Tag: Carpe diem

Carpe Diem

Geplaatst op 12 december 201612 december 2016 door DVDGuy

Vandaag horen we de uitslag van de CT-scan die vorige week is gemaakt en dat blijft altijd een spannend moment. Marijke moet om 14:10 uur bloed laten afnemen en krijgt aansluitend een infuus met het botversterkend middel Zometa.

We zijn keurig op tijd en als ik ons bij de dagbehandeling heb aangemeld, begint het wachten en het duurt uiteindelijk bijna een uur, voordat Marijke naar binnen mag en dan te bedenken dat men tegenwoordig uitsluitend op afspraak werkt, zodat je niet (lang) hoeft te wachten .

Omdat de afspraak bij dr. Jager om 15:10 uur is en we te laat dreigen te komen, meld ik Marijke vast aan en krijg nummer C604 mee. Ik meld Marijke nog even dat ik dan maar vast bij kamer B3 ga wachten.

Het is uiteindelijk bijna 15:20 uur als Marijke zo ver is; het infuus met de Zometa is in elk geval aangesloten, dus dat scheelt straks weer . Dr. Jager heeft geen patiënt binnen, maar is blijkbaar nog even bezig.

Als ze ons uiteindelijk binnenroept, kijkt ze niet echt blij en dat geeft elke keer weer te denken: “Het zal deze keer dus wel geen goed nieuws zijn” . Nadat ze ons beiden een hand heeft gegeven, valt ze met de spreekwoordelijke deur in huis: “De CT-scan geeft aan dat er ten opzichte van de vorige keer, sprake is van enige afname van de uitzaaiingen in de lever” Pfffffff . “Er is echter op een andere plek een klein vlekje te zien en dat was er eerder niet; ik weet niet goed wat ik daar van moet denken”. Dat is natuurlijk vreemd, want als er bij de bekende uitzaaiingen geen sprake is van groei, maar zelfs van kleine afname, kan het natuurlijk niet zo zijn, dat het een paar centimeter verder op leidt tot groei . Dr. Jager is echter van mening dat we er maar niet te veel achter moeten zoeken, want blijkbaar doet de Capecitabine nog steeds haar werk.

Ze wil nog even naar Marijke haar handen en voeten kijken en als ze haar voeten ziet, hoor ik haar zeggen: “U vindt dat het wel meevalt, maar ik vindt dit best wel ernstig”. Besloten wordt dat Marijke ‘gewoon’ verder gaat met de Capecitabine, 5 tabletten per dag, gedurende 2 weken en dan een week rust, maar dat de rustperiode na aankomende donderdag, eenmalig 2 weken wordt.

Dit betekent dat er op 27 december 2016 nog bloed geprikt zal worden en evenzo in januari, februari en maart 2017. Op 23 februari 2017 zal opnieuw een CT-scan gemaakt worden en deze zal dan op 2 maart 2017 met dr. Jager besproken worden.

Het is inmiddels 16:00 uur, als het infuus en de aansluiting op de PAC verwijderd kunnen worden.

Omdat er veel geregeld moet worden met betrekking tot de vervolgafspraken, duurt het nog ruim 20 minuten, voordat we naar huis kunnen.

We zijn het er beiden over eens, dat mijn “Liefde is…..” van vanochtend over relativeren, een schot in de roos was. We gaan tevreden naar huis. Carpe Diem .

Hoe kanker je leven kan verrijken

Geplaatst op 1 februari 20161 februari 2016 door DVDGuy

Overal waar ik kom, vragen mensen, soms heel schichtig, hoe het met Marijke is en meestal kan ik daar met droge ogen op antwoorden. “Heb ik dan geen emoties”? Natuurlijk heb ik emoties en soms moet ik even tot 10, 20 of soms zelf 30 tellen, voordat ik in staat ben om antwoord te geven. “schaam ik me dan om emoties te tonen”? Nee absoluut niet, maar mijn emoties, roepen bij anderen ook weer emoties op en daar zit ik, ondanks de lieve en meelevende bedoeling, niet op te wachten.

Er gaat geen dag voorbij waarbij ik er niet even een moment aan denk dat Marijke er straks niet meer is, maar dat kan ik dan ook zo maar weer van me afzetten, want als Marijke, die uiteindelijk, letterlijk, het meeste te lijden heeft, met deze situatie om kan gaan, moet ik dat toch ook kunnen? En wat dat aan gaat heb ik de afgelopen jaren veel van haar kunnen leren.

Sinds we op 27 december 2007 het nieuws kregen dat er bij Marijke sprake was van onrustig weefsel in de borst, wat uiteindelijk op 2 januari 2008 borstkanker bleek te zijn, hebben we naast alle vervelende kanten die er aan borstkanker en de behandeling daarvan, zitten, ook allebei mogen ervaren dat onze relatie alleen maar sterker is geworden. Verder hanteren we allebei het principe dat het geen enkele toegevoegde waarde heeft om je druk te maken over wat er nu of straks niet meer kan, met andere woorden zaken die je toch niet kunt veranderen. Dan kun je die energie beter steken in wat er nog wel kan en daar optimaal van genieten. Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, dat realiseren wij ons ook best wel, maar het lukt ons samen vrij aardig.

Marijke haalt heel veel energie uit haar werkzaamheden voor de Borstkankervereniging Nederland en samen bezoek we, waar mogelijk patiëntenbijeenkomsten, die door het Erasmus Medisch Centrum georganiseerd worden.

Wij doen dat onder anderen door veel bewuster te genieten van het leven en niets meer als vanzelfsprekend aan te nemen. Wij gaan wat vaker op vakantie en genieten verder van alles wat het leven te bieden heeft en dat is heel veel. Soms zit dat in een zwaan die na een lange aanloop eindelijk los van het water komt, maar het kan ook zo maar een programma zijn over een vrouw die haar leven geeft aan de arme kinderen van Peru.

Deed ik voorheen ook wel helpen in het huishouden; inmiddels kan ik koken, wassen, strijken en feitelijk het hele huishouden runnen en dat geeft een rustig gevoel. “Is dat dan zo’n verrijking van het leven”? Misschien niet, maar niet alleen ‘een slimme meid’ is op de toekomst voorbereid .

Doordat we de tijd krijgen om zaken te regelen en niet plotsklaps geconfronteerd worden met de dood, geeft dat ook rust. Zo keken we vorige week ook samen met bewondering naar een uitzending van “Over mijn lijk”, waar een 18-jarige jongen, samen met zijn ouders een grafsteen uitzocht. Confronterend, natuurlijk, maar het is wel de realiteit en dat maakt het straks voor de achterblijvers ietsjes ‘makkelijker’ om het verdriet te dragen.

Doordat Marijke met enige regelmaat gevraagd wordt voor interviews voor kranten, tijdschriften en televisie, komen we met journalisten, fotografen en cameramensen in contact en dat is op zich zelf ook bijzonder en leerzaam om mee te mogen maken. Zo heeft er inmiddels een interview met haar in Dagblad de Stem en de Telegraaf gestaan, heeft zij meegedaan aan de aktie “Ik sta op tegen kanker” en is zij op televisie te zien geweest bij Hart van Nederland, EenVandaag en RTL Nieuws. Daarnaast levert het uniek beeldmateriaal in de vorm van videofilmpjes op en prachtige, door professionele fotografen gemaakte portretten.

Eind 2014 is er voor de Borstkankervereniging Nederland een filmpje gemaakt, waarin Marijke en ik ons persoonlijke verhaal vertellen.

Carpe Diem (Pluk de dag)

Geplaatst op 18 mei 201520 mei 2015 door DVDGuy

Afgelopen zondag uit de krant vernomen dat een oud collega van het SFB een acute hartstilstand heeft gehad, waaraan hij direct is overleden en vanochtend een mailtje gehad van collega dat hij darmkanker heeft en dat bevestigt nog maar eens dat we allemaal “mensen van de dag zijn”.

Vandaag de tekst van het laatste interview geredigeerd en terug gestuurd. Tevens aangegeven welke van de foto’s wij het mooist vonden. Binnen een uur heb ik de aangepaste tekst terug. Ziet er prima uit; nu maar afwachten hoe het er straks in het blad komt uit te zien.

Om 12:15 uur komt de bezorgdienst de nieuwe koffiemachine, Jura Impressa C65 brengen en dat is precies op tijd, want nu kan ik die nog aansluiten, voordat Marijke thuiskomt. De Jura Impressa S9 heeft ondertussen bijna 30.000 kopjes koffie geschonken en is aan het einde van zijn latijn.

Ik heb nog net genoeg tijd om alvast een kopje te proeven en dat smaakt voortreffelijk.

Om 13:15 uur vertrekken Marijke en ik weer naar de Daniël den Hoed voor de volgende chemo. We zitten nog maar net of ze wordt al naar binnen geroepen. Omdat ik een belangrijk telefoontje verwacht, ga ik nog even in de auto zitten en als ik eindelijk terug kom, is er toestemming verleend voor de chemo en deze is om 15:15 uur ook daadwerkelijk aangesloten. Het is opvallend rustig op de afdeling.

Ik krijg een kopje thee en mail wat met werkgevers over verzuim en te nemen stappen. Ook spelen Marijke en ik een spelletje Wordfeud.

Het loopt al tegen 16:00 uur als er naast Marijke een mevrouw komt zitten, die zelf in het ziekenhuis werkzaam is. Zij geeft aan dat zij andere chemo krijgt, want op de MRI heeft men gezien dat de uitzaaiingen in de hersenen door de vorige chemo niet in groei gestopt zijn. Zij krijgt nu net als Marijke CMF. Als Paola even bij haar komt informeren, barst ze in snikken uit. Ze heeft waarschijnlijk nog maar een paar maanden en ze zouden voor de 60e verjaardag van haar man naar Amerika willen, maar dat is haar door de oncoloog afgeraden; het is simpelweg te ver weg.

Uitzaaiingen naar de hersenen betekent bijna altijd dat vitale functies zoals zien, spreken en dergelijke worden aangetast, maar ook je persoonlijkheid kan er onder leiden. Op zo’n moment besef ik maar weer eens hoe betrekkelijk alles is en dat je van elk moment in je leven moet genieten.

Het is inmiddels 17:25 uur als Paola de aansluiting van de Port-a-Cath komt verwijderen.

Het ziekenhuis is na 17:00 uur uitgestorven.

Het is best wel druk onderweg, maar we zijn om 18:20 uur thuis, waarna we samen Charlie uitlaten.

We hadden al plannen gemaakt om eten te bestellen en kiezen uiteindelijk voor sushi van Mr. Miyako’s Wok & Go en dat wordt binnen 30 minuten gebracht en smaakt uitstekend.

Jammer genoeg breekt Marijke haar kroon; nu had zij daar al problemen mee en had zij al een afspraak bij de tandarts komende donderdag, maar daar zit zij natuurlijk niet op te wachten.

Carpe Diem

Geplaatst op 4 maart 2015 door DVDGuy

Vanochtend stuurt Marijke mij een mailtje m.b.t. een update van Szjonnie’s Blog; haar man Fred schrijft daarin dat Marjon, want dat was haar echte naam, op 24 februari 2015 is overleden en daar schrik ik van. Pas op 19 februari hebben ze te horen gekregen dat de tumormarkers gestegen waren en dat na bijna 11 jaar, er geen verdere behandeling meer mogelijk was Bedroefde emoticon .

Omdat Szjonnie een echt smulpaap was, die ons regelmatig trakteerde op foto’s van de meest waanzinnige lunches, besluit ik vandaag wat eerder naar huis te gaan en samen met Marijke te gaan lunchen bij De Hollandsche Tuin. Zo’n mededeling als die van vanochtend, kan ons binnenkort ook te wachten staan, dus gaan we “de dag plukken” Knipogende emoticon .

Marijke neem een Broodje champignons, kaas en honing; vers gebakken champignons, notenmix, geraspte Old Amsterdam, raketsla, cherry-tomaatjes en honing dressing en ik kies deze keer voor de DHT-burger schotel; 100% rundvlees burger met gebakken spek, ui, champignons en de eigen burgersaus van DHT.

Wat grappig is, is dat de kinderen die helemaal gek zijn van Charlie, er samen met hun moeder ook zijn en zij hadden ons ook al gezien: “Kijk, daar heb je die mensen van Charlie” Knipogende emoticon .

Thuis gekomen, gaat Marijke strijken en ga ik verder met mijn werk; heerlijk dat je af en toe vanuit huis gewoon je werk kunt doen.

Het is bijna 21:30 uur, als we een mailtje krijgen dat er op het blog van Vederzwaar, een nieuw berichtje is gekomen en voor de tweede keer vandaag moeten we een traantje wegslikken; Diana heeft altijd zelf de regie gehad en omdat het eten er niet meer in blijft en ze steeds vermoeider wordt, heeft ze gekozen voor palliatieve sedatie, waarbij het bewustzijn in de laatste levensfase wordt verlaagd, waardoor het lijden wordt verlicht. Palliatieve sedatie bekort het leven niet, maar je komt als gevolg van je ziekte, te overlijden en dat is dus wezenlijk iets anders dan euthanasie, waarbij het leven actief beëindigd wordt.

We luisteren samen naar de CD Vexations, van Erik Satie en als ik de hond heb uitgelaten, kijken we samen naar een aflevering van The Big C, een Amerikaanse zwarte comedy over een vrouw die kanker krijgt en hoe ze daarmee omgaat.

Het klinkt makkelijker dan het is, maar “Life goes on”.

Liefde is……….

Geplaatst op 9 februari 2015 door DVDGuy

Elke dag plaatst hij het zinnetje. Elke dag met een ander einde. Het is vaak het eerste dat ik zie op Facebook. En elke dag weer treft het mij. Hoe bijzonder. Zo vol liefde. Een simpel zinnetje maar in de zinnen leef je met ze mee. Ik hoop dat hij de zinnen lang, nog heel lang zal schrijven. Want zo lang zullen ze samen zijn en zal de ziekte haar niet kunnen inhalen.

Het is zo dubbel. Aan de ene kant zou ik zo met haar willen ruilen aan de andere kant niet. Niemand wil ruilen met iemand die ziek is zou je denken. En nee, ik dank elke dag dat ik gezond ben en wat dat betreft wil ik zeker niet ruilen. Maar het feit dat er iemand zoveel van je houdt, is toch heerlijk. Elkaar ontmoeten en na tig jaren nog elke dag zoveel van elkaar houden. Samen je kinderen zien opgroeien en dan weer van het leven samen genieten.

Het lijkt zo eenvoudig. Genieten van de dag en van elkaar. En toch lukt het de meeste van ons niet om het vol te houden. We doen het een paar dagen, soms weken. Meestal nadat er iets gebeurt is. Iets dat je met twee voeten op de grond zet of met je hoofd in de wolken laat lopen. Bij extreme blijheid of verdriet zijn we weer bewust van ons leven en van iedereen van wie we houden. Maar als het een tijdje verder is, nemen we het zo snel weer voor lief.

Maar hij niet. Want hij is zich er van bewust wat hij verliezen kan. En precies dat koestert hij elke minuut dat het nog kan. Hoe vaak heb jij je bedacht dat je meer tijd zou willen besteden aan je lief, je kinderen of aan jezelf. En hoe lang doe je dat dan? En waarom nemen we degene die ons zo dierbaar zijn zo vaak gewoon voor normaal? En het ergste is dat als we ze kwijtraken, door de dood of omdat ze ons verlaten, dan pas beseffen we hoe veel we van ze houden. Wat is dat toch met ons?

Ook ik verlies me elke keer weer in de dingen van de dag. Werk dat toch af moet of in dingen waarvan ik op dat moment denk dat ze belangrijk zijn. Maar hoe belangrijk zijn ze eigenlijk? ‘Meer leven in het nu’ zei een vriend. En braaf probeer ik dat maar hoe snel weer verlies ik me in ‘als’ en ‘dan’. Hoe graag zou ik soms een kijkje in de toekomst nemen. Misschien is liefde ook wel de dingen voor lief nemen. Leven zoals het leven zich voordoet en op je pad komt. Je pad maar gewoon volgen en ervan genieten. Kijken naar degene die met je meelopen en ze vertellen hoe belangrijk ze zijn.

Dank je wel Ruud voor je mooie zinnen. Voor hoe je iedereen laat beseffen hoe belangrijk het is om te zeggen wat je denkt en voelt. Liefde is… genieten van jullie enorme levenslust en jullie liefde voor elkaar.

Vorenstaande is te vinden op Verliefd op het leven, een blog van Silvia Verhoeven over liefde, verliefd zijn, geluk maar ook over angst, verdriet, tranen, de dood, herinnering en alles wat met het leven te maken heeft. Om verliefd op te worden, mee te lezen, mee te leven met de schrijver mij en iedereen die ik tegen komt…

Tag: Carpe diem

Carpe Diem

Hoe kanker je leven kan verrijken

Carpe Diem (Pluk de dag)

Carpe Diem

Liefde is……….

Categorieën

Recente berichten

Recente reacties