Auteur: DVDGuy

Decemberherinneringen

Decemberherinneringen

Buiten guur en koud
Gedachten aan jou
Verwarmen mijn hart
Decemberherinneringen

Niet treuren om wat was
Gedachten aan jou
Glimlach op mijn gezicht
Decemberherinneringen

Brandende kaarsen
Gedachten aan jou
Feest van het licht
Decemberherinneringen

Alleen maar niet eenzaam
Gedachten aan jou
Maken van elke dag een feest
Decemberherinneringen

Sinterklaas, trouwdag, kerstfeest
Gedachten aan jou
Nog elke dag dankbaar
Dat wij samen zijn geweest

(C) Ruud Vorstermans

Wild en Wijn op het Ravelijn

Ik ga vanavond in middeleeuwse sferen dineren op het Ravelijn bij pop-up restaurant Wild & Wijn Op Het Ravelijn. Het Ravelijn op den Zoom is een verdedigingswerk uit de 18e eeuw. Het gebouw is het laatste restant van de vestingwerken ontworpen door Menno van Coehoorn, één van de allerbeste vestingbouwers van zijn tijd.

Een ravelijn is een buitenwerk van vesting. Ravelijn op den Zoom bestaat uit een door een brede gracht omgeven eiland, dat zelf met aarden wallen en gedeeltelijk met stenen muren is omringd. In het Ravelijn bevinden zich kijk- en schietspleten en drie kanonskelders.

In de jaren 1931-1932 is Ravelijn Op den Zoom gerestaureerd. In plaats van de bestaande aarden dam, kwam een houten brug met toegangspoort. Tevens werd een aarden wal opgeworpen aan de stadszijde.

Je kunt het terrein normaal gesproken uitsluitend betreden met een gids, die je via een houten brug leidt naar een toegangspoort.

Als ik mijn fiets heb weggezet loop ik via de verlichte poort het Ravelijn op en het sfeervol ver;lichtte restaurant ligt dan links van me.

Ik neem plaats aan een van de hoge tafels en bestel een glas Cava.

Ik heb thuis de menukaart al bekeken en besloten te kiezen voor het 3-gangen menu. Ik bestel voor bij het eten een heerlijk glas rode Bourgogne.

Als voorgerecht kies ik voor de Wilde eend en eendenlever, licht gerookte borstfilet, eendelever krullen, frisse salade, mosterd vinaigrette en in port gewelde pruimpjes.

Als hoofdgerecht kies ik voor Wild Zwijn, zacht gegaarde wang van de ‘Smoker’ en Coppa di Parma, pompoen crème, paddenstoeltjes en truffeljus.

Ik raak in gesprek met de jongedame die mij bedient en vanwege mijn Pink Ribbon-pin gaat het gesprek uiteindelijk over (borst)kanker en roept zij een collega, die mij trots zijn Pink Ribbon-tattoo laat zien; zijn moeder blijkt borstkanker te hebben.

Als dessert kies ik niet voor het kaasplateau dat heel smakelijk oogt, maar voor de Kersen & Pure Chocolade, een taartje van kersen en mascarpone, mousse van Vahlrona chocolade, roomijs van amarena kers en merengue.

Het smaakte me, zoals ik gewend ben bij het Spuihuis -eigenaar Rene Vermeulen heeft dit Pop Up Restaurant bedacht en heeft mede daarom dit jaar de Aangenaam GoBoz Initiatiefprijs 2019 gewonnen- meer dan voortreffelijk en ik kijk er alweer naar uit om straks op onze trouwdag bij het Spuihuis te gaan eten.

Nadat ik heb afgerekend, fiets ik op mijn gemak naar huis, waar ik met koffie en een glaasje Drambuie, geniet van Maestro.

“Alles is nog steeds hetzelfde, maar dan anders…”.

Mijn dilemma

Bijna dagelijks vragen mensen mij, rechtstreeks of via sociale media, heel belangstellend en oprecht, hoe het met me gaat en dat levert mij iedere keer weer een dilemma op… en ik moet glimlachen bij de gedachte dat Marijke hier ook tegenaan liep…

Als ik namelijk antwoord dat het (redelijk) goed gaat, is dat het meest eenvoudige… Ik hoef dan verder niks meer uit te leggen…

Als ik echter antwoord dat het niet goed gaat, moet ik dat -in elk geval in mijn beleving- nader toelichten en daar heb ik dus eerlijk gezegd geen behoefte aan… Het geeft mij een ongemakkelijk gevoel, zelfs bij mensen die heel dicht bij me staan, zoals bijv. de kinderen of hele goede vrienden.

Mijn ervaring is dat mensen de problemen die ik ervaar, proberen te relativeren en vervolgens komen ze met goed bedoelde adviezen. Niemand realiseert zich namelijk -heel begrijpelijk en dat verwijt ik ook absoluut niemand- dat ik daar niet op zit te wachten. Verdriet, pijn en onmacht moet je als het ware beleven… je zult het een plekje moeten kunnen geven om verder te kunnen.

Ik ben zelf heel goed in staat te relativeren, geniet dagelijks van het leven en besef terdege dat ik, ondanks het gemis van Marijke, in mijn handen mag knijpen, maar dat neemt niet weg dat er ook in mijn leven dingen zijn, die ronduit bijzonder vervelend zijn en waar ik niets aan kan veranderen. Ik wil absoluut niet ‘klagen’ en al helemaal niet ‘zielig’ gevonden worden.

Om terug te komen op de vraag: “Hoe gaat het met je…?”, antwoord ik dus maar: “Het gaat redelijk goed met me”…, maar een goed verstaander…

Moeilijke dagen

Vandaag hoorde ik weer een verhaal van iemand met uitgezaaide borstkanker die naar een hospice moet… 27 jaar Nog maar en thuis een man en twee kleine kinderen.

Het is de laatste weken een aaneenschakeling van droevige berichten; een kleinkind van goede vrienden dat vlak voor de geboorte overlijdt, een oud-collega die op 54-jarige leeftijd plotseling overlijdt, een vriend van begin 50 die een hartinfarct krijgt en een aantal vrouwen met uitgezaaide borstkanker, die te horen hebben gekregen dat verdere behandeling niet meer mogelijk is…

Het raakt me diep en overschaduwt mijn eigen verdriet wat al lang niet vers meer is, maar houdt verdriet überhaupt een keer op…? Tijd heelt spreekwoordelijk de wonden, maar iedereen heeft zijn eigen tijd nodig…

Ik moet denken aan een bijzonder fragment uit een van de prachtige verhalen van A.A. Milne over Winnie the Pooh.

“Vandaag was een Moeilijke Dag,” zei Pooh.
Er was een pauze.
“Wil je erover praten?” vroeg Knorretje.
“Nee,” zei Pooh na een tijdje. “Nee, ik denk niet dat ik dat wil.”
“Dat is oké,” zei Knorretje, en hij ging naast zijn vriend zitten.
“Wat doe je nu?” vroeg Pooh.
“Niets eigenlijk,” zei Knorretje. “Maar ik weet wat Moeilijke Dagen zijn en ik wil daar meestal ook niet over praten, op zo’n Moeilijke Dag.
“Maar weet je,” vervolgde Knorretje, “Moeilijke Dagen zijn zoveel makkelijker wanneer je weet dat er iemand voor je is… En ik zal er altijd zijn voor jou, Pooh.”

En Pooh zat daar zomaar wat te zitten, zijn hele Moeilijke Dag door zijn hoofd te malen, terwijl stevige, betrouwbare Knorretje zwijgend naast hem zat te bengelen met zijn korte beentjes… En Pooh bedacht dat zijn beste vriend overschot van gelijk had.

Ik put dagelijks troost uit de gesprekken die ik met Marijke had… Er gaat ook geen dag voorbij dat ik een brok in mijn keel krijg, moet lachen of een beeld heb bij een van de ontelbare herinneringen die ik heb. Je zou kunnen zeggen dat Marijke mijn “Knorretje” is.

Terwijl jij er niet meer bent

Ik kan met jou praten
Terwijl je er niet meer bent
Ik kan naar jou luisteren
Terwijl je er niet meer bent
Ik kan met jou lachen
Terwijl je er niet meer bent
Ik hou nog steeds van jou
Terwijl je er niet meer bent

Dat dit allemaal kan
Terwijl jij er niet meer bent…
… maakt mij een gelukkige vent

(C) Ruud Vorstermans

Borstkanker

Borstkanker

Schrik als je hoort
Dat je borstkanker hebt
Behandeling met haken en ogen
Hoop op ‘genezing’…

Schrik als je hoort
Dat de kanker is uitgezaaid
Behandeling met haken en ogen
Hoop op kwaliteit van leven

Schrik als je hoort
Dat er geen behandeling meer is
Hoop op een waardig afscheid

(C) Ruud Vorstermans

Menu Title