PTSS: Pre- of Post Traumatisch Stress Syndroom?
Als je eenmaal geconfronteerd wordt met kanker heeft dat een blijvende impact op je; niet alleen op diegene die kanker heeft, maar ook op zijn of haar directe omgeving.
Nu zijn er verschillende manieren hoe mensen reageren en de meest bekende is misschien wel de 3 V’s: Vechten, Verstijven of Vluchten. Welke van deze scenario’s op jou van toepassing is, komt natuurlijk voort uit hoe je als persoon in elkaar steekt.
Bij Marijke is op 27 december 2007 borstkanker geconstateerd en daar gaan we allebei op onze eigen manier mee om. Terugkijkend kun je stellen dat we toen voornamelijk bezig waren met herstel en dus overleven. Daar waar mensen bij het horen van het woord “kanker” al verstijven en dit direct associëren met “dood”, hebben wij dat nimmer gedaan; herstellen en verder gaan met leven, was ons ongeschreven motto. In de volksmond noemt men dat vechten, maar bij vechten heb je, hoe dan ook een kans en bij kanker is er sprake van wel of geen geluk hebben.
Sinds oktober 2012 weten we dat er sprake is van uitzaaiingen en toen werd ik, door een artikel in het Blad B, ineens geconfronteerd met het feit dat Marijke dus nooit meer beter zou worden. Nu is niet meer beter worden, iets anders dan dood gaan, maar het is wel onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Op dat moment kun je 2 dingen doen: de hele tijd bezig zijn met wat er zou kunnen gebeuren als….., maar je kunt, gelet op de omstandigheden ook proberen er het beste van te maken en zo veel mogelijk te genieten en wij hebben er samen voor gekozen om dat laatste te doen, maar dat betekent helaas niet, dat je daarmee niet (bijna) elke dag geconfronteerd wordt met die gedachten van “wat, als…..”, de kunst is alleen om er niet aan toe te geven.
Hoe je het ook wendt of keert, je hebt dagelijks te maken met spanningen. Spanningen rondom bezoeken aan het ziekenhuis, spanningen door uitslagen van scans, spanningen door hoe Marijke zich voelt, maar ook spanningen die worden opgeroepen als je weer te horen krijgt dat een lotgenote met uitgezaaide borstkanker te horen heeft gekregen dat verdere behandeling niet mogelijk is, of als je hoort dat een lotgenote is overleden.
Houden die spanningen ooit op? In deze vorm (Pre-stress) waarschijnlijk wel, maar daar dan komen andere spanningsklachten (Post-stress) voor terug. Of je nu gebeten wordt door de hond of door de kat?
Wij hebben er samen voor gekozen om over de kanker, de behandeling en de emoties die het soms oproept, heel erg open te zijn en daarmee is het voor sommige mensen bijzonder confronterend. De een spreekt zijn bewondering er over uit, terwijl een ander die openheid volledig afkeurt. Wat men gemakshalve vergeet, is dat wij het niet zo belangrijk vinden wat een ander er van denkt (klinkt erg egoïstisch, dat besef ik), voor ons is het een strategie om te overleven.
Voor sommigen zijn wij een voorbeeld hoe je, ondanks uitgezaaide kanker, alles uit het leven haalt, wat er in zit en dat geeft ons steun bij het verwerken van ons eigen verdriet.
Is niet egoistisch het is voor jezelf opkomen en zorgen dat jullie er goed mee om kunnen gaan.Diep respect.
Precies geschreven zoals ik het voel. Sinds een week weten we dat m’n moeder uitgezaaide longkanker heeft en dat er geen kans op genezing is. We bleven vrij nuchter onder het slechte nieuws of moet het nog tot ons doordringen . Wat nu? M’n moeder kiest gelukkig voor vechten en het eerste wat we deden toen we thuiskwamen was een heerlijk wijntje nemen. M’n moeder kiest nu voor kwaliteit van leven. Elke soort kanker is bij ons in de fam. Al langs gekomen behalve longkanker. We weten niet wat ons te wachten staat maar we zijn niet bang. We genieten zolang als het kan. Jullie zijn in deze een voorbeeld voor mij.
Auk, wat een verschrikkelijk vervelende ontwikkeling ?. Hoop dat jullie allen de kracht kunnen opbrengen om hiermee om te kunnen (blijven) gaan. Sterkte
Iedereen leeft z’n eigen leven en jullie doen ’t op jouw manier, met of zonder kanker. Het enige wat telt is hoe jullie daarmee omgaan. Van je af schrijven of vertellen hoort daar bij. Daar kan ik alleen maar bewondering voor hebben. Zo’n veertig jaar geleden is mijn (lievelings) zus aan leverkanker overleden. Ze was toen 36 jaar. Ze heeft ’t lange tijd geheim gehouden. Ook voor mij. Haar overlijden overviel mij omdat ze zoveel voor me heeft betekend. Ik heb jaren daarna nog last van gehad. Als ik een foto van haar zag hield ik ’t niet droog. Ook nu ik erover schrijf word ik door emoties overvallen. Men zegt dat de scherpe kanten ervan af gaan. Het zal wel zo zijn, maar een ieder ervaart zulks op zijn/haar manier. Dat hangt af hoe je met zo’n persoon hebt geleefd en wat die persoon voor je heeft betekend. Als ik jullie verhalen lees word ik elke keer daaraan herinnerd. Ga zo door en veel liefde en sterkte van mij toegewenst!
Lieve reactie Johan, precies zoals ik me jou herinner, als een bijzonder en warm mens
Wat lief en goed dat je dit deelt en doet (dat rijmt 😉
Ik heb nog niet de kans gehad om de ‘man van Marijke’ met de mooie snor, te ontmoeten, ik werk nu bijna 3 jaar voor BVN op het landelijk bureau. Marijke heb ik wel eens gesproken, en ik bewonder haar inzet!
Ik heb haar compliment ‘een betere oncoloog kan ik niet wensen’ ongeveer een jaar geleden aan Dr. Agnes Jager overgebracht tijden een NBCA overleg, zij vond dit heel mooi om te horen.
Lieve groet,
Carol Richel
Iedereen gaat er anders mee om. Ik bewonder jullie beide. En neem zeker een voorbeeld aan jullie. Ook al zit Ik in de eerste fase herstel die je beschrijft en Ik hoop dat de tweede mij be spaard blijft. Maar guaranties zijn er niet wat ook de nodige spanning op levered. Ook Ik Ben erg open over. Wat ook in mijn omgeving, niet altijd in dank word af genomen. Een ( aangetrouwd) family lid heeft mij zelfs om die regen van fb afgehaald omdat hij vond dat Ik te contronterend was. Tha jammer Dan.. Mijn leven , mijn ziekte en manier van mee omgaan.
Ik bewonder jullie manier zoals jullie er mee omgaan.
Inderdaad zijn er mensen die hier niet mee om kunnen gaan en vinden dat je niet alles zo kunt delen, maar dat geldt voor die mensen.
Dit is wat voor jullie goed voelt en daar gaat het om.
En jullie krijgen nog al wat mokerslagen te verwerken, maar zijn als in een Chinees spreekwoord ‘als riet dat bij een zware storm wordt plat geslagen en daarna weer opveert’
Ik wens jullie samen nog heel veel mooie en waardevolle momenten .
Lieve groet Tonny