Categorie: Dagelijkse beslommeringen

Keep Calm and FDKK

En dan groet je iemand die je op straat tegenkomt, dat doen we hier in Brabant namelijk nog en maak je terloops de opmerking “Wat zie je er moe uit” en dan krijg je tot je schrik te horen dat er vorige week in de hersenen een tumor van 3 cm is gevonden Verwarde emoticon.

Het doet er niet toe of het kwaadaardig is of niet, want de schedel is als het ware een afgesloten doos, waarin de hersenen met een bepaalde hoeveelheid hersenvocht en bloed zit en een tumor neemt hoe dan ook een deel van die ruimte weg, waardoor extra druk kan ontstaan en dat kan weer leiden tot:

  • Aanhoudende hoofdpijn
  • Sufheid
  • Gedragsverandering
  • Problemen met zien

keep-calm-and-fdkk-1

De afkorting FDKK staat voor Fuck Die Kut Kanker en is symbool voor de vechtlust en kracht, die nodig zijn om het op te nemen tegen een ziekte die steeds meer mensen treft.

Lange dag in Daniel den Hoed, afgesloten in nieuw restaurant

Vanmiddag om 13:45 uur heeft Marijke een afspraak in de Daniel den Hoed en als de bloedwaardes, die vorige week te laag waren, goed zijn, mag ze aan de volgende chemokuur beginnen.

Omdat tegenwoordig de afspraken op tijd lopen, mag ze alvast in de voor haar gereserveerde stoel, nummer 6 gaan zitten, in afwachting op toestemming.

IMG_9163

De bloedwaardes blijken goed te zijn, dus nu is het wachten op de chemo en daar moeten we dus geduld voor hebben. Het is inmiddels bijna 15:45 uur, als eindelijk de chemo beschikbaar is Bedroefde emoticon.

       IMG_9164              IMG_9165

Omdat Marijke nog geen vervolgafspraak heeft en ook haar Calcium dat ze slikt, op is, wordt om 16:35 IMG_9166uur nog even aan de oncoloog gevraagd, wanneer zij weer terug moet komen en dat blijkt op 11 mei 2015 te zijn, maar daarover wordt zij nog schriftelijk geïnformeerd. Er wordt nog een aanvullend recept gefaxt, zodat ik dan, net voordat de apotheek om 17:00 uur sluit, de Calcium kan gaan ophalen.

Als ik echter met 3 dozen terug kom, blijkt men zakjes te hebben gegeven in plaats van de (kauw)tabletten, die Marijke altijd gebruikt. Ik loop snel terug en krijg te horen dat, omdat ik het ziekenhuis nog niet had verlaten, de medicatie niet vernietigd hoeft te worden en ik krijg vervolgens 3 dozen (kauw)tabletten mee. Nu wel opletten dat er niet 2 keer door de verzekering betaald wordt Sarcastische emoticon.

We zijn uiteindelijk weer de laatsten, die om 17:30 uur de dagbehandeling verlaten.

IMG_9168IMG_9167

Als we de A29 oprijden, blijkt daar dus file te zijn, waarop ik er voor kies om dan toch maar via de A16 te rijden; we zijn uiteindelijk pas na 18:30 uur thuis, waar we snel de hond uit laten en eten geven, want we hebben om 19:00 uur gereserveerd bij Restaurant La Grotta, dat vanavond haar deuren heeft geopend Emoticon die tong uitsteekt.

We komen even na 19:00 uur aan op de grote Markt, waar het restaurant in een gewelf is gesitueerd.

IMG_9175IMG_9176

Omdat Marijke net chemo heeft gekregen, vandaag geen fles wijn, maar een glaasje rood voor mij en een Spa rood voor Marijke Knipogende emoticon. We krijgen er gelijk een heerlijke appetizer bij.

        IMG_9173       IMG_9172

We kiezen er vervolgens voor om de Antipasta La Grotta te delen en dat blijkt een prima keuze te zijn.

       IMG_9178               IMG_9179

IMG_9177IMG_9180

Vervolgens kiezen we beiden voor de Pizza La Grotta en dat blijkt, na het gedeelde voorgerecht, eigenlijk te veel van het goed Sarcastische emoticon. De volgende keer delen we de pizza wel.

IMG_9186

Omdat we allebei best wel moe zijn, kiezen we er voor om thuis koffie te drinken. De rekening komt vergezeld van 2 behoorlijke glazen Limoncello Knipogende emoticon.

IMG_9187

Op weg naar huis, stopt Marijke nog even, zodat ik wat foto’s van de ondergaande on kan maken.

IMG_9188IMG_9189

IMG_9190IMG_9191

Al met al weer een enerverende dag Sarcastische emoticon.

Met je eigen engel naar de hemel

Het stond al een tijdje op de planning om een keertje bij restaurant De Hemel te gaan eten. Op 19 september 2015 organiseren wij voor een aantal (oud)collega’s en hun partners een middag/avond in Bergen op Zoom en het plan was dan om hier te gaan eten. Omdat we vanavond naar het theater gaan en een collega van Marijke, vorige week hier heerlijk had gegeten, gelijk de stoute schoenen aangetrokken en voor vanavond 18:30 uur gereserveerd.

IMG_9129IMG_9136

Er is een benedenverdieping, waar ook de keuken en de bar is, maar als je met z’n tweeën bent, heb je boven keuze uit alleen maar tafels voor twee, met fantastische stoelen; zulke heerlijke stoelen ben ik in Nederland nog nooit in een restaurant tegen gekomen.

We bestellen een fles Zandvliet Shiraz Rosé en besluiten te kiezen voor het zéér uitgebreide, 3-gangen keuzemenu voor € 29,50 per persoon.

IMG_9118

We krijgen wit en bruin brood met huis gemaakte kruidenboter, die zo waar prima smaakte, en tapenade.

        IMG_9133IMG_9132

Wat ons verbaast, is dat de bovenverdieping, die aan ongeveer 40 mensen plaats biedt, rond 19:00 uur helemaal vol zit; wij gaan normaal gesproken nooit zo vroeg uit eten.

We kiezen als voorgerecht beiden voor de Runderpastrami, gevuld met Filet Americain van Maas IJsselrund met huisgemaakte piccalilly en oude Parmezaanse kaas.

IMG_9134

IMG_9135IMG_9138

Marijke kiest als hoofdgerecht voor de Ierse diamanthaas met rösti en een saus van roze peper.

IMG_9139

Hoewel dat mij ook heerlijk lijkt, kies ik uiteindelijk voor het licht gepekelde speenvarken met een loempia van kalfssukade en een honingtijmsaus.

IMG_9141 

Het smaakt allemaal fantastisch en het keuzemenu is zeker een aanrader. Niet alleen heb je redelijk veel keuze, maar de porties zijn ook groter dan we bij dergelijke menu’s gewend zijn Knipogende emoticon.

Het is inmiddels 19:45 uur en als we nu nog ons dessert moeten krijgen, blijft er eigenlijk geen tijd meer over om een kopje koffie te drinken Sarcastische emoticon.

Marijke neemt als dessert de bavarois van passievrucht met gecaramelliseerde ananas en limoncelloijs en ik ga, omdat de ingrediënten zo apart zijn, voor de tiramisu van advocaat, boerenmeisjes en bitterkoekjes.

IMG_9142IMG_9143

Er is inderdaad geen tijd meer voor een kopje koffie en ik als ik ga afrekenen, zie ik dat het ook beneden helemaal vol is en ik besluit dan ook maar gelijk een tafel voor 10 te reserveren voor zaterdag 19 september aanstaande Emoticon met brede lach. Na nog even de koks bedankt te hebben, willen ze wel op de foto, maar dan moet die foto wel op Facebook Emoticon die tong uitsteekt.

IMG_9145

Het is uiteindelijk 20:20 uur als we aankomen bij de  CKB Theaterzaal, waar we vanavond een optreden zullen bijwonen van Margriet Sjoerdsma, die een Tribuut aan Eva Cassidy zal brengen.

We drinken nog snel een kop koffie, maar die is zo heet, dat we als laatste de zaal in komen en precies dan zitten we natuurlijk midden in de tweede rij, zodat iedereen voor ons moet opstaan Bedroefde emoticon.

IMG_9146

IMG_9150IMG_9154

IMG_9151

Het optreden duurt in totaal bijna 2 uur en wij hebben ons uitstekend vermaakt. Margriet heeft een prima (zang)stem, maar Eva Cassidy zelf heeft iets meer warmte in haar stem.

Als we thuis zijn, zetten we de cd Live at Blues Alley van Eva Cassidy op; dit was mijn eerste kennis making met Eva en haar laatste album, voordat zij op 2 november 1996 op 33-jarige leeftijd overleed.

Live at Blues Alley van Eva Cassidy

Al met al weer een fantastische avond gehad Verhitte emoticon.

Magazine voor vrouwen met uitgezaaide borstkanker

Een aantal jaar geleden heeft Marijke meegewerkt aan de totstandkoming van het boek I’m every woman, een persoonlijk (dag)boek over leven met borstkanker.

IMG_9115I'm every woman

En recentelijk hebben wij samen meegewerkt aan een filmpje voor de Borstkankervereniging Nederland: Borstkanker en naasten.

IMG_8198

Een paar weken geleden werden wij opnieuw benaderd door de Borstkankervereniging Nederland, dat Amgen, een farmaceutisch bedrijf dat o.a. door sponsoring er voor zorgt dat het blad B gemaakt kan worden, samen met een andere partij, een eenmalige uitgave van een magazine voor vrouwen met uitgezaaide borstkanker maakt. Het magazine geeft medische en ondersteunende informatie, waaraan een vrouw behoefte heeft als zij de diagnose uitgezaaide borstkanker heeft gekregen en zij wilden graag een stel interviewen, die op een positieve manier omgaan met uitgezaaide borstkanker en zo zitten wij vandaag aan tafel met Fieke Livius, van communicatiebureau Volle Maan.

IMG_2465 IMG_2463

Het interview duurt ongeveer 2 uur en binnenkort zal er ook nog een fotograaf langskomen om foto’s te maken.

Het verjaardagscadeau, dat ik uiteindelijk het liefste wilde hebben

31 maart 2015:

Ik zie een berichtje van Nick, dat hij is opgenomen in het ziekenhuis, maar als ik het goed lezen, blijkt niet hij, maar onze kleindochter Dhara met een vervelend buikvirus en daarmee gepaard gaande uitdrogingsverschijnselen, opgenomen te zijn. Zij moet in elk geval een nacht in het ziekenhuis blijven en Diana zal bij haar op de kamer blijven slapen; de verwachting is, dat Dhara morgen weer naar huis mag. Blijft altijd lastig voor een ouder, een kind te zien lijden en er zelf niks aan te kunnen doen Bedroefde emoticon. We kunnen allemaal niks doen; we moeten er op vertrouwen dat de dokters in het ziekenhuis Boven het IJ, alles zullen doen om onze kleine schat weer beter te maken.

IMG_8922

1 april 2015:

Als we “thuis” komen, is er een berichtje van Nick; Dhara heeft vanmiddag weliswaar gedronken, maar zal ook komende nacht nog in het ziekenhuis moeten verblijven Bedroefde emoticon. Ze heeft ook nog een stevige koorts, waarvoor zij paracetamol krijgt, maar ze moet van de artsen zo veel mogelijk zelf doen. We hopen natuurlijk allemaal dat ze dan morgen naar huis mag.

Het is uiteindelijk bijna 23:30 uur als we naar bed gaan en dan krijgen we van Diana nog een berichtje dat het niet goed gaat met Dhara Bedroefde emoticon. Ze heeft weer twee keer overgegeven en zal opnieuw geïntubeerd worden en mogelijk moet ze aan het infuus om uitdroging te voorkomen; arme kleine schat Verwarde emoticon.

2 april 2015:

Diana geeft aan dat het vannacht niet goed is gegaan, maar dat uiteindelijk besloten is haar niet opnieuw te intuberen. Ze werd om 5:30 uur wakker en heeft om 6:00 uur 90 ml gedronken en zou dat om 8:00 uur weer moeten doen, maar omdat ze toen zo vast sliep, heeft men haar laten slapen Vingers gekruist

Nick meldt vervolgens dat zij zojuist niet meer dan 40ml heeft gedronken, maar dat zij uiteindelijk haar eigen tempo moet bepalen; straks gaan ze het weer proberen Emoticon met brede lach.

Om 14:00 uur komt verlossende bericht van Nick, dat ze alle drie thuis zijn en dat er weer leven en een enorm geluid in de “kleine” zit, maar dat volledig herstel kan nog wel dagen kan duren.

Ze ziet er op de foto al een heel stuk beter uit dan gisteren. Kleintje hebben nu eenmaal het vermogen om snel heel ziek te zijn en ook weer snel, vooruitgang te boeken Knipogende emoticon.

Dhara blur)

Wij zijn opgelucht en dankbaar voor deze goede afloop Verhitte emoticon. Het is voor ons als grootouders al vreselijk, al deze onzekerheid en dan ook nog eens duizenden kilometers ver weg te zijn, maar je kunt je niet voorstellen wat dit voor de ouders moet betekenen, die dit allemaal moeten ondergaan en uiteindelijk ook niets meer kunnen doen, dan er eenvoudig weg “te zijn” Bedroefde emoticon.

Avond met een gouden randje

We gaan vanavond naar een optreden van de nederpop band Het Hollands Spoor in het Cultuurhuis Garenspinnerij in Gouda en omdat we weer gebruik konden maken van een aanbieding van Iens, ben ik op zoek gegaan naar een restaurant in Gouda dat ook aan deze actie deelnam en dat bleek er te zijn, maar helaas voor vanavond al volgeboekt

In Rotterdam waren uiteraard meerdere mogelijkheden en we hebben om 17:30 uur een tafel gereserveerd bij Pasta Genova op de ‘s Gravendijkwal. Als we om 17:15 uur aankomen, blijkt het restaurant nog gesloten –niet zo gek overigens, want wij reserveren in Nederland meestal pas rond 19:30 uur- en lopen we nog even over de Nieuwe Binnenweg, wat Marijke de opmerking ontlokt “Het lijkt wel of ik op vakantie ben in eigen land” Verhitte emoticon.

Even na 17:30 uur gaan we naar binnen en de eerste indruk is prima; leuke zaak en sfeervol ingericht.

IMG_8679 

We beginnen met een glas prosecco en dat laten we ons goed smaken.

      IMG_8676                IMG_8685

Vervolgens krijgen we een amuse van gevulde courgette en daarna Italiaanse ham, gevuld met salade.

IMG_8678IMG_8681

Het voorgerecht wordt geserveerd op een etagère en bestaat uit gemarineerde zalm, gemarineerde scampi, ansjovis, Italiaanse wordt, Pancetta, mozzarella en broodje pesto. Vervolgens krijgen we ook nog gekookte mosselen en een groentetaartje.

       IMG_8680        IMG_8682

IMG_8683IMG_8686

We bestellen voor bij het hoofdgerecht dat bestaat uit pasta, heel fijn gesneden broccoli en verse Italiaanse worst, een glaasje rode wijn.

IMG_8687IMG_8696

Het smaakt allemaal fantastisch en als de pasta op is, krijgen we scroppino, een combinatie van citroenijs sorbetijs en prosecco. Het dessert bestaat uit een soort van Tom Pouce met aardbeien en chocolade

       IMG_8697          IMG_8699

IMG_8700         IMG_8704

We sluiten af met een kop koffie en drinken daar uiteraard een glaasje Limoncello bij. De rekening is slechts 1 euro hoger dan ik van te voren had ingeschat.

IMG_8705IMG_8706

We zijn het er beiden over eens dat we hier zeker nog een keertje zullen terug komen; vriendelijk personeel en fantastisch eten.

We rijden op ons gemak naar Gouda, waar we rond 19:45 uur aankomen, dus nog tijd voor een kopje koffie en dan vertrekt de trein en net zoals bij de Nederlandse Spoorwegen, niet precies op tijd, maar met een paar minuten vertraging Knipogende emoticon.

IMG_8713

IMG_8716IMG_8717

IMG_8720    IMG_8722IMG_8730

IMG_8733

De muziek is enigszins te vergelijken met De Dijk, The Scene en dergelijke. Wij vinden het erg leuk en hoewel met name voor de pauze de muziek af en toe iets te veel de boventoon voerde, waardoor de zang soms overstemd werd, hebben we genoten.

We zijn even na middernacht thuis; het was een avond met een gouden randje.

Chemo nee, volgende keer twee

Vandaag moet Marijke om 12:30 uur bloed laten prikken en krijgt ze haar APD-infuus  en daarna heeft ze een afspraak bij een collega van dr. Jager, want die zat vanmiddag al helemaal vol.

Nadat Marijke haar APD heeft gekregen, gaan we naar de balie om te horen waar we moeten zijn.

IMG_8632

Marijke doet bij de balie nog een poging om toch op spreekuur bij dr. Jager te mogen, maar zij zit echt helemaal vol.

Als we echter een paar minuten zitten te wachten, komt dr. Jager langs; zij is druk aan het bellen, loopt naar spreekkamer 3, waar zij normaal gesproken zit en uit haar houding blijkt dat er iemand in haar kamer zit en daar is ze duidelijk niet blij mee.

Als ze weer langs ons loopt, wenkt ze Marijke, dat we met haar mee moeten gaan en tot onze verbazing, maakt ze tijd vrij voor Marijke. Omdat zij zich niet heeft kunnen voorbereiden, is het even chaotisch, maar dan zegt ze resoluut “de bloedwaardes zijn te laag, dus de chemo kan nu niet doorgaan”, waarop Marijke en ik elkaar aankijken. Hoezo bloedwaardes; ze heeft nog geen 30 minuten geleden bloed laten afnemen Verraste emoticon. Het blijkt echter vandaag erg snel te zijn gegaan en dat betekent dat we na het doorstromen van de APD, dat met spoelen erbij, toch gauw 2 uur duurt, we naar huis kunnen.

De kuur nu een week opschuiven is niet handig, want wij gaan volgende week voor een dag of 10naar Spanje, onze vrienden Fien en Aart bezoeken, waarop dr. Jager aangeeft dat Marijke nu ook geen tabletten hoeft te slikken en dat ze volgende week, er van uit gaande dat de bloedwaardes dan wel goed zijn, een dubbele dosis chemo krijgt. Ze vraagt ook nog even of Marijke er dan wel op voorbereid is, dat als er iets gebeurt, zoals koorts krijgen of iets dergelijks, ze in Spanje naar het ziekenhuis moet.  Daar hebben we eigenlijk niet echt over nagedacht, maar er zijn daar genoeg vrienden en bekenden, die vloeiend Spaans spreken, dus wij zijn bereid dat risico te lopen.

Terug bij de dagbehandeling overlegt Marijke met Paola inzake het boekje voor patiënten dat gemaakt gaat worden en waaraan Marijke ook een bijdrage zal leveren.

IMG_8633

Het is uiteindelijk 15:15 uur als alles is doorgelopen en we weer op huis aankunnen.

Carpe Diem

Vanochtend stuurt Marijke mij een mailtje m.b.t. een update van Szjonnie’s Blog; haar man Fred schrijft daarin dat Marjon, want dat was haar echte naam, op 24 februari 2015 is overleden en daar schrik ik van. Pas op 19 februari hebben ze te horen gekregen dat de tumormarkers gestegen waren en dat na bijna 11 jaar, er geen verdere behandeling meer mogelijk was Bedroefde emoticon.

Omdat Szjonnie een echt smulpaap was, die ons regelmatig trakteerde op foto’s van de meest waanzinnige lunches, besluit ik vandaag wat eerder naar huis te gaan en samen met Marijke te gaan lunchen bij De Hollandsche Tuin. Zo’n mededeling als die van vanochtend, kan ons binnenkort ook te wachten staan, dus gaan we “de dag plukken” Knipogende emoticon.

261-carpe-diem-2-sw-1

Marijke neem een Broodje champignons, kaas en honing; vers gebakken champignons, notenmix, geraspte Old Amsterdam, raketsla, cherry-tomaatjes en honing dressing en ik kies deze keer voor de DHT-burger schotel; 100% rundvlees burger met gebakken spek, ui, champignons en de eigen burgersaus van DHT.

       IMG_8511              IMG_8519

IMG_8517IMG_8518

Wat grappig is, is dat de kinderen die helemaal gek zijn van Charlie, er samen met hun moeder ook zijn en zij hadden ons ook al gezien: “Kijk, daar heb je die mensen van Charlie” Knipogende emoticon.

IMG_8512IMG_8515

Thuis gekomen, gaat Marijke strijken en ga ik verder met mijn werk; heerlijk dat je af en toe vanuit huis gewoon je werk kunt doen.

Het is bijna 21:30 uur, als we een mailtje krijgen dat er op het blog van Vederzwaar, een nieuw berichtje is gekomen en voor de tweede keer vandaag moeten we een traantje wegslikken; Diana heeft altijd zelf de regie gehad en omdat het eten er niet meer in blijft en ze steeds vermoeider wordt, heeft ze gekozen voor palliatieve sedatie, waarbij het bewustzijn in de laatste levensfase wordt verlaagd, waardoor het lijden wordt verlicht. Palliatieve sedatie bekort het leven niet, maar je komt als gevolg van je ziekte, te overlijden en dat is dus wezenlijk iets anders dan euthanasie, waarbij het leven actief beëindigd wordt.

We luisteren samen naar de CD Vexations, van Erik Satie en als ik de hond heb uitgelaten, kijken we samen naar een aflevering van The Big C, een Amerikaanse zwarte comedy over een vrouw die kanker krijgt en hoe ze daarmee omgaat.

theBigC

Het klinkt makkelijker dan het is, maar “Life goes on”.

Na 40 jaar nog steeds romantiek; een dag vol verrassingen…..

Vandaag is het Valentijnsdag en hoewel we al jaren geleden hebben afgesproken daar niet aan mee te doen, heb ik uiteraard gezorgd voor een passend cadeautje Knipogende emoticon.

IMG_8301

Als Marijke met Charlie op straat gaat, leg ik het gauw in de garage neer, waar Charlie’s eten staat en ga ik douchen.

Even later komt Marijke de badkamer in met een big smile, onderwijl roepend: “Gluiperd” Emoticon die tong uitsteekt.

Het is vandaag ook precies 40 jaar geleden dat wij elkaar in Amsterdam op de Lijnbaansgracht in”de kroeg “Het Mannetje” tegen kwamen. Nadat mijn eerste aanbod om een biertje weg te geven, vriendelijk werd afgewezen, mocht ik er later alsnog een voor haar kopen en dat bleek uiteindelijk de sleutel tot haar hart Knipogende emoticon.

IMG_8386IMG_8384

Als ik aangekleed ben, loop ik ook naar beneden en tot mijn verbazing ligt er daar een hele grote kaart en een cadeautje voor mij klaar. Het is een met zorg uitgekozen boekje “Liefde is…..”. Geweldig dat je elkaar na 40 jaar nog steeds kunt verrassen.

IMG_8355IMG_8356

Na de lunch, ziet Marijke ineens dat er een kaartje in de brievenbus zit; er is blijkbaar iemand aan de deur geweest om een boeket bloemen af te geven. Wij waren gewoon thuis en de bel is niet gegaan; vreemd, maar de bloemen zijn volgens het kaartje afgegeven op nummer 6. Dat is ook vreemd, want die zij op wintersport en daar is niemand thuis Sarcastische emoticon.

Uiteindelijk blijken de bloemen op nummer 7 afgegeven te zijn en Marijke heeft snel door van wie ze afkomstig zijn. Hoe zou dat nou komen? Verhitte emoticon

IMG_8360IMG_8365

IMG_8363IMG_8364

Ondertussen is het 18:15 uur en wordt het tijd voor verrassing nummer 3: ik heb een tafel gereserveerd in het sterren restaurant Mijn Keuken in Wouw en als ik in de badkamer kom om Marijke te vragen zich om te kleden, blijkt zij net heur haar gewassen te hebben en dat is even schrikken Verraste emoticon.

Nadat ze met behulp van handdoek en föhn het haar zo goed als droog heeft gekregen en omgekleed is, is het inmiddels 18:45 uur. Het is nog geen kwartier rijden en zo staan we om 19:00 uur in Wouw op de Markt.

IMG_8359

We krijgen een tafel in de hoek van het restaurant en beginnen met een glaasje rode huiswijn. Vanavond bestellen we geen fles, want Marijke moet vanwege de chemo rustig aan doen en ik moet uiteraard rijden.

Bij de wijn krijgen we diverse amuses, zoals zachte kaas in witte chocolade, bitterbal van ossenstaart, dun gesneden ontbijtkoek met crèmevulling. Stuk voor stuk smaakexplosies, waarvan de witte chocolade met zachte kaas ons het meest verraste. Vervolgens een schuimig opgeklopte soep op basis van bospaddenstoelen.

IMG_8368IMG_8369

IMG_8370IMG_8371

Het volgende gerecht is een parfait van Oosterscheldepaling, gelei van bladgroen,  groentes a la greque, een kwarteleitje en Perle kaviaar.

IMG_8372

Het volgende gerecht is tartaar van ossenhaas, gehakte oester, krokant van ansjovisbrood en crème van eierdooier.

IMG_8373

Dan volgt een visgerecht: gestoomde kabeljauwrug, gesmolten prei, geprakte la ratte aardappel en saus Vicheyssoise.

IMG_8374

Het smaakt allemaal voortreffelijk en dat hoort mijns inziens ook op een avond als deze. Het volgende gerecht is op het karkas gebakken parelhoen met een marmelade van rode ui en verder schorseneren en een jus van Madeira; erg lekker.

        IMG_8376       IMG_8377

Het eerste nagerecht bestaat uit gemarineerde ananas, rode peper, specerijen roomijs van gember en sereh.

IMG_8379

Het tweede nagerecht en tevens laatste gerecht voor vanavond, is panna cotta van vanille, crumble van panforte, bloedsinasappel en yoghurtijs van zwarte olijven.

IMG_8380

Het is inmiddels bijna 23:00 uur als we gaan afrekenen en naar huis gaan. Al met al een verschrikkelijk leuke dag, waarbij we elkaar verrast hebben; dat is dus na 40 jaar nog steeds mogelijk Emoticon met brede lach.

Liefde is………. elkaar na 40 jaar nog steeds kunnen verrassen.

valentijn

Lieve Marijke

Ik hield gisteren van je
en ook vandaag
Ik hoef geen bedankje
want ik doe het graag

Ruud

happy-valentines-day-2015-heart-wallpaper

Liefde is……….

Elke dag plaatst hij het zinnetje. Elke dag met een ander einde. Het is vaak het eerste dat ik zie op Facebook. En elke dag weer treft het mij. Hoe bijzonder. Zo vol liefde. Een simpel zinnetje maar in de zinnen leef je met ze mee. Ik hoop dat hij de zinnen lang, nog heel lang zal schrijven. Want zo lang zullen ze samen zijn en zal de ziekte haar niet kunnen inhalen.

Het is zo dubbel. Aan de ene kant zou ik zo met haar willen ruilen aan de andere kant niet. Niemand wil ruilen met iemand die ziek is zou je denken. En nee, ik dank elke dag dat ik gezond ben en wat dat betreft wil ik zeker niet ruilen. Maar het feit dat er iemand zoveel van je houdt, is toch heerlijk. Elkaar ontmoeten en na tig jaren nog elke dag zoveel van elkaar houden. Samen je kinderen zien opgroeien en dan weer van het leven samen genieten.

Het lijkt zo eenvoudig. Genieten van de dag en van elkaar. En toch lukt het de meeste van ons niet om het vol te houden. We doen het een paar dagen, soms weken. Meestal nadat er iets gebeurt is. Iets dat je met twee voeten op de grond zet of met je hoofd in de wolken laat lopen. Bij extreme blijheid of verdriet zijn we weer bewust van ons leven en van iedereen van wie we houden. Maar als het een tijdje verder is, nemen we het zo snel weer voor lief.

Maar hij niet. Want hij is zich er van bewust wat hij verliezen kan. En precies dat koestert hij elke minuut dat het nog kan. Hoe vaak heb jij je bedacht dat je meer tijd zou willen besteden aan je lief, je kinderen of aan jezelf. En hoe lang doe je dat dan? En waarom nemen we degene die ons zo dierbaar zijn zo vaak gewoon voor normaal? En het ergste is dat als we ze kwijtraken, door de dood of omdat ze ons verlaten, dan pas beseffen we hoe veel we van ze houden. Wat is dat toch met ons?

Ook ik verlies me elke keer weer in de dingen van de dag. Werk dat toch af moet of in dingen waarvan ik op dat moment denk dat ze belangrijk zijn. Maar hoe belangrijk zijn ze eigenlijk? ‘Meer leven in het nu’ zei een vriend. En braaf probeer ik dat maar hoe snel weer verlies ik me in ‘als’ en ‘dan’. Hoe graag zou ik soms een kijkje in de toekomst nemen. Misschien is liefde ook wel de dingen voor lief nemen. Leven zoals het leven zich voordoet en op je pad komt. Je pad maar gewoon volgen en ervan genieten. Kijken naar degene die met je meelopen en ze vertellen hoe belangrijk ze zijn.

Dank je wel Ruud voor je mooie zinnen. Voor hoe je iedereen laat beseffen hoe belangrijk het is om te zeggen wat je denkt en voelt. Liefde is… genieten van jullie enorme levenslust en jullie liefde voor elkaar.

Vorenstaande is te vinden op Verliefd op het leven, een blog van Silvia Verhoeven over liefde, verliefd zijn, geluk maar ook over angst, verdriet, tranen, de dood, herinnering en alles wat met het leven te maken heeft. Om verliefd op te worden, mee te lezen, mee te leven met de schrijver mij en iedereen die ik tegen komt…

Menu Title