Categorie: Borstkanker
“Ik weet het niet meer…..”
“Wat zocht ik nu ook weer?”. “Oh, daar komt hij weer aan en die gaat natuurlijk vragen wat ik zoek en ik weet het niet meer”. “Was het soms mijn bril?”. “Lastig hoor, helemaal als hij er zich ook mee gaat bemoeien”. “Ik kan er toch ook niks aan doen?”. “Laat mij nou mijn gang maar gaan, dan vind ik het uiteindelijk wel”. “Oh, ik weet het weer, ik wilde die zwarte broek die ik pas gekocht had pakken”. “Je hoeft echt niet in die kast te kijken, dat heb ik al meerdere keren gedaan en daar ligt hij echt niet”. “Hij gaat, eigenwijs als hij is, toch in die kast zoeken en verdomd, hij heeft hem binnen een paar seconden gevonden…..”.
“Weet jij hoe het komt dat mijn iPad het niet meer doet?”. “Oeps, ik had hem achterste voren”. “Gelukkig werd hij niet boos op me”. “Ik vind het zo vervelend hem iets te vragen, hij denkt dat ik achterlijk ben of zo”. “Ik mag van hem ook al geen auto meer rijden, terwijl ik dat best nog wel kan”. “Het lijkt wel of ik niks zelf meer mag beslissen, ik ben niet gek hoor!”.
“Hij wil ook mijn medicatie regelen, maar dat kan ik zelf wel”. “Ik heb overal medicijnen liggen en het is wat lastig om te zien wat nu 5 of 10 mg is”. “Waarom mag ik niet 3 of 4 doosjes tegelijk open maken?”. “Jij denkt geloof ik, dat ik gek ben…”.
“Het lukt mij niet een herhaalrecept via internet te regelen”. “Kun jij me even helpen?”. “Ik moet pijnstillers en slaaptabletten hebben”. “Waarom lukt het jou wel en mij niet?”. “Ik snap er niks van?”. “Heb ik nog 30 slaaptabletten?”. “Ze waren echt op hoor, dat weet ik zeker”.
“Hoezo wil je weten wat ik bij de wasmachine doe?”. “Ik wil dat hij extra centrifugeert”. “Ik kan dat echt zelf wel hoor”. “Ik deed de was al lang voordat jij dat ging doen”. “Hoezo start de wasmachine met water pompen?”. “Ik wilde centrifugeren, dan zal jij er net wel aan gezeten hebben, waardoor hij nu een verkeerd programma heeft gestart”. “Laat mij toch, ik ben niet achterlijk, al denk jij van wel”.
“Ik schrijf het gewoon op, dan kan ik het niet vergeten”. “Waar heb ik mijn notitieblok gelaten?”. “Hé, nu kan ik mijn pen niet vinden”. “Oh, daar is mijn notitieblok en gelukkig… ook mijn pen”. “Wat wilde ik nu ook al weer opschrijven?”.
“Ik ga zo boodschappen doen, ga je mee?”. “Wat zeg je?”. “Of ik een boodschappenlijstje heb?”. “Natuurlijk heb ik dat, ik ben niet achterlijk of zo”. “Heb jij mijn boodschappenlijstje soms?”. “Ik kan het niet vinden, misschien is het uit mijn zak gevallen?”.
“Vorige week lag hier in dit koelvak, het vlees voor de hond en nu liggen er alleen maar diepvriesmaaltijden”. “Hoezo sta ik voor het verkeerde koelvak?”. “Ik kom hier elke week en weet heus wel waar ik wat kan vinden”. “Jij denkt echt dat ik achterlijk ben of zo…”.
Zo maar een paar zinnen, die het verhaal kunnen zijn van iemand die vergeetachtig wordt van ouderdom of die aan het dementeren is. Het zou ook zo maar het verhaal kunnen zijn van iemand waar de kanker is uitgezaaid naar de hersenen.
Het zou zo maar Marijke haar verhaal kunnen zijn…..
Bloedafname met hobbels
Als ik om 7:15 uur met Charlie buiten loop, komt net de zon op.
Marijke voelt zich nog niet veel beter dan gisteren en als ze uiteindelijk na lang aandringen de huisarts belt, mag ze gelijk om 8:00 uur komen.
Dr. Dingelstad hoort het verhaal aan en wil een aantal mogelijke oorzaken uitsluiten en hij wil om die reden bloed laten prikken. Omdat Marijke een PAC heeft, kan dat niet zo maar bij een of ander lab. Dr. Dingelstad pleegt een aantal telefoontjes, maar als dat niet direct een oplossing oplevert, spreken we af dat hij, zodra meer bekend is, even telefonisch contact opneemt.
Hij belt net na de middag om te zeggen dat de PAC aangeprikt kan worden op de Spoedeisende Hulp en zo zitten we om 14:00 uur in het Bravis Ziekenhuis, waar 2 buisjes bloed worden afgenomen.
Over de uitslag zullen we later telefonisch worden geïnformeerd.
Een mindere dag
Marijke heeft al een aantal weken griepachtige klachten en is daardoor heel erg benauwd. De medicatie die zij gebruikt, een inhaler en neusspray, blijken onvoldoende te helpen.
Inmiddels speelt ook de pijn in haar rechter been op en daardoor voelt zij zich hondsberoerd.
We laten ‘s middags samen de hond uit, zodat ze naast wat frisse lucht, ook wat beweging krijgt.
We lopen net aan een blokje om, maar Marijke heeft simpelweg te veel last van de pijn.
Thuis gekomen, belt ze met Jamie en terwijl zij dat doet, ga ik vast aan het eten beginnen.
Eetlust heeft ze niet en aan het einde van de dag is ze zo warrig, dat er echt geen zinnig woord meer met haar te wisselen is.
Marijke geeft aan dat ze het liefst alleen nog maar wil slapen en na enig aandringen, gaat ze uiteindelijk om 19:00 uur naar bed.
Ik zou willen dat ik echt iets voor haar kon doen…..
‘t Giet Oan
Hoewel de griep na ruim 5 weken nog steeds niet uit Marijke haar systeem is verdwenen, voelt zij zich wel een stuk beter en dat betekent dat we even na 7:00 uur in de auto zitten op weg naar Rotterdam.
Als Marijke zich heeft aangemeld, worden we vrij snel naar binnen geroepen, waar Marijke in stoel 1 mag plaats nemen.
Het is pas 8:30 uur en als er bloed is afgenomen, wordt Marijke gevraagd hoe zij zich voelt. Omdat ze natuurlijk best nog wel de nodige problemen heeft, waaronder weer een toenemende pijn aan haar rechter been, besluiten de dames om toch even te overleggen met dr. Jager en deze besluit, voordat haar spreekuur begint, even op het behandelcentrum langs te lopen.
Ze legt uit dat de pijn, alleen maar bestreden kan worden; zij kan het helaas niet weg nemen. Als het met de rescues niet voldoende lukt, mag Marijke de Fentanyl verhogen van 75 mg naar 100 mg.
De bloedwaardes zijn wonderwel prima en dat betekent dat de chemo vandaag door gaat. Omdat Marijke vorige week geen chemo heeft gehad, zal de geplande rustdag komende donderdag, gebruikt voorden voor de 3e behandeling bij deze 2e kuur.
Het is inmiddels 10:00 uur als de chemo arriveert en het totale proces van spoelen en doorlopen, zal ruim een uur duren. Ik loop even naar Balie B, om voor volgende week een afspraak te maken en dat kan om 9:00 uur. Omdat er geen bloed geprikt hoeft te worden, zijn we dan beduidend minder tijd kwijt.
Marijke heeft ondertussen trek gekregen in wat lekkers en ik haal 2 Pecanbroodjes en die laten we ons goed smaken.
Even voor 11:30 uur is Marijke klaar en kunnen we naar huis, waar we om 12:15 uur aankomen.
Griep versus chemo: 1 – 0
Daar waar Marijke en ik nog steeds de naweeën ondervinden van de griep, heeft ook Charlie het moeilijk. Zijn rug is versleten, waardoor hij zijn rechter achterpootje niet goed meer kan gebruiken. het lijkt het niet op dat hij pijn heeft, want dat zouden we hem natuurlijk nooit aandoen 
.
‘s Middags wordt er gebeld en staat er een bezorgdienst voor de deur met een enorm pakket; het blijkt een blijk van waardering en een hart onder de riem te zijn van Zwembad De Schelp.
Omdat Marijke maar klachten blijft houden, met name een verstopte neus, en de medicatie die ze van de week heeft gekregen niet echt helpt, komt de huisarts, dr. John Dingelstad zelf even langs en hij schrijft nog een speciale neusspray voor, die ik bij de ziekenhuisapotheek kan gaan ophalen.
Marijke heeft ondertussen dr. Jager een mailtje gestuurd dat ze zich eigenlijk te ziek voelt om morgen de 2e chemokuur te ondergaan en dr. Jager laat later op de avond weten dat de kuur dan een weekje opschuift.
Bloedwaardes niet beïnvloed door griepachtige klachten
Vandaag staat er om 9:40 uur een afspraak bij dr. Jager gepland en omdat er ruim een uur van te voren bloed moet worden afgenomen, zitten we om 7:35 uur in de auto op weg naar Rotterdam.
Als de bloed- en leverwaardes goed zijn, mag Marijke verder met de Taxol. Marijke loopt echter al een dag of 10 met griepachtige klachten en we hebben er weinig fiducie in.
Bij binnenkomst ziet Marijke lotgenote Marie-Jose Dielemans en haar man en wisselen samen nog wat laatste ervaringen uit. Het is 8:45 uur als bij Marijke bloed wordt afgenomen.
Hierna gaan we naar balie B en krijgen we te horen dat dr. Jager vandaag spreekuur houdt in kamer B1. Het is 9:50 uur als we naar binnen geroepen worden. Dr. Jager vraagt hoe het met Marijke is en deze antwoord heel eerlijk dat het, vanwege de enorme benauwdheid, die haar angst inboezemt dat ze misschien wel zal stikken, niet zo lekker gaat. Ze adviseert Marijke via de huisarts een zogenaamde puffer te laten voorschrijven.
Marijke vertelt ook dat ze gisteren weer even een momentje had, dat ze niet uit haar woorden kon komen.. Dr. Jager geeft aan dat het, omdat het traject waar Marijke in zit en waarbij ze al ruim 5 jaar diverse chemokuren heeft ondergaan, haar verbaast dat Marijke dit allemaal zo goed doorstaat en ze noemt ook deze keer weer dat zij van mening is dat Marijke een medisch wonder is. Het is onmogelijk om in te schatten of de genoemde klachten nu een rechtstreeks gevolg zijn van de kanker, van de medicatie of van iets anders?
Tot onze verbazing zijn de bloedwaardes en zelfs de leverwaardes goed en mag Marijke verder met de kuur. Dat houdt in 3 weken achter elkaar Taxol, dan een week rust en op 15 maart 2018 een nieuw consult bij dr. Jager. Nadat Marijke met dr. Jager besproken heeft welke medicatie bijna op is en waarvoor ze nieuwe moet hebben, gaan we terug naar de dagbehandeling.
Om 11:10 uur mag Marijke plaatsnemen en wordt begonnen met het voorspoelen.
Tegelijkertijd wordt er een bloeddrukmeter aangesloten om tijdens de chemo, continue de bloeddruk in de gaten te houden.
Uiteindelijk is het 12:50 uur als Charlotte de PAC naspoelt en we naar huis kunnen.
Marijke heeft ondertussen de plaatsvervanger van onze huisarts gebeld en vanavond zal er door de apotheek een puffer bij ons thuis worden afgeleverd.
Mijn meisje en haar hond
Mijn meisje en haar hond
Zij op haar relaxfauteuil, hij op de grond
Als je ze zo samen ziet
Geloof je het bijna niet
Maar het is nu eenmaal een feit
Ik raak ze hoe dan ook allebei kwijt
Ik zie ze dagelijks verder achteruit gaan
En daar raak ik steeds weer van ontdaan
Dat ik er nu voor hen mag zijn
Is natuurlijk heel erg fijn
Dat geeft troost en goed gevoel
en dat vergoedt een heleboel
© Ruud Vorstermans
“Vluggertje Rotterdam”
Marijke wordt om 8:30 uur op bet behandelcentrum van de Daniël den Hoed kliniek verwacht en daarom heb ik gisteravond al brood gemaakt. We rijden om 7:20 uur weg en dat zal je altijd zien, dan is er geen drukte en zo zet ik Marijke al om 8:15 uur voor de deur af, waarna ik een plekje voor de auto ga zoeken.
Als ik bij het ziekenhuis aankom, zit Marijke al in een van de cabines te wachten en niet alleen op de chemo; ze heeft namelijk ook honger 
.
Omdat Taxol nogal een aanslag op je lijf is, wordt tijdens het toedienen de bloeddruk continue gemeten, terwijl een van de verpleegkundigen er gedurende 15 minuten bij blijft zitten.
Marijke heeft het zo koud, dat ze deze keer zelfs om een deken heeft gevraagd. De chemo loopt voorspoedig door en als we na het spoelen naar de uitgang lopen, is het 10:45 uur. Bij de uitgang aangekomen, regent het inmiddels zo hard, dat ik besluit om de auto te gaan halen en Marijke daarna op te pikken.
We rijden op de terugweg langs de dierenarts in Moerstraten om voor Charlie medicijnen op te halen en zijn om 11:45 uur thuis.
‘s Middags krijgt Marijke een collega/vriendin van de BVN op bezoek en die brengt, namens de afdeling Roosendaal/Bergen op Zoom van de BVN, een prachtig boeket bloemen mee. Later op de middag wordt er ook nog eens een prachtig boeket met tulpen gebracht; van lieve vrienden die regelmatig laten weten dat ze aan ons denken.
Recente reacties