Auteur: DVDGuy

Liefde is………. een blijvende herinnering als cadeau

Vanochtend moeten we al om 8:20 uur in Rotterdam zijn waar Marijke de vijfde van in totaal zes bestralingen krijgt. Als we naar de ingang van de Daniel den Hoed kliniek lopen, kun je de gang in de kelder zien, waar de bestralingen gegeven worden.

IMG_2898IMG_2899

Hoewel het nog vroeg is, is Marijke niet eens de eerste; ze moet zelfs even wachten voordat ze geroepen wordt.

IMG_2900

Het duurt allemaal net iets langer dan de voorgaande keren, omdat de camera niet goed blijkt te reageren op het licht dat iets minder fel gemaakt is om Marijke “te plezieren”.

Het is uiteindelijk bijna 9:30 uur als we op huis aan gaan. Omdat de zon schijnt en Marijke haar ogen toch wel het nodige te lijden hebben, zet mijn eigen filmster haar zonnebril op.

IMG_2901IMG_2904

Morgen zijn we 40 jaar getrouwd en Marijke wilde mij graag iets geven, maar wat geef je iemand die eigenlijk alles heeft wat hij wil (en het anders direct koopt Knipogende emoticon)?

Vorige week kwam het idee ineens op toen ik zag dat Hans van Rossum, de man van Femke, een nieuwe tattoo had laten zetten; dat lijkt me het ideale cadeau om “Liefde is…. “ als blijvende herinnering te laten tatoeëren en vandaag om 11:30 uur heb ik een afspraak bij Kings Ink in Bergen op Zoom.

IMG_2911IMG_2914

IMG_2915

Marijke gaat even de stad in; al met al duurt het totale zetten van de tattoo ruim één uur.

IMG_2917IMG_2918

IMG_2919IMG_2920

Ik ben nooit een tegenstander van tattoos geweest, maar om er nu als zestig plusser zelf een te laten zetten, had ik tot voor kort ook nooit gedacht Emoticon die tong uitsteekt. Ik ben er erg blij mee; een persoonlijk cadeau met “eeuwige” waarde Knipogende emoticon.

IMG_2963       IMG_2964

The Good, The Bad and the Ugly

 

Vandaag al weer de vierde bestraling van haar oog ….. en dan zet je om 14:25 uur het alarm aan en trek je de deur dicht; hebben we beiden onze sleutels binnen laten liggen en daar zit dus ook mijn autosleutel bij en we moeten om 15:10 uur in de Daniel den Hoed kliniek zijn Verwarde emoticon.

Gelukkig is een van de buren, die een huissleutel van ons hebben, thuis en kunnen we uiteindelijk nog redelijk snel op weg naar Rotterdam, waar we uiteindelijk keurig op tijd aankomen.

IMG_2889

Na de bestraling hebben we om 16:15 uur een afspraak bij dr. Jager, de oncoloog. Het is bij de balie waar je een nummertje met halen, deze keer erg druk, maar ook nu weer blijkt geduld een schone zaak Knipogende emoticon 

IMG_2892

Dr. Jager vraagt eerst hoe Marijke de bestralingen ervaart en komt dan met de uitslag van de CT-scan en deze laat zien dat er sprake is van enige groei in de lever en in de lymfklieren, maar dat kwam voor ons niet echt als een verrassing.

Ze schets de mogelijkheden van behandeling en er zijn op dit moment 3 opties:

  1. Paclitaxel, beter bekend onder de commerciële benaming Taxol, is een medicijn tegen kanker dat wordt gewonnen uit de taxusboom. Marijke heeft dit al eerder gehad en reageerde daar erg goed op. Nadeel is dat een van de bijwerkingen neuropathie is, oftewel het niet goed functioneren van een of meer zenuwen in handen en/of voeten;
  2. Capecitabine, wat in de vorm van tabletten wordt gegeven en waarbij geen sprake is van bijvoorbeeld haaruitval;
  3. Cisplatine, een chemokuur, die “vroeger” gebruikt werd, maar door allerlei ontwikkelingen enigszins naar de achtergrond is verdwenen. Dit is een bijzonder giftige stof en gaat niet alleen gepaard met haaruitval, maar het kan ook leiden tot misselijkheid en langdurig braken en daarom wordt je voor toediening “gespoeld” en na afloop weer en moet je iedere keer minimaal een nacht in het ziekenhuis doorbrengen. Dit betekent ook dat je lichamelijk (en geestelijk) in goede conditie moet zijn.

Dr. Jager maakt een nieuwe afspraak voor maandag 11 januari 2016 en voor die tijd zal Marijke een keuze gemaakt moeten hebben.

IMG_2894

Marijke zal moeten kiezen uit 3 opties, die op zichzelf natuurlijk allemaal niet leuk zijn, maar die wel levensverlengend werken en een redelijke goede kwaliteit van leven garanderen (voor zover je bij kanker, überhaupt kunt spreken van garanties Boze emoticon) en ik kan haar op geen enkele manier hierin adviseren, maar slechts “helpen” door voor 200% achter haar keuze te staan, welke dat ook moge zijn.

Wat mensen vaak niet weten…..

Lieve Marijke,

Als mensen jou een tijdje niet gezien hebben, of ze zien een foto van je, dan krijg je vaak een complimentje dat je er zo goed uitziet en dat is ook absoluut zo.

Wat de meeste mensen echter niet weten is welke pijn en onzekerheid daar achter schuil gaat en dat er geen moment is, dat dit geen rol speelt. Je heb terecht gezegd dat de kanker je is overkomen en dat de manier waarop je er mee omgaat een keuze is en daar bewonder ik je enorm om.

Er is in de afgelopen 8 jaar enorm veel vergif bij je naar binnen gegaan is en het kan niet uitblijven dat dit zijn sporen na laat. Zo kan het voorkomen dat je iets wil zeggen, maar dat hetgeen je uiteindelijk uitspreekt, iets heel anders is. In het begin heb je dat zelf niet door gehad en  dat heeft wel eens tot felle discussies met mij geleid. We moesten allebei wennen aan de gewijzigde situatie en dat is voor ons allebei moeilijk, maar nu we daar eenmaal toe in staat zijn, gaat het ons steeds gemakkelijker af.

Als je vervolgens voor de buitenwereld ook nog eens redelijk goed functioneert, terwijl je in het dagelijkse leven steeds vaker iets vergeet, is men gauw vergeten dat je ziekte progressief en onomkeerbaar is en dat gaandeweg de beperkingen toenemen en dat heeft een directe invloed op hoe je als mens in het leven staat, maar ook op de manier waarop je dit niet wil, maar moet accepteren.

Waren de uitzaaiingen eerst beperkt tot longen, lever en botten, sinds kort weten we dat er uitzaaiingen gevonden zijn in de hersenen en in je linker oog. Voor dat laatste word je nu bestraald, maar de kans is groot, dat je zicht blijvend beperkt zal zijn.

Optimistisch als je bent, blijf je er voor gaan, maar we weten allebei  dat er een moment komt, dat de kwaliteit van leven, de enige juiste keuze is en dat ik jou daarin voor 200% zal steunen.

Liefde is………. ook loslaten; iets waar ik niet aan wil denken, maar door jouw optimisme en liefde ben ik zo veel krachtiger geworden, dat ik daar mijn troost uit kan putten.

Volgende week zijn we 40 jaar getrouwd en daar heb ik nog geen dag spijt van gehad.

Liefde is……… voor altijd houden van, met hart en ziel.

Ruud

Houden van

De derde bestraling

Vandaag moet de auto voor een 30.000 km-beurt naar de garage en zullen ook de winterbanden gemonteerd worden. Marijke moet om 12:00 uur in de Daniel den Hoed kliniek zijn voor haar derde bestraling en ik heb gisteren gebeld met Auto Borchwerf, die sinds kort ook officieel Skodadaler is, om te vragen of de auto om uiterlijk 11:00 uur klaar kan zijn en dat was geen probleem.

We worden om 10:40 opgehaald door de chauffeur van Auto Borchwerf en als we om klokslag 11:00 uur in Halsteren aankomen, moeten we 2 minuutjes wachten en dan krijg ik de sleutel overhandigd. Prima service, zoals ik gewend was toen ik nog VW Passat reed.

Doordat alles vanochtend zo vlotjes verliep, zijn we al om 11:35 uur in de Daniel den Hoed kliniek en besluiten we een kopje koffie te drinken en een broodje te eten.

IMG_2738IMG_2739

Marijke gaat voor een pistolet met jong belegen kaas en ik voor de pistolet met filet American en een gekookt eitje; smaakt allemaal weer prima.

       IMG_2741

Het is nog juist voor 12:00  uur als Marijke incheckt en ze kan gelijk naar binnen, terwijl ik op mijn iPad een computertijdschrift lees.

IMG_2742        IMG_2743

We zijn keurig om 13:30 uur weer thuis, waar Marijke verrast wordt met een bos bloemen van Jane en Gerrit de Rooij. Gerrit was de man die Marijke in 1998 heeft aangenomen toen ze bij de Gemeente Bergen op Zoom kwam solliciteren.

       IMG_2744          IMG_2796

We gaan vanavond iets nieuws proberen, een soort van plaattaart van bladerdeeg met tomaten, knoflook, uit en ricotta. We drinken er een glaasje rode wijn bij.

      IMG_2774                  IMG_2772

Het smaakt allemaal prima en is zeker voor herhaling vatbaar.

De tweede bestraling

Vandaag is er in Leidschendam een bijeenkomst van mijn werk, maar omdat Marijke om 13:30 uur in Rotterdam moet zijn, heb ik me voor die bijeenkomst van Tredin afgemeld.

Marijke checkt bij de “elektronische balie” in en dan lopen we samen naar Mantis, waar zij bijna gelijk naar binnen mag. Ik lees ondertussen een stripboek op mijn iPad Pro.

IMG_2725IMG_2730

Ook deze keer verloopt het voorspoedig; Marijke blijkt zich goed te kunnen concentreren, waardoor de bestraling niet vaak hoeft te worden onderbroken.

We zijn om 15:15 uur weer thuis, waar we verrast worden door de TNT-bezorger, die een pakje komt brengen van onze lieve vrienden Thuul en Peet. Het pakje bevat naast een beschermengel, ook een Kerstmannetje voor in de boom; nummer 141 al weer.

IMG_2728        IMG_2729

De eerste van 6 bestralingen

Vandaag zal Marijke om 11:30 uur haar eerste van in totaal 6 bestralingen krijgen en die zal plaats vinden bij Mantis, een van de vele ruimtes waar bestralingen worden gegeven.

De receptioniste laat Marijke vervolgens zien hoe zij voortaan zelf kan inchecken.

IMG_2689IMG_2691

Het is 11:40 uur als Marijke geroepen wordt. Ik lees ondertussen een tijdschrift op mijn iPad Pro.

IMG_2692

Als Marijke klaar is, komt een van de verpleegkundige en zij begint over de foto’s die k vorige week gemaakt heb; zij vertelt mij dat ze hier eigenlijk geen toestemming voor had mogen geven. Nu blijkt er nog geen beleid te zijn vast gesteld, maar ze vertelt me dat collega’s van haar op mijn blog gezien hadden dat die foto’s er stonden en dat niet iedereen op die manier via internet in de openbaarheid wilde komen en dat snap ik natuurlijk.

Ik bied aan om de foto van collega’s waar het om gaat zo aan te passen, dat de gezichten onherkenbaar zijn en dat aanbod wordt geaccepteerd.

Wie had nu kunnen denken dat er verpleegkundigen van de Daniel den Hoed zijn, die mijn blog lezen Verraste emoticon.

In Margriet 49 stond een caloriearm recept voor slasoep met Hollandse garnaaltjes en omdat dit ons wel wat leek, gaan we dat vanavond samen maken en als het lekker is, zetten we het gelijk Marijke’s Kookblog.

IMG_2716

Het recept is simpel en in 20 minuten kun je aan tafel.

IMG_2712       IMG_2701

IMG_2719IMG_2723

Het smaakt uitstekend en doet, omdat wij er bijvoorbeeld een gedroogd rood pepertje in hebben gedaan, een beetje Thais aan qua smaak; zeker voor herhaling vatbaar Emoticon die tong uitsteekt.

Eerst zit het tegen en dan zit het ineens mee

Marijke moet vandaag om 9:00 uur in de Daniël den Hoed Kliniek zijn; om 9:30 uur zal er een MRI-scan van haar hoofd gemaakt worden, zodat gecontroleerd kan worden of de vermeende uitzaaiing(en) gegroeid zijn of niet.

Als we zitten te ontbijten, hoor ik dat er op de A17 5 kilometer file staat en aansluitend op de A16 8 kilometer; voor ons geen probleem want wij rijden over de nieuwe A4 en de A29, maar dan blijkt op de A29 maar liefst 13 kilometer file te staan. Het heeft dus geen nut om nu al op weg te gaan en Marijke belt met het ziekenhuis om te vragen of ze ook nog geholpen kan worden als ze wat later komt en dat blijkt geen probleem.

We vertrekken uiteindelijk om 8:30 uur richting Rotterdam en komen ten hoogte van de Haringvlietbrug in de file terecht.

IMG_2555

Na een iets minder dan een kilometer rijdt alles in eens weer alsof er nimmer een file is geweest. Volgens het navigatiesysteem zullen we rond 9:50 uur bij de Daniël den Hoed Kliniek aankomen.

Omdat er geen vrije parkeerplek is, maak ik een U-bocht en stop ik op de rijbaan, zo veel mogelijk naar rechts, zodat Marijke ter hoogte van de ingang kan uitstappen. Hoewel ik mijn alarmlichten aan heb, is er toch een automobilist die het nodig vindt om heftig te claxonneren en je kunt me op een dag als vandaag, niet kwader maken. Ik stap uit en laat de bestuurder van de auto achter mij weten dat we hier niet voor ons plezier zijn en dat hij er makkelijk langs kan. Als ik vervolgens weer instap en weg wil rijden, hoor ik weer dat irritante claxonneren en ik stap weer uit Boze emoticon. Nu is er een “dame” die vindt dat ik door moet rijden want anders komt ze te laat op haar werk. Ik laat nogmaals weten dat de auto die de rijweg blokkeert, er gewoon langs kan en stap weer in om vervolgens naar de betaalde parkeerplaats te rijden, waar ik de auto weg zet.

IMG_2557 

Als ik het ziekenhuis binnen kom, zie ik juist Marijke door de klapdeuren van de röntgenafdeling lopen. De receptioniste ziet dat Marijke morgenochtend weer moet komen, dan voor een CT-scan en stelt voor te gaan vragen of dat ook niet vandaag kan. Kijk daar houden wij van; mensen die met je mee denken Knipogende emoticon.

Marijke kan inderdaad vandaag ook de CT-scan laten maken en dat kan wel gelijk en we lopen met de verpleegkundige mee.

IMG_2558

Nadat de CT-scan gemaakt is, moet Marijke nog even wachten dat de MRI gemaakt kan worden en dan realiseert ze zich dat ze morgen ook nog een infuus met Zolmeta krijgt; misschien kan dat ook vandaag nog geregeld worden; dat zou morgen een ritje naar Rotterdam schelen.

Als Marijke bij de dagbehandeling vraagt of ze vandaag haar Zolmeta al kan krijgen toegediend, blijkt dat geen enkel probleem te zijn, maar dan moet ze wel even een half uurtje wachten. Die tijd gebruiken we voor een kopje koffie en een broodje. Marijke neemt een broodje oude kaas en ik een broodje met filet American en ei. Het smaakt bijzonder lekker.

IMG_2559       IMG_2560

         IMG_2563       IMG_2562

Als we bij de dagbehandeling komen, kan Marijke bijna gelijk aan het infuus. Het zal ongeveer 30 minuten duren, voor alles is doorgelopen.

IMG_2567IMG_2568

Terwijl de Zolmeta doorloopt, komt Paola nog even vragen hoe het met Marijke is; ze was erg geschrokken van de uitzaaiingen die gevonden waren en was blij Marijke weer te zien. Het blijft mooi om te zien, dat ondanks dat ze zich allemaal professioneel gedragen, er ook een menselijk aspect is.

Het is 12:15 uur als het spoelen klaar is en we naar huis kunnen. We komen zonder problemen om 13:00 uur thuis.

Omdat ik de hele middag telefonisch spreekuur heb en Marijke even boodschappen doen is, hebben we gemist dat dr. Swaak om 14:50 uur gebeld heeft; daar komen we pas achter als Marijke weer thuis is. Ze belt naar de secretaresse van dr. Swaak en wordt door verbonden. De uitzaaiing(en), die op de scan zichtbaar waren, zijn feitelijk niet gegroeid ten opzichte van de vorige scan en dat betekent dat woensdag 9 december 2015, de 1e van in totaal 6 bestralingen zal gaan plaats vinden.

Back to the Future, part I

Vandaag heeft Marijke om 11:50 uur een afspraak op de Afdeling Radiologie, bij de Mould kamer, waar een kunststofmasker zal worden aangemeten zodat haar hoofd tijdens de komende bestraling gefixeerd blijft.

IMG_2459

We moeten tot 12:05 wachten en dan mag ze naar binnen. Degene die het masker zal aanmeten, blijkt de zelfde te zijn die in 2011 de prothese gemaakt heeft toen Marijke haar borst bestraald werd. Hij legt, net als de vorige keer, een en ander bijzonder duidelijk uit en daarna mag Marijke op de bank plaatsnemen.

IMG_2461IMG_2464

Er zal een plaatje kunststof warm gemaakt worden, waarna het plaatje op constructie wordt gelegd, waarna Marijke haar hoofd moet laten zakken, waardoor de kunststof zich naar haar achterhoofd vormt.

IMG_2466IMG_2467

Als dit uitgehard is, wordt er een masker met gaatjes er in, aangemeten voor de voorkant van haar  gezicht.

IMG_2468IMG_2469

Er wordt bij de mond een houten spateltje tussen haar tanden geklemd.

IMG_2470

Tijdens de bestraling worden de zwarte schroeven aangedraaid en kan zij het hoofd niet meer bewegen. Nu worden puntjes gezet ter hoogte van de ogen, want ze zal straks haar ogen moeten richten op een lampje, zodat naast het hoofd, ook het oog gefixeerd is tijdens de bestraling.

IMG_2472IMG_2473

IMG_2475IMG_2476

En zie hier, het eindresultaat. We mogen het na de bestraling, als een soort van trofee, mee naar huis nemen.

IMG_2478

Omdat de CT-scan straks met contrast vloeistof gemaakt zal worden, moet Marijke ook nog even langs de dagbehandeling om haar Port-a-cath aan te laten prikken. Omdat ze morgen een MRI krijgt en overmorgen weer een CT-scan, waarbij ook contrastvloeistof toegediend zal worden, vraagt ze of de naald niet kan blijven zitten en nadat er intern even overlegd is, mag dat.

IMG_2480       IMG_2485

Nu weer naar beneden, naar de afdeling Radiologie, waar de computer zal worden ingesteld en de CT-scan van het oog gemaakt zal worden. Ik drink ondertussen een kop koffie, eet een boterham en lees een tijdschrift.

IMG_2486

Als Marijke terug is, gaan we weer naar de dagbehandeling, want de Port-a-cath lekt, maar dat blijkt zo te verhelpen te zijn en hij kan blijven zitten, maar dan moet Marijke morgenochtend wel eerst laten controleren of hij nog goed zit. We gaan weer naar beneden, waar Marijke gelijk mee mag naar de ruimte waar uiteindelijk de bestraling zal gaan plaats vinden.

IMG_2487        IMG_2490

IMG_2495

Door middel van laserstralen wordt de stand van het hoofd doorgegeven aan de computer. Er zullen nu diverse röntgenfoto’s gemaakt worden en daarvoor moet ik mee achter een dikke muur, waar op diverse computerschermen te volgen is wat er gebeurt.

IMG_2497IMG_2498

IMG_2499

Er zullen vanaf woensdag 9 december 2015, 6 dagen lang bestralingen plaatsvinden en dat betekent dat we ons 40-jarig huwelijksfeest in elk geval deels in de Daniël den Hoed kliniek zullen doorbrengen Knipogende emoticon.

Omdat Marijke op 14 december ook al een afspraak heeft met de oncoloog, dr. Jager, zal geprobeerd worden de bestraling daarop te laten aansluiten. Op onze trouwdag zal men proberen Marijke zo vroeg mogelijk in te plannen.

Als dit allemaal achter de rug is, is het inmiddels 15:00 uur en kunnen we naar huis.

“Mijn kanker”, een film gemaakt door een kankerpatiënt

Borstkanker

Nadat cameravrouw en regisseur Meral Uslu (53) hoort dat ze een agressieve vorm van borstkanker heeft, besluit ze om haar behandeling te filmen. In eerste instantie is ze niet van plan om er een documentaire van te maken.

Uslu zelf is bijna niet in beeld, ze brengt vooral de behandelaars en andere mensen in de omgeving in beeld, zodat de film echt het perspectief van de patiënt laat zien. De rol van haar lotgenoten in het ziekenhuis („mijn borstdames”) is ook erg belangrijk.

„Mijn kanker is een film gemaakt door een kankerpatiënt zelf, daardoor zie je dat het heel normaal is, dat het ook heel grappig kan zijn en dat het leven op de een of andere manier doorgaat. Ik ben letterlijk en figuurlijk heel bloot in de film. Bloter dan dit kan niet. Ik wilde kijken in de ziel van kanker.”

Verrassingsuitje met onze buren Esther en John

Toen Marijke eind september 2015 met pensioen ging, kreeg zij van onze buurtjes, Esther en John Coppens een heel persoonlijk cadeau, namelijk een verrassingsuitje en gisteren was het dan zo ver.

We vertrokken om 13:30 uur uit Bergen op Zoom en wisten beiden niet wat de rest van de dag zou brengen; spannend dus Knipogende emoticon.

IMG_2343

Al snel wordt duidelijk dat de reis in elk geval naar België gaat; niet zo verwonderlijk als je weet dat Esther daar 8 jaar gewoond heeft en dat zij en John regelmatig een dagje bij onze zuiderburen doorbrengen.

We gaan Antwerpen en in dan krijg ik van Esther een advertentie in mijn handen gedrukt; we gaan de Antwerpse stadsbrouwerij De Koninck en laat dat nu net een van de biertjes zijn die Marijke ook erg lekker vindt.

       IMG_2346        IMG_2347

IMG_2348

Het is inmiddels even na 14:00 uur en als de toegangsbewijzen gekocht zijn, krijgen we te horen dat we, na het scannen van de toegangsbewijzen, in ons eigen tempo, de rondleiding kunnen doen. Indien gewenst, kunnen we met een hapje en een drankje beginnen, maar daarvoor moeten we dan wel aan de overkant, bij Brasserie de Pelgrim zijn.

IMG_2353

Esther begint met een Rose en John neemt een kop koffie, terwijl Marijke en ik beiden een “bolleke” bestellen.

IMG_2355IMG_2356

Aan het oorspronkelijke pand is van glas een soort van serre gebouwd en die komt uit in een exclusieve winkel, waar men diverse fietsen verkoopt.

IMG_2357

De prijzen variëren van € 1.199,- voor een redelijk normale fiets tot wel € 10,999,- voor bovenstaande Cannondale, die slechts 5,3 kilo weegt.

Nadat John en ik de vele fietsen bekeken hebben, gaan we terug naar de Brouwerij, waar we om 15:30 uur aan onze rondleiding gaan beginnen. Nadat we de toegangsbewijzen hebben in gescand, opent zich een schuifdeur en kunnen we naar binnen.

De rondleiding begint met een filmpje met historische data en feiten. Erg leuk gedaan.

IMG_2360IMG_2361

Daarna komen we in een ruimte, waarin nota bene een Engelsman op humoristische wijze uitleg geeft over de diverse bierglazen. Ook hier is op een hele knappe manier gebruik gemaakt van de techniek, waarbij de presentator telkens een glas pakt, wat dan vervolgens van het scherm verdwijnt.

IMG_2366IMG_2367

IMG_2368IMG_2369

Hierna krijgen we uitleg over het brouwproces. Men heeft 3 stookketels omgebouwd, waarbij 2 schermen zijn geplaats. In het ene scherm geeft iemand uitleg en op het tweede scherm zie je wat er met de diverse ingrediënten gebeurt. Ook hier heeft men gebruik gemaakt van de techniek, waardoor de presentator als het ware in het tweede scherm ook aanwezig is.

IMG_2374IMG_2373

Als we doorlopen, is er een soort van gang, waarbij je de indruk hebt, dat je door de brouwerij loopt, maar het gaat om een scherm met daarop een videopresentatie.

IMG_2377IMG_2375

We komen vervolgens in een ruimte waar een bestelbusje staat en daar moet je op de voorbank plaatsnemen, waarbij een simulatie gestart wordt, die je razend snel langs diverse bezienswaardige punten in Antwerpen mee neemt.

IMG_2381IMG_2382

IMG_2385IMG_2386

Hierna komen we in een soort van café, waar portretten van de diverse eigenaren, van begin 1900 tot heden, aan de muur hangen en ook hier is sprake van een videopresentatie, waarbij de diverse portretten als het ware met elkaar in gesprek gaan over de geschiedenis van de brouwerij. Heel erg leuk gedaan.

IMG_2387IMG_2389

Hierna lopen we door een gang, waar duidelijk wordt dat bier en kaas goed samen gaan, waarbij ook wordt ingegaan op welke kaas nu het beste bij welk soort bier past.

IMG_2390       IMG_2392

Dan is er een maquette, waarbij de diverse stadia van het productieproces nog eens worden uitgelegd.

IMG_2393IMG_2394

IMG_2396IMG_2397

We komen nu in een ruimte, waar een prachtige tap staat.

IMG_2399       IMG_2400

Als we verder lopen, zien we beneden de proefruimte, waar we uiteindelijk straks ook zullen uitkomen.

IMG_2405IMG_2408

IMG_2409

IMG_2413IMG_2406

Als we vervolgens de trap aflopen, komen we in het proeflokaal, waar het gezellig druk is. Je moet de streepjescode van het entreebiljet inleveren en daar krijg je dan 3 kleine glaasjes bier voor: een standaard De Koninck, een Triple en een donker biertje.

IMG_2419IMG_2422

IMG_2423

IMG_2426       IMG_2427

Het is inmiddels 17:00 uur geweest als we terug lopen naar de auto. We weten inmiddels dat we uit eten gaan, maar niet waar. John laat ons nog een stukje Antwerpen zien en we rijden vervolgens via Capelle en Putte richting Ossendrecht, waar we uiteindelijk aankomen bij de Volksabdij, waar restaurant De Blauwe Pauw gevestigd is.

IMG_2430       IMG_2432

We kiezen allemaal voor het 3-gangen menu, waarbij we beginnen met carpaccio. Esther en John kiezen voor de zalm en Marijke en ik kiezen voor de brioche. Het smaakt allemaal prima.

IMG_2431IMG_2433

       IMG_2434                IMG_2436

       IMG_2437                IMG_2435

Het toetje bestaat uit boeren jongens met ijs en dat wordt geserveerd in kleine weckpotjes.

IMG_2438

IMG_2439IMG_2440

We sluiten af met een kop koffie, waarna we op huis aangaan. Het is inmiddels 21:30 uur.

Het was een fantastische middag en avond; we hebben genoten.

Bedankt Esther en John Rode lippen.

Menu Title