Ter nagedachtenis aan Nel Rekers – Bante (1923-2008)
23 augustus was de verjaardag van mijn schoonmoeder Nel, maar sinds 3 jaar is het ook de verjaardag van onze kleindochter Dhara.
Het is inmiddels een jaarlijks terugkerende traditie dat we op deze dag met familie gaan eten bij haar favoriete restaurant, De Bourgondiër. Als je zin hebt ben je welkom, lukt het niet is dat ook prima en hoef je dat niet uit te leggen.
Dit jaar komen beide broers van Marijke, Joop en George en dat is best uniek, want, zoals in onze beider families aan de orde is, kunnen de broers niet goed met elkaar overweg. Daarnaast zullen onze schoonzus Afke en ons nichtje Christy met haar vriend, er ook zijn.
Omdat we het liefst buiten op het terras willen eten, gaan we al om 15:30 uur naar de stad en omdat Marijke eigenlijk geen alcohol meer drinkt, gaan we met de auto en die parkeren we op het Mineurplein.
We hebben zo waar gelijk een tafeltje en we bestellen beiden een Jupiler 0,0% en terwijl we gezellig mensen aan het kijken zijn, ziet Marijke een man over de markt lopen met een prachtig boeket bloemen in zijn handen en ze zegt nog: “Dat is een mooi bos”, niet beseffende dat die man, haar broer George is en de bloemen voor haar zijn 
.
We drinken gezellig een biertje en bestellen er een bittergarnituur bij. Marijke probeert een aantal keer Diana en Nick te bellen, maar ze krijgt ze niet te pakken.
Tegen 18:00 uur komt de rest aan en genieten we met zijn allen van een drankje en anekdotes over Nel.
We bestellen vervolgens allemaal ons eten, waarbij sommigen eerst een voorgerecht nemen. Voor Marijke en mij is dat tegenwoordig te veel en sowieso bij De Bourgondiër, waar de hoofdgerechten nogal fors zijn.
Marijke kiest voor de gebakken paling en ik heb een trio van vlees.
Het smaakt allemaal verrukkelijk en het is met elkaar reuze gezellig. Moeder Nel zou enorm genoten hebben.
Het is 21:00 uur als we de rekening vragen en nadat we betaald hebben, gaat iedereen op huis aan.
Thuis gekomen, zorgt Marijke er voor dat de witte rozen die ze van George heeft gekregen en de roze rozen die ze van Afke en Joop heeft gekregen, in een vaas gezet worden.
Bedankt allemaal voor een memorabele avond.
.
. Dr. Jager is zelf ook een beetje de draad kwijt, want ze geeft aan dat op basis van de bloedwaardes, die vrijdag bepaald zijn, de chemo door kan gaan; er is, door drukte op spreekuur verder geen tijd meer voor een consult 
.
. Ze geeft aan dat ze er naar zal kijken en dan haar fiat zal geven voor de chemo.
.
.
. Als het me uiteindelijk te gorig wordt, loop ik naar binnen en geef daar, met ingehouden adem, mijn mening over hoe het er deze keer weer aan toegaat 
. De dames kunnen er uiteindelijk ook niks aan doen, maar we zitten uiteindelijk een uur te wachten op een handeling die op zichtzelf nog geen 5 minuten duurt. Ik ga voor de zekerheid maar even naar de Röntgenafdeling om Marijke in elk geval vast aan te melden.
.
. We kiezen uiteindelijk voor een glas rosé.
.
. De radioloog verontschuldigt zich en zet met een viltstift een puntje op die plek, zodat die straks kan dienen als richtpunt voor de CT-scan.
.
– en rond 6:00 uur al met Charlie op straat loop.
.
.
. Marijke en ik zullen er dan ook bij zijn en wij hebben er alvast een lang weekend Maastricht aan gekoppeld.
.
Recente reacties