MRI-scan

Omdat Marijke al maanden last heeft van hoofdpijn en zij inmiddels ook een soort van flikkering in haar linker oog heeft, heeft de neuro-oncoloog, dr. Janssen voorgesteld om een MRI-scan van Marijke haar hoofd te laten maken.

De scan zal om 12:30 uur gemaakt worden, maar omdat vooraf niet bekend is of er contrastvloeistof zal worden toegediend, gaan we eerst naar de afdeling Radiologie.

IMG_1968

Er blijkt inderdaad gewerkt te worden met contrastvloeistof en moet Marijke bij de dagbehandeling de Port-a-cath  laten aansluiten.

IMG_1970

Daarna wordt zij vrij snel geroepen voor de scan en na afloop, mag ze op de dagbehandeling de Port-a-cath weer laten verwijderen.

We hebben nog niet eerder meegemaakt dat het zo rustig was op de dagbehandeling.

IMG_1973

Paula komt Marijke helpen en vraagt of zij volgende week nog even om te vertellen wat de scan heeft uitgewezen.

IMG_1972IMG_1977

Om 13:30 uur staan we weer buiten.

Borst Vooruit

We waren vandaag wederom in de Daniel den Hoed kliniek omdat Marijke, vanwege aanhoudende hoofdpijn en een vreemde schittering in haar linkeroog, een gesprek heeft met de Neuroloog, dr. Jansen.

Na een inleidend gesprek, waarbij ik af en toe een aanvulling kon geven, werd er een aantal testen afgenomen en omdat niet uitgesloten kan worden dat er sprake is van een uitzaaiing in de hersenen, zal er op 26 oktober 2015 een MRI van het hoofd gemaakt worden, waarna op 2 november 2015 de uitslag volgt.

Hierna lopen we even binnen op het behandelcentrum, waar Marijke van Paola Veenstra een exemplaar ontvangt van het boek Borst Vooruit.

We hebben inmiddels op internet al een voorproefje gehad in de vorm van een You Tube-filmpje, maar zijn toch allebei benieuwd hoe het er nu in werkelijkheid uit ziet.

Paola geeft ook aan dat we, als we dat willen, een afdruk van de foto die in het boek is afgedrukt, op posterformaat (60 x 90) kunnen kopen; natuurlijk willen we dat.

IMG_1940        IMG_1941

Als we uiteindelijk naar huis rijden, komen we op de A29 in de file terecht en omdat er geen zicht is op een snelle oplossing, besluit ik via de N271, richting Mijnsherenland en Numansdorp te rijden en daarmee ontlopen we de file. We zijn uiteindelijk om 17:35 uur thuis.

Als we Charlie hebben uitgelaten, kunnen we samen het boek gaan bekijken en dat blijkt dus nog veel mooier te zijn dan we gedacht hadden.

IMG_1942IMG_1943

IMG_1944IMG_1945

“Vanaf januari 2008 weet ik dat ik borstkanker heb en sinds 2012 dat het is uitgezaaid. Dus ik heb al de nodige medicijnen, chemo’s en bestralingen gehad. Goh, wat ben jij sterk, wordt er vaak gezegd. Maar wat kun je anders doen dan doorgaan?

Ik kan moeilijk het bijltje erbij neergooien. Juist als je zoveel mogelijk doorgaat met je normale leven, heb je er minder erg in dat je ziek bent.

Marijke en RuudIk werk nog steeds, al ga ik dit jaar jammer genoeg met pensioen. Nadat alle behandelingen na de eerste diagnose achter de rug waren, werd ik actief lid en sinds kort ook patiënt-advocate van de Borstkankervereniging Nederland (BVN). Ik werk mee aan het opstellen van (medische) richtlijnen vanuit patiëntenperspectief en verzorg thema-avonden, een modeshow voor prothesedragers en tal van andere activiteiten. Het geeft mij voldoening en energie om dit te kunnen doen.

Zonder mijn man zou ik dit niet volhouden. Hij steunt mij in alles en gaat ook mee naar alle doktersbezoeken en behandelingen. Het is fijn om iemand naast je te hebben die je steunt. De chemo’s leveren een steeds grotere aanslag op mijn lichaam, waardoor ik niet meer alles volop kan doen. Ik moet nu bewust keuzes maken en meer rust inbouwen. Gelukkig neemt mijn man ook vaak dingen van mij over.

Natuurlijk zijn er ook moeilijke momenten. De uitslag van de scan blijft altijd spannend en je gedachten gaan ook wel eens met je op de loop. Thuis op de bank gaan zitten kniezen lost niks op. Wij proberen om de tijd die we samen nog hebben zo leuk en intensief mogelijk te beleven, zodat er straks mooie herinneringen blijven. Mijn advies is dan ook: leef je leven zo veel mogelijk zoals je altijd deed en luister naar je lichaam.”

                                                                                                  Marijke, 64

Het boek is voor iedereen te koop, o.a. bij Borst Vooruit, Bol.com en de reguliere boekhandel en kost € 14,95. Dit bedrag komt in zijn geheel ten goede aan toekomstig onderzoek naar borstkanker

Vakantie is voorbij

Vandaag is niet alleen Marijke’s eerste dag als “gepensioneerde”, maar heeft zij om 14:50 uur ook een afspraak bij dr. Jager om de uitslag te horen van de CT-scan die voor de vakantie gemaakt is en dat is deze keer extra spannend Vingers gekruist.

Gisteren heeft ze via het Medisch Portaal van het Erasmus Medisch Centrum de bloeduitslagen gezien en daar bleek dat de tumormarker, die bij haar normaal rond de 30 schommelt, nu verdubbeld is en boven de 60 is Verwarde emoticon.

Exact om 14:50 uur mag ze naar binnen en dr. Jager vertelt gelijk dat de uitslag van de scan goed is; er is wel iets zichtbaar bij de longen, maar dat kan ook een ontsteking zijn als gevolg van bijvoorbeeld een verkoudheid. De foto is, doordat er problemen waren met de contrastvloeistof, voor wat betreft de lever wat minder duidelijk, maar dr. Jager is tevreden (en dan zijn wij dat ook Knipogende emoticon).

Het botversterkend middel, APD dat Marijke elke 4-6 weken intraveneus krijgt toegediend, zal vervangen worden door Zometa en dat heeft slecht 15-20 minuten nodig om toegediend te worden, daar waar de APD er ruim 2 uur over doet.

Dr. Jager regelt gelijk dat Marijke aansluitend aan het spreekuur, gelijk de Zometa toegediend kan krijgen. Marijke moet over ongeveer 6 weken een nieuwe CT-scan laten maken, waarna een week later weer een afspraak is bij dr. Jager om de uitslag te horen.

Als Marijke om 15:30 in de stoel plaats neemt, ga ik naar de balie om de afspraken te laten maken.

IMG_1935

Met het spoelen erbij, duurt de hele behandeling uiteindelijk ruim 35 minuten.

Als we om 17:15 uur in Bergen op Zoom zijn, is Marijke net op tijd bij de apotheek om de injectievloeistof te laten bestellen; dat kan namelijk maar tot 17:30 uur.

Morgenmiddag opnieuw naar de Daniel den Hoed kliniek voor een consult bij de neuroloog en woensdag krijgt ze dan weer de injecties en zo is de “behandelvakantie” snel vergeten.

Leef wat je kan, magazine voor vrouwen met uitgezaaide borstkanker

Marijke en ik hebben in maart 2015 een interview gegeven voor het blad “Leef wat je kan, magazine voor vrouwen met uitgezaaide borstkanker” en vandaag ontvingen wij het eerste exemplaar van de drukker.

scannen0001IMG_1279

IMG_1266IMG_1267

scannen0002

Marijke: Eind 2007 deed ik mee aan het bevolkingsonderzoek borstkanker. Uit de controle ‘in de bus’ bleek
dat er iets aan de hand was. Op 27 december zaten we bij de huisa
rts, die met de boodschap had
ge-
wacht tot na de kerst. Dat had hij goed ingeschat; we hebben in elk geval een zorgeloze kerst gehad. De
boodschap was dat er sprake was van onrustige cellen, die waarschijnlijk duidden op borstkanker. Toen
ging het snel: op 2 januari 2008
zaten we bij de chirurg. Ik koos voor borstamputatie en chemo. Dan ben
ik ervan af, dacht ik toen nog heel naïef.

Ruud: Ik dacht meteen: dit gaat niet om mij, dit gaat om haar en ik steun haar onvoorwaardelijk in elke
keuze die zij maakt. Je beseft datje zelf niet meer de belangrijkste bent.

Marijke: In 2009 heb ik uit buikweefsel een nieuwe borst gekregen. Ik had het altijd raar gevonden dat er
een stukje borst was blijven zitten, maar volgens de chirurg was dat juist prima om een reconstructie
te maken. Eind 2011
bleek ik in mijn gereconstrueerde borst een tweede tumor te hebben. Ik kreeg 35
bestralingen.

Toen wij in april 2012 op vakantie waren, had ik een naar hoestje. Omdat dit bleef, kreeg ik verder onder-
zoek. Daaruit werd duidelijk dat ik een tumor in mijn long had. Zo’n mededeling komt als een bom bij je
binnen. Op dat moment hadden we beiden nog geen idee dat het om een uitzaaiing zou gaan; het kon
immers ook een nieuwe, primaire tumor zijn. Het duurde ruim twee maanden voordat was vastgesteld
da
t
het om uitzaaiingen van de borstkanker ging.

        In juni 2014 heb ik, in overleg met de oncoloog, everolimus gehad. In oktober
waren er op de CT-scan plekjes te zien op long en lever, en op een botscan
bleek ook een plekje op het bekken zichtbaar te zijn, wat betekende dat de
behandeling niet meer voldeed. Ik ben gestart met chemo (FAC), maar in
november bleek dit te zwaar te zijn. In december ben ik overgestapt op een
andere chemo (CMF), die naar verwachting een halfjaar zal duren. Daarnaast
kri
jg ik elke vier weken een botversterkend infuus (APD). Eens in de maand

        ga ik op maandag naar het ziekenhuis en op dinsdag zit ik weer gewoon op
mijn werk. Ik werk 18
uur als afdelingssecretaresse bij de gemeente Bergen
op Zoom. Blijven werken is belangrijk voor me, daar krijg ik energie van. Thuis
blijven zitten maakt je ziek, dan heb je veel te veel tijd om na te denken.

Ruud: In mijn baan bij de arbodienst spreek ik heel veel mensen over ziekte en werk. Hoe ze in het leven
staan, heeft niets te maken met de ernst van de ziekte. De een heeft rugpijn en kan het werk niet meer
aan, en de ander heeft een ernstige ziekte en gaat het liefst aan het werk. Ik merk dat kanker nog echt
wel een beladen onderwerp is. Wij zijn er zelf heel open over. Hoe je ermee omgaat, is heel bepalend voor
hoe je je voelt. Kanker overkomt je; hoe je ermee omgaat is een keuze. Daar houden we ons aan vast.

Eigenlijk hebben we ons nooit zorgen gemaakt over de toekomst. We zijn wel veel bewuster gaan genie-
ten en beseffen terdege dat niets ‘vanzelfsprekend’ meer is. We stellen geen dingen meer uit; als we iets
willen, doen we dat ook. Marijke heeft geen bucketlist,
maar ze wilde wel heel graag naar Indonesië. Dat
hebben we het afgelopen jaar gedaan. En in oktober maken we een rondreis op Sicilië
.

Gewoon doorgaan houdt je sterk. We kunnen wel blijven kniezen over wat er niet meer kan, maar wij
genieten liever van wat er wél is. Dat zijn niet alleen de vakanties en stedentrips. ook thuis vieren we de
goede én de slechte momenten. Dus trekken we de bubbels open als er iemand jarig is. Maar ook na een

een slechte uitslag zitten we buiten op het terras met een goed glas. We creëren zelf onze genietmomenten.

Daarmee proberen we zo veel mogelijk herinneringen te maken nu het nog kan.

Marijke: Op mijn moeders verjaardag gaan we altijd met de familie iets drinken
op de markt. Ze is inmiddels overleden, maar die traditie houden we eri
n. Ze
was dement, maar genoot hier enorm van. Je moet uit het leven hal
en wat erin
z
it. Jullie zien de zon altijd schijnen, zeggen anderen tegen ons. Maar zo moe
t

         je het ook doen. When life gives you lemons, make lemonade.

Ruud: Wij houden altijd de moed erin en blijven aardig. Wat je geeft, krijg je terug.

         Dus zijn mensen over het algemeen ook aardig tegen ons. Als we in het zieken-
huis komen, maken we met de meeste verpleegkundigen even een praatje.
De
verpleging vraagt altijd ook aan mij: Hoe gaat het met jóu?Dat doet me goed
.

       Wij zijn eind 2015 veertig jaar getrouwd en dan ken je elkaar door en door. Het belangrijkste is om naar
e
lkaar te blijven luisteren. Ik kan niet voelen hoe Marijke haar borstkanker beleeft. Ze zal het ook niet alt
ijd
zeggen, want Marijke is meer een binnenvetter. Luisteren naar je partner is belangrijk, maar misschien n
og
belangrijker is
horenwat niet gezegd wordt. Hier kun je zoveel uit afleiden. Ik ben zelf een heel emotio
nele
man; de tranen komen regelmatig omhoog. Maar ik deel ook weer niet alles met Marijke. Soms l
open onze
e
moties niet gelijk op en juist dan is het belangrijk dat we met elkaar blijven praten.

Marijke: Op Facebook praat ik met een besloten groep van vrouwen met uitgezaaide borstkanker. Daar

         ga ik elke dag even naar toe. We wisselen ervaringen uit en peppen elkaar op als er weer een scan komt.
We leven met elkaar mee. Ik ben ook actief lid bij de Borstkankervereniging Nederland (BVN)
. Ik geef
presentaties en ben beschikbaar voor de ervaringslijn als een vrouw een lotgenoot wil spreken. Als je
de
diagnose ‘uitgezaaide borstkanker’ hebt gekregen, heb je behoefte aan goede informatie. Het int
ernet
staat vol met negatieve verhalen, die je beter niet kunt lezen. De BVN is een actuele en betrouwbare bron.

       We zijn nu drie jaar verder sinds de diagnose uitgezaaide borstkanker is gesteld. Onze kinderen leiden
ge
woon hun leven, die komen nu niet ineens heel vaak van ver om ons te bezoeken. H
et contact is goed
en ze hebben het druk; ik zou het niet anders willen. Sommige vrienden zijn we kwijtgeraakt, omdat z
e
e
r niet mee om kunnen gaan. Mensen kunnen soms heel raar reageren. Zo vertelde een man tijden
s een
themadag
van de BVN dat zijn vrouw al een paar jaar leefde met uitgezaaide borstkanker en dat een col

lega na een tijdje tegen hem had gezegd: Maar jouw vrouw ging toch dood?”

Ruud: Als ik stilsta bij wat ik ga verliezen, schiet ik vol. Liever kijk ik naar wat we nu wél hebben. Ik maak
heel veel foto’s van Marijke. Kijk hoe mooi ze er nu bij zit, dat leg ik even vast. Ik weet niet of ik er late
r
t
roost uit haal, maar ik vind het nu fijn om te doen. Ik houd ook twee blogs bij, een persoonlijke en eentj
e
die ik de
el. Zo kan ik leuke en minder leuke momenten herbeleven. En iedere dag post ik op Facebook ee
n
Liefde is .. .voor Marijke. Vandaag was dat bijvoorbeeld Liefde is ... When a man loves a woman‘.

De blog van Marijke vind je op hoopenvrees.wordpress.com, de blog van Ruud via dvdguy.nl.
clip_image004[6]

Als je op YouTube het
zoekwoord ‘Marijke en Ruud

invult, vind je het filmpj
e
‘Borstkanker en naasten’.
Daarin
verte
llen Marijke en Ruud ove
r
hu
n leven met uitge
zaaide
bor
stkanker en geven zij tips

 

Zelf een magazine ontvangen?

Een exemplaar van Leef wat je kan – een magazine voor vrouwen met uitgezaaide borstkanker ontvangen? Doe een aanvraag via Botcomplicaties.nl.

Meestal gaat het goed, maar soms gaat het goed fout!

Marijke moet vandaag om 8:00 uur in de Daniël den Hoed kliniek zijn voor een CT-scan en dus zijn we vroeg op pad; voordeel is dat we vandaag de zon kunnen zien opkomen en dat levert, ook al is deze maar met de iPhone gemaakt, toch een mooi plaatje op.

IMG_1237

Er is nog helemaal niemand bij het behandelcentrum als we daar aan komen, maar om 8:20 uur wordt Marijke aangeprikt en daarna kunnen we naar de afdeling Radiologie, waar Marijke 2 plastic bekers water moet opdrinken, voordat de contrastvloeistof wordt ingespoten.

IMG_1241IMG_1245

De verpleegkundige is een wat oudere dame, die moeite heeft met Marijke haar naam, hetgeen mij de opmerking ontlokt dat ik hoop dat ze Marijke’s benen er niet per ongeluk afhalen Knipogende emoticon.

Als Marijke naar binnen mag, beantwoord ik wat werkmail en dan besef ik in eens dat ze veel langer binnen blijft dan gebruikelijk en dan gaat de schuifdeur open en wordt ik verzocht even naar binnen te komen.

Bij het inspuiten van de contrastvloeistof is waarschijnlijk te veel druk uitgeoefend, waardoor de naald is losgeschoten en de vloeistof onderhuids terecht is gekomen; er wordt nu gewacht op een arts met betrekking tot de vraag “hoe nu verder?”. Soms blijkt een voorgevoel bewaarheid te worden Bedroefde emoticon.

       IMG_1247                IMG_1249

De arts vindt de verkleuring niet goed en de plek is ook gezwollen en zij regelt een warm compres en Marijke moet hier een uur blijven om te zien of de zwelling en de verkleuring afnemen.

IMG_1250        IMG_1251

Het is 10:00 uur als de Radiologe van mening is dat het er nu wel beter uit ziet; zij geeft haar telefoonnummer en Marijke mag, ook in het weekend bellen, als zij van mening is dat het niet goed gaat.

We gaan terug naar de behandelkamer, waar Marijke gespoeld wordt en er gelijk in de computer een melding wordt gemaakt van het ongeval.

IMG_1252        IMG_1253

Omdat Marijke al een aantal weken vreselijke last heeft van haar linker oog, is zij via de huisarts bij een oogarts gekomen, maar zij maakt er wel even melding van bij Paola, die het vervolgens kort sluit met Agnes Jager, de oncologe.

‘s Middags belt Agnes Jager dat ze contact heeft gehad met de neuroloog en dat die haar wel wil zien, maar dat kan ok na de vakantie. Omdat we op 19 oktober een afspraak hebben bij Agnes Jager, probeert zij of de afspraak bij de neuroloog ook op die dag gepland kan worden. Ze wenst ons een fijne vakantie.

Afscheidsreceptie vanwege pensionering

Vandaag is dan echt de laatste dag dat Marijke bij de Gemeente Bergen op Zoom is en dat voelt voor haar best wel raar.

IMG_1265

Collega Els Wedding heeft de organisatie op zich genomen en Marijke heeft, naast een aantal (oud)collega’s, ook wat vrienden uitgenodigd.

Het is 15:30 uur, als Marijke voor de laatste keer de trappen van het stadskantoor oploopt.

IMG_1165

We worden ontvangen met koffie en gebak en niet lang daarna schuiven Jamie en Mike aan, die ruim 2 uur hebben moeten rijden om hier bij te kunnen zijn. Nick en Diana kunnen er helaas niet bij zijn omdat Nick vanmiddag verplichtingen heeft bij Shell.

IMG_1166

Om klokslag 16:00 uur komen de eerste genodigden en dat blijkt het begin van een enorme stroom Knipogende emoticon.

IMG_1167IMG_1168

IMG_1170IMG_1171

Er heeft helaas een aantal goede collega’s moeten afzeggen omdat ze verplichtingen hadden buiten Bergen op Zoom, maar de opkomst is geweldig en er wordt wat afgezoend Knipogende emoticon.

        IMG_1173        IMG_1176

IMG_1179

Ook de Gemeentesecretaris, Lydia Spindler komt langs met een cadeau namens de Gemeente en zij heeft een persoonlijke kaart bij zich van de Burgemeester, Frank Petter.

Ook Marijke’s oude bazen, Cees Keijzer en Jesse Tetterode geven acte de presence.

IMG_1182IMG_1178

IMG_1185IMG_1186

De collega’s van de Borstkanker Vereniging Nederland, afdeling Roosendaal zijn ook gekomen.

IMG_1189

IMG_1190IMG_1192

Dan zie ik in de rij wachtenden, Marijke’s collega James en ik vertel hem dat ik elke keer als ik een Saab cabrio zie, aan hem moet denken; hij vindt dat wel leuk, want hij had “vroeger” een Saab cabrio. Ook oud-collega, Cathy, die zelf al met pensioen is, heeft de moeite genomen om te komen. Een andere dierbare collega, Petra is er ook.

IMG_1193IMG_1195

IMG_1201

IMG_1202         IMG_1206

Anne-Marie Vrijenhoek, hoofd van de afdeling Stedelijke Ontwikkeling, zou vandaag niet komen, want ze zou met wethouder Ton Linsse mosselen gaan eten in Zeeland, maar de wethouder is inmiddels ontslagen en daarom kon Anne-Marie er toch nog bij zijn; zij liet nog wel even doorschemeren op Facebook regelmatig onze belevenissen te volgen.

IMG_1207IMG_1211

IMG_1213IMG_1214

Dan neemt Marijke’s huidige leidinggevende, Heidy van Blitterswijk, het woord en volgt een speech, waarbij Marijke tranen in haar ogen krijgt, als haar inmiddels overleden collega’s Lisa en Theeuw ter sprake komen en ik krijg tranen in mijn ogen als ik hoor hoe zeer Marijke gewaardeerd wordt, waarbij zij nog eens extra geroemd wordt voor het altijd klaar staan voor anderen, ondanks dat ze het zelf niet makkelijk heeft.

En dan wordt ik ook nog even genoemd, als zijnde haar steun en toeverlaat, die wel erg romantisch is en Marijke altijd weer weet te verrassen, wat onmiddellijk een aantal reacties uit de zaal ontlokt Emoticon die tong uitsteekt Knipogende emoticon.

Marijke bedankt alle aanwezigen voor de lieve woorden en cadeaus en kunnen we nog even gezellig nagenieten, voor we even na 18:00 uur bij de auto zijn.

IMG_1212IMG_1215

Thuis gekomen blijkt pas hoe veel prachtige cadeaus Marijke heeft gekregen, met als hoogtepunt een cursus aquarelleren bij Sjoerd van de Boom.

IMG_1256IMG_1257 

IMG_1263   IMG_1255IMG_1264

IMG_1258

IMG_1226

We gaan tot slot met Vera en Rene om 19:00 uur bij De Hemel gezellig een hapje eten.

IMG_1217IMG_1219

Wij nemen allebei de zalm, die op 3 manieren bereid is; mouse, tartaar en gebakken.

IMG_1223IMG_1224

Marijke neemt de Diamanthaas en ik neem de Truffelrisotto en het smaakt allemaal weer fantastisch.

IMG_1229IMG_1228

We sluiten af met de Tiramisu en dan loopt het al tegen 22:00 uur.

IMG_1221

Het was een fantastisch afscheid, maar dat heeft ze, zo heb ik inmiddels van haar (ex)collega’s begrepen, ook helemaal verdiend.

Borst vooruit

Op verzoek van Paola Veenstra, een van de oncologische verpleegkundigen van de Daniël den Hoed Kliniek, heeft Marijke ook een artikel geschreven voor het boek “Borst vooruit”, een boek door en voor vrouwen met borstkanker.

Op vrijdag 2 oktober 2015 vindt de feestelijke presentatie plaats in het Erasmus Paviljoen in Rotterdam, waar de vrouw van Burgemeester Aboutaleb, het eerste exemplaar zal uitreiken.

Wij kunnen er zelf helaas net bij zijn en krijgen het boek thuis gestuurd.

IMG_1139

Een aantal weken geleden zijn er door Mirjam Letsch foto’s gemaakt voor het boek en zij heeft deze foto van ons uitgekozen omdat deze foto zo duidelijk vol emoties zit. Wij zijn zelf ook erg blij met het resultaat.

Marijke en Ruud

Na de presentatie van het boek, krijgen wij alle foto’s die tijdens de fotoshoot gemaakt zijn.

De Harde Kern op stap in Bergen op Zoom

De laatste keer dat we met de Harde Kern, een groep (oud)collega’s van Tredin en de vrouwen, op stap waren, zijn we in ‘s Hertogenbosch geweest en vandaag was het onze beurt om een en ander te organiseren.

We starten vandaag om 14:30 uur in Het Zwijnshoofd met een drankje, waarna we een rondleiding door de Grebbe zullen gaan krijgen.

IMG_0999IMG_1001

Daarna krijgen we een klein zaaltje iets te horen over de geschiedenis van de Grebbe, die al ergens rond 1150 is gestart. Een flink deel van de geschiedenis van Bergen op Zoom vanaf tot aan vandaag, is hier af te lezen.

IMG_1006        IMG_1008

        IMG_1010         IMG_1012

Dan gaan we naar buiten, waar we in de Morgenstraat even letterlijk stil staan bij de plek waar ‘t Sjagerijn begraven ligt, waarna we rechtsaf de Onze Lievevrouwenstraat inlopen. De gevangenepoort is recentelijk gerestaureerd en weer toegankelijk voor het publiek, maar staat vandaag niet op ons programma.

 P1020634-kleiner         IMG_1014

IMG_1015

Voor de poort slaan we rechtsaf de Gevangenpoortstraat in en daar bevindt zich de ingang naar de Grebbe, dat tot aan het Beursplein voor publiek toegankelijk.

        IMG_1026               IMG_1025

De eerste aanblik is al indrukwekkend. We staan hier onder De Hemel, het restaurant, waar we vanavond zullen gaan eten. Dit was vroeger een drukkerij en vanwege de zware machines die daar gebruikt werden, zijn verstevigingsbalken aangebracht.

IMG_1030

IMG_1031IMG_1036

Er zijn nog stukjes kademuur  van zogenaamd gobertangesteen; de eerste 13e eeuwse kantversterking van het toen nog geheel open (en schone) water. Daar bovenop zijn later de zijden verhoogd, hetzij als afscheidingsmuurtje, hetzij als aanzet voor de overkluizing. Deze overkluizing is vaak per perceel apart aangepakt en anders gebouwd. Er zijn dan ook heel veel boogjes zichtbaar op de plekken waar weer een nieuw stukje van het gewelf begint. In die overkluizing zijn diverse soorten openingen aanwezig; in het verleden werd het afvalwater via een soort uitloop zó in de Grebbe gestort. Van latere datum zijn de aardewerken gresbuizen, toen huizen van waterspoeltoiletten werden voorzien.

IMG_1041

Dan komen we onder de plek waar ‘t Sjagerijn begraven licht. Omdat de gesloten buis in het verleden omhoog is gekomen, heeft met deze met stalen binders vast gezet en beton gestort.

        IMG_1040       IMG_1043

IMG_1044       IMG_1046

Het is uiteindelijk 16:20 uur als we achter de Markiezenhof, bij de beeldentuin naar buiten komen. Het was een leuke en leerzame rondleiding.

Als we op het Beursplein op het terras willen gaan zitten, blijkt daar een band op te treden, waardoor je elkaar nauwelijks kunt verstaan, waarop we besluiten naar de grote markt te lopen, waar Peter zijn impressie van Anton van Duinkerken doet.

IMG_1049IMG_1051

Omdat het bij de Bourgondiër niet mogelijk is om met zijn 10-en op het terras te zitten, komen we uiteindelijk terecht op het terras van Wijn en Zo. Dit blijkt vorig jaar geopend te zijn door een medewerker van Philip Morris, die in 2013 ontslagen is.

IMG_1052IMG_1053

IMG_1055IMG_1054

Blijkt ook hier dat er opgetreden wordt; het blijkt te gaan om het Bergs Blaaskapellenfestival, een competitie die georganiseerd is door dweilband De Leutige Krabben. Het verleidt Guda om even met een van de orkesten te verbroederen.

IMG_1059IMG_1060

We treffen het bijzonder met het weer en genieten van (sterke) verhalen van onder anderen Peter, die onze serveerster probeert een vegetarische uitsmijter te laten bezorgen, maar als dat niet kan, nemen we genoegen met een kaas- en worstplank.

IMG_1062         IMG_1063

IMG_1056

        IMG_1057                IMG_1066

IMG_1067

Het is ondertussen 18:15 uur en een aantal dames begint het wat fris te vinden en omdat er binnen eigenlijk geen plek is om met zijn allen te kunnen zitten, worden er dekens gebracht en dat is voor peter natuurlijk weer het sein om even lekker (extra) gek te doen.

IMG_1075IMG_1083

IMG_1087

Nadat we hebben afgerekend, lopen we naar restaurant de Hemel, waar we om 19:00 uur gereserveerd hebben.

        IMG_0998       IMG_1090

IMG_1092IMG_1093

We kiezen uiteindelijk allemaal voor het 3-gangen menu. Marijke en ik hebben beiden de 3 soorten zalm als voorafje. Marijke kiest als hoofdgerecht voor het piepkuiken en ik voor de gamba’s. Marijke neemt als dessert de crème brulé en ik neem de wentelteefjes met ijs.

                               IMG_1097

IMG_1108IMG_1101

IMG_1111IMG_1112

Het smaakt allemaal voortreffelijk en het is, zoals elke keer dat we samen zijn, van begin tot het einde, een feestje.

IMG_1117IMG_1113

IMG_1136

Als we afrekenen, ontstaat er nog even wat verwarring, maar dankzij de oplettendheid van Loes, komen we er uiteindelijk achter wat er is mis gegaan. Het loopt tegen 23:00 uur als we afscheid van elkaar nemen.

De volgende keer zullen Guda en Rob de organisatie op zich nemen.

(Oud)Collega’s, bedankt voor een super middag en avond.

Saitama Sushi

Een tijdje geleden zag ik een aanbieding van Social Deal, waarbij je bij Saitama Sushi in Antwerpen, voor slechts 29 euro met 2 personen, vers gemaakte sushi kon eten; dat kon ik natuurlijk niet laten lopen en gisteravond was het dan zo ver.

We vertrekken om 17:30 uur uit Bergen op Zoom en komen zonder problemen een half uurtje later aan bij de Schelde, waar we de auto parkeren op slechts een paar honderd meter van het restaurant.

Hoe de kwaliteit van het eten is, kun je vaak aan de buitenkant niet zien. Laten we hopen dat het niet tegen valt Knipogende emoticon.

IMG_0969

We zijn bij binnenkomst de enige, maar dat maakt ons niet uit. Marijke bestelt een wit wijntje en ik een Stella Artois.

IMG_0960        IMG_0961

We beginnen met een pittig soepje en dat smaakt voortreffelijk.

IMG_0962IMG_0957

Hierna krijgen we elk 3 kleine loempiaatjes en ook die smaken prima.

IMG_0963        IMG_0965

Het wachten is nu op de sushi-boot en omdat die vers gemaakt wordt en in totaal uit 44 stuks bestaat, moeten we daar even op wachten, maar dat blijkt de moeite meer dan waard.

IMG_0967

        IMG_0968             IMG_0966

Nadat we afgerekend hebben, lopen we op ons gemak terug naar de auto; het is inmiddels 19:45 uur, dus we hebben de hele avond nog voor ons.

IMG_0973IMG_0972

IMG_0976

We zijn precies om 20:15 uur thuis en hebben voor in totaal 35 euro heerlijk gegeten. Zeker voor herhaling vatbaar.

Menu Title