De harde werkelijkheid: als je uitgezaaide borstkanker hebt, ga je dood

Als ik vanochtend even een korte pauze neem om een kop koffie te drinken, krijg ik een update van het blog van Hettie van Rijn, een van de velen mensen, die wij inmiddels, al dan niet persoonlijk hebben leren kennen en die allemaal (uitgezaaide) borstkanker hebben.

Hettie houdt al een tijd een blog bij en als het haar even niet lukt, neemt haar man de honneurs waar. De borstkanker is bij haar uitgezaaid naar de lever.

Afgelopen maandag is zij uit het ziekenhuis ontslagen omdat artsen niets meer voor haar konden doen en nu lees ik dat zij afgelopen woensdag afscheid heeft genomen van haar man Arco, dochter Daphne en zoon Mark en dat zij van de huisarts een middel heeft gekregen dat haar in slaap brengt, waarna zij in 1-3 dagen zal komen te overlijden, zonder nog bij kennis te komen.

Ik ben alleen thuis en barst spontaan uit in huilen. Dit is dus ook het voorland van Marijke en daarmee van mij en de kinderen. Prachtig dat wij er allemaal zo positief mee omgaan, maar onder de oppervlakte schuilt gewoon een mens van vlees en bloed met angsten en emoties en het is fijn om deze te kunnen delen.

Ik krijg het ook niet meer uit mijn gedachten en als Marijke terug komt van boodschappen doen, heb ik een dringende behoefte om haar even lekker te knuffelen.

Als ik dan op internet, twitter en facebook de commotie zie die Wilders weer veroorzaakt heeft met een van zijn ongenuanceerde uitspraken, besef ik ook dat de wereld gewoon doordraait, ondanks de pijn en het verdriet waar velen mee moeten dealen en moet ik even denken aan de tegeltjes wijsheid, die ik al eens gedeeld heb.

Yesterday is history

Tomorrow is a mystery

Today is a gift