandeling, waar men via de Port-A-Cath bloed zal afnemen. Als we daar echter aankomen, blijkt de afdeling tot 8:45 uur gesloten te zijn Verwarde emoticon. Als Marijke de aankondiging nog eens leest, blijkt dat je voor het aanprikken van een Port-A-Cath gewoon naar binnen mag lopen.

IMG_3755        IMG_3767

Er is één, voor ons nieuwe, verpleegkundige die het aanprikken doet en zij neemt Marijke mee naar een van de ruimtes achterin.

IMG_3757          IMG_3758

Als zij haar steriele handschoentjes aan heeft, komt ze er achter dat ze vergeten is een kraantje te pakken en dat mag ik dan bij uitzondering doen.

IMG_3764

Ik haal het kraantje, zonder dit aan te raken, uit de verpakking en dan kunnen er 2 buisjes bloed worden afgenomen.

IMG_3765               IMG_3766

Het is 8:30 uur als dit klaar is en dan komt Paola langs en zij ziet aan de kleur van de buisjes, dat dit niet goed is en zij legt uit waarom. In het buisjes zit een stofje dat zorgt voor de stolling van het bloed en dat verschilt per kleur buisjes. Dit betekent dat er opnieuw bloed moet worden afgenomen Bedroefde emoticon.

Als dat uiteindelijk gelukt is, gaan we terug naar afdeling B-nul Zuid en daar krijgen we een verhaal te horen dat ze ons nooit zelf de buisjes bloed had mogen geven, dat die gescand hadden moeten worden en dat ze daarna naar het lab hadden gemoeten Verraste emoticon Bedroefde emoticon.

Tijd voor een kop koffie Emoticon die tong uitsteekt. Omdat Marijke de automaat niet vertrouwt, houdt zij het bij een kopje thee. Zitten we net, wordt ze gehaald om haar intrek in kamer 57, bed 2 te nemen Verwarde emoticon.

IMG_3768IMG_3769

Nadat de, inmiddels gebruikelijke riedel van vragen op Marijke is afgevuurd, kijkt ze naar buiten en zegt ze: “A room with a view”; inderdaad, de restanten van het naburige ziekenhuis, dat gesloopt wordt.

IMG_3771

Het is uiteindelijk 9:00 uur als Marijke zich kan gaan installeren, maar een uur later is er nog niet meer te doen dan naar muziek luisteren.

IMG_3772IMG_3773

IMG_3774Als er dan nog steeds geen zaalarts is geweest en Marijke nog niet eens weet of de chemo vandaag wel doorgaat –de lab uitlagen zijn er ook nog steeds niet-, gaat ze maar aan het breien; je moet tenslotte iets doen, nietwaar?

Als er dan eindelijk een zaalarts komt, blijkt deze zo waar ingelezen te zijn en ze koppelt terug wat de behandelende oncoloog, dr. Jager, geschreven heeft en dat is volgens ons niet helemaal wat er vorige week maandag besproken is. Marijke heeft het duidelijk erg zwaar gehad, met name de eerste week en op basis van die slechte week, is er een terugkoppeling geweest, waarop dr. Jager heeft aangegeven dat Marijke op elk gewenst moment kan stoppen, maar dat als ze door zou gaan, er bijvoorbeeld ook een lagere dossering gegeven zou kunnen worden.

De zaalarts heeft daarnet nog contact gehad met dr. Jager en deze stelde voor om een en ander met Marijke te bespreken, “want die mevrouw denkt zelf erg goed mee” en zo is het maar net.

Dan blijkt ook maar weer eens dat Marijke een krachtig mens is, want niet alleen wil ze door met het traject; ze gaat ook gewoon voor de zelfde dosis als de vorige keer: “Ach, de tweede kuur is meestal makkelijker te verdragen en we kunnen altijd nog kiezen voor een lagere dossering”!

Omdat het ondertussen 11:30 uur en we allebei trek hebben gekregen, ga ik kijken of er Pecanbroodjes te scoren zijn, maar ondanks dat Femke er niet is, zijn er geen Pecanbroodjes (meer) en daarom neem ik 2 reuze saucijzenbroodjes mee en die smaken prima.

IMG_3775IMG_3779

En dan komt eindelijk even na 12:00 uur het moment dat gespoeld kan gaan worden.

IMG_3780IMG_3782

Het voorspoelen zal ongeveer 4 uur duren en dan zal rond 18:00 uur de chemo komen; dat duurt ongeveer 2 uur en daarna nog 16 uur naspoelen, dus tot morgenochtend 10:00 uur is Marijke zeker nog onder de pannen; alles voor het goede doel!!

Tijd voor de lunch, die bestaat uit 2 volkoren bruine boterhammen met belegen kaas, een glas melk en een mandarijntje. Dit alles wordt vooraf gegaan door een zakje Movicolon, om de obstipatie tegen te gaan en 2 Paracetamol om de hoofdpijn dragelijk te maken of te houden.

IMG_3784ls

Ik ga ondertussen naar de afdeling radiologie, in de (ijdele) hoop daar het gelaatsmasker op te kunnen halen, maar waar ik al bang voor was, lijkt werkelijkheid te worden; er is geen masker meer te vinden. Nu kan het nog zijn dat het bij de radioloog, dr. Swaak is, maar dat zo is, zullen we daarover nog gebeld worden.

Het is uiteindelijk bijna 13:30 uur als ik besluit om naar huis te gaan, want Charlie moet ook nog uitgelaten worden.

Ik betaal de 9 euro parkeergeld en ben in 45 minuten thuis in Bergen op Zoom.

IMG_3787Even na 16:00 uur meld Marijke via Facebook, dat het “gif” eindelijk zijn werk mag gaan doen.

Ik heb vandaag al bij de balie geïnformeerd waar ik een klachtenformulier kan krijgen, want feitelijk hebben we een halve dag voor de spreekwoordelijke “kat zijn”viool” zitten wachten en hoewel ik die tijd voornamelijk achter mijn werk laptop heb doorgebracht, beperkt het je toch in je doen en laten.

Als ik Marijke later op de avond aan de telefoon heb, laat ze weten dat het spoelen inderdaad na 18:00 uur is begonnen. Nu maar duimen dat het “gif” zijn werk naar verwachting doet.

“Hoop”

HoopDiep in ons zelf dragen we hoop; als dat niet het geval is, is er geen hoop.

Hoop is de kwaliteit van de ziel en hangt niet af van wat er in de wereld gebeurt.

Hoop is niet te voorspellen of vooruit te zien. Het is een gerichtheid van de geest; een gerichtheid van het hart, voorbij de horizon verankerd.

Hoop in deze diepe en krachtige betekenis is niet hetzelfde als vreugde omdat alles goed gaat of bereidheid je in te zetten voor wat succes heeft.

Hoop is ergens voor werken omdat het goed is, niet alleen omdat het kans van slagen heeft.

Hoop is niet hetzelfde als optimisme, evenmin de overtuiging dat iets goed zal aflopen. Wel de zekerheid dat iets zinvol is afgezien van de afloop, het resultaat.

Vaclav Havel

Hoop doet leven…..

Vandaag heeft Marijke om 15:50 uur een afspraak bij de oogkliniek van het Erasmus MC. De laatste bestraling was op 16 december 2015 en er zou 3 tot 6 weken daarna een controle volgen, maar als ze niet zelf gebeld had, was er geen afspraak geweest Verwarde emoticon. Het is rustig onderweg, waardoor we om even na 15:30 uur door de slagboom rijden en we vinden zo waar gelijk een parkeerplaats.

IMG_3694       IMG_3693

Net als de vorige keer in december, zit de wachtkamer helemaal vol en dat belooft niet veel goeds met betrekking tot Marijke haar afspraak.

Om 16:15 uur wordt Marijke geroepen voor een aantal oogmetingen, zodat straks de situatie “voor” en “na” de bestraling, beoordeeld kan worden.

IMG_3695       IMG_3696

IMG_3699IMG_3698

Tot slot moet de oogdruk worden opgemeten en worden er nog foto’s gemaakt.

IMG_3702IMG_3705

De assistente maakt nog even een praatje, om zo de tijd te doden, die de druppels, die Marijke toegediend heeft gekregen, hun werk te laten doen.

De wachtkamer is inmiddels bijna leeg, als Marijke om 17:00 uur bij de oogarts naar binnen mag. De oogarts is tevreden met het resultaat, want er is duidelijk sprake van een “betere” situatie dan in december. Dat Marijke haar zicht niet goed is, komt voor een deel doordat er nog sprake is vocht, maar de oogarts verwacht dat dit uiteindelijk zal weg trekken, waardoor ook het zicht in het linker oog zal verbeteren en dat is véél meer dan we hadden verwacht Verhitte emoticon.

IMG_3707IMG_3710

Tot slot wordt er nog een echo van Marijke haar linker oog gemaakt.

IMG_3709IMG_3715

IMG_3711

Ook de echo stemt de oogarts tot tevredenheid en Marijke mag over 3 maanden terug komen voor de volgende controleafspraak.

IMG_3713IMG_3714

Omdat het inmiddels 17:30 uur is, is de balie al gesloten en kunnen we nu nog geen vervolgafspraak maken.

Volgende week de tweede chemo en hopelijk doet ook die zijn werk naar behoren!

Menu Title