Met de kennis van nu… dagje Amsterdam

Geplaatst op door

Een paar weken geleden werd ik via een bericht op Twitter getriggerd door optreden van Youp van ‘t Hek in Carré… De vraag die zich onmiddellijk aandiende, was natuurlijk of ik met mijn huidige gehoorprobleem -en dan met name in grotere ruimtes- er wel voldoende aan zou hebben…? Ik schoot eigenlijk gelijk in de lach toen ik me bedacht wat Marijke gezegd zou hebben: “Niet geschoten, altijd mis…!”. Na enig nadenken, besloot ik dus om een kaartje te bestellen en ik reserveerde gelijk een tafel in Bistro Carrékelder. Ik zou er gelijk een dagtour Amsterdam van gaan maken.

Ik rijd om 10:30 uur thuis weg en arriveer even voor 12:00 uur bij de P+R van de RAI, waar ik mijn auto parkeer en de metrolijn 52 neem naar het centrum.

Na een korte rit, loop ik om 12:21 de trap op en sta ik op het Rokin en vervolgens loop ik richting Oudemanhuispoort, tussen het Spui en het Waterlooplein, ooit een bejaardentehuis.

In de korte tijd dat ik rondloop, valt me op hoeveel, vooral zeer jong, mensen er rondlopen die een rolkoffertje met zich meeslepen. Het is nu nog ‘rustig’, maar ik kan me levendig voorstellen dat de Amsterdammers steeds meer problemen ervaren met toeristen…

Het blijft een genot om hier rond te lopen en vooral rond te kijken…

Om echt alle prachtige details te zien van de (grachten)panden is tich wel meer nodig dan alleen een paar goede ogen…

Ik loop eigenlijk zonder specifiek doel rond, maar ik geniet…

Onderstaande foto van het kolkje heeft een jaar of 50 geleden gediend als voorbeeld voor een pentekening die ik gemaakt heb en die waarschijnlijk sinds onze verhuizing naar Bergen op Zoom, nu 22 jaar geleden, in een doos in de berging staat…

Het is inmiddels 13:15 uur en ik heb wel trek gekregen. Omdat ook een sanitaire stop aan de orde is, wordt het dus een echte lunch in plaats van een broodje.

De Montelbaanstoren is een Amsterdamse toren uit 1516 aan, gelegen aan de Oudeschans.

Ik loop via het Waterlooplein en de Stopera richting Rembrandtsplein.

Als ik de brug over de Amstel over loop, zie ik in de verte Carré.

In het oude hoofdkantoor van de toenmalige Amro Bank vind je nu onder anderen een filiaal van Shabu Shabu en van Vapiano en dat maakt de keuze lastig… Uiteindelijk ga ik voor Vapiano.

Ik kies als hoofdgerecht de Gamberetti e Spinaci, grote garnalen, gebakken in een saus van knoflook, cherry tomaatjes, pesto met pijnboompitjes en baby spinazie. Als pasta kies ik de penne en het geheel wordt rijkelijk bestrooid met Pardanokaas. Ik drink er een glaasje droge rosé bij en het smaakt heerlijk. Als toetje kies ik voor de Nuovoletta Dolce, yoghurt met frambozen, limoen en meringue…

Vreemd genoeg was dit de eerste keer dat ik in Nederland bij Vapiano heb gegeten.

Ik vervolg mijn wandeling en sla linksaf de Utrechtsestraat in. Hier kwam ik vroeger regelmatig bij een 2e-hands platenzaak, Concerto.

De verschillende uitzichten vanaf de vele bruggen blijven mooi.

Het is inmiddels 15:00 uur als ik bij het Frederick Hendrikpkantsoen kom.

Ik heb op veel plekken bijzondere herinneringen, zo ook aan Restaurant de Fles op de Prinsengracht, waar ik Marijke ooit verraste met een etentje met onze goede vrienden Noortje en Hans…

Ik loop via de Vijzelstraat naar het muntplein.

Ik vervolg mijn wandeling en loop de Kalverstraat in.

Vervolgens bezoek ik het Begijnhof, het enige hofje gesticht in het middeleeuwse Amsterdam en gelegen binnen het Singel. 

Ik ben blij dat er niet zo veel toeristen zijn dat je geen foto’s meer kunt maken zonder…

De volgende tussenstop is het Amsterdam Museum.

Hierna bezoek ik de LEGO-store en ik verbaas me over de hoeveelheid nieuwe modellen die er zijn, maar ook over de prijzen… sommige dozen kosten wel € 700,-

Ik loop via de Dam naar het Beursplein…

… en vervolgens via onder anderen de Oude Zijds Achterburgwal terug naar het Rokin en langs Hotel L’Europe…

… en vervolgens naar het Rembrandtplein.

Het is pas 17:00 uur en mijn reservering bij Bistro Carrékelder is pas om 18:30 uur, dus ik loop weer richting de Amstel, waar ik een prachtig zicht heb op de Nieuwe Keizersgrachtbrug.

Ik loop vervolgens over de Magere Brug, richting Carré…

… waarna ik vervolgens op zoek ga naar het dichtstbijzijnde metrostation en dat is maar een paar minuten lopen, op de Weesperstraat.

Via de Sarphatiestraat loop ik voor het Amstelhotel langs.

Ik loop nog een keer naar het Frederick Hendrikplantsoen en dan via de Utrechtsestraat weer richting Amstel.

Het begint ondertussen te schemeren en hoewel het nog geen 18:30 uur is, besluit ik toch maar vast richting de Bistro te gaan.

Het is maar goed dat ik gereserveerd had, want het is zo druk dat ik er soms meerdere gasten aan één tafel zitten…

Ik ga voor de Entrecote als hoofdgerecht en neem de Applecrumble met ijs en vanillesaus als dessert. Het smaakt allemaal voortreffelijk en ik sluit af met een kopje koffie. Als ik heb afgerekend is het 19:40 uur, dus keurig op tijd voor de voorstelling die om 20:15 uur begint.

Ik geef mijn jas af bij de garderobe en als ik naar het nummer kijk dat ik krijg overhandigd, moet ik glimlachen: 0164 (het kengetal van Bergen op Zoom).

Ik zit op rij 1, stoel 49 en dat kijkt enigszins haaks op het podium. Hoewel ik de hele voorstelling door geplaagd wordt door ruis in mijn ene oor, kan ik het nagenoeg geheel volgen. Youp is, zoals hij zelf ook aangeeft, getekend door de leeftijd, wat milder geworden en ik herken en waardeer het…

De voorstelling is om 21:50 afgelopen (er was geen pauze) en als de eersten de zaal verlaten hebben, zingt Youp als toegift nog een prachtig liedje over de dood.

Het is 22:00 uur als ik mijn jas ophaal en door de miezerige regen naar het metrostation loop.

Als ik de roltrap op stap, zie ik dat ik het verkeerde perron heb en in plaats van naar beneden te gaan en dan weer omhoog, denk ik dit wel via de dalende trap te kunnen… en dat kan ik dus inderdaad, maar dan van de trap af, is toch iets anders… en ik maak een lelijke val, waarbij ik mijn knie tot bloedens toe blesseer… en moet dus uiteindelijk toch doen, wat ieder ‘normaal’ mens gedaan zou hebben… Ik hoor het Marijke zeggen… “Eigenwijs…” en ze heeft nog gelijk ook.

Aangekomen op Amsterdam CS stap ik over op lijn 52 en klokslag 22:30 uur sta ik bij de parkeerautomaat in de RAI. Na het ingeven van mijn kenteken en het scannen van mijn OV-chipkaart, hoef ik niet de betekende € 26,- aan parkeergeld te betalen, maar slechts € 1,-

Ik ben precies om middernacht thuis. Op de app zie ik dat ik vandaag bijna 23 kilometer gelopen heb; wat een fantastische dag was dit.