Carpe Diem
Vandaag horen we de uitslag van de CT-scan die vorige week is gemaakt en dat blijft altijd een spannend moment. Marijke moet om 14:10 uur bloed laten afnemen en krijgt aansluitend een infuus met het botversterkend middel Zometa.
We zijn keurig op tijd en als ik ons bij de dagbehandeling heb aangemeld, begint het wachten en het duurt uiteindelijk bijna een uur, voordat Marijke naar binnen mag en dan te bedenken dat men tegenwoordig uitsluitend op afspraak werkt, zodat je niet (lang) hoeft te wachten .
Omdat de afspraak bij dr. Jager om 15:10 uur is en we te laat dreigen te komen, meld ik Marijke vast aan en krijg nummer C604 mee. Ik meld Marijke nog even dat ik dan maar vast bij kamer B3 ga wachten.
Het is uiteindelijk bijna 15:20 uur als Marijke zo ver is; het infuus met de Zometa is in elk geval aangesloten, dus dat scheelt straks weer . Dr. Jager heeft geen patiënt binnen, maar is blijkbaar nog even bezig.
Als ze ons uiteindelijk binnenroept, kijkt ze niet echt blij en dat geeft elke keer weer te denken: “Het zal deze keer dus wel geen goed nieuws zijn” . Nadat ze ons beiden een hand heeft gegeven, valt ze met de spreekwoordelijke deur in huis: “De CT-scan geeft aan dat er ten opzichte van de vorige keer, sprake is van enige afname van de uitzaaiingen in de lever” Pfffffff . “Er is echter op een andere plek een klein vlekje te zien en dat was er eerder niet; ik weet niet goed wat ik daar van moet denken”. Dat is natuurlijk vreemd, want als er bij de bekende uitzaaiingen geen sprake is van groei, maar zelfs van kleine afname, kan het natuurlijk niet zo zijn, dat het een paar centimeter verder op leidt tot groei . Dr. Jager is echter van mening dat we er maar niet te veel achter moeten zoeken, want blijkbaar doet de Capecitabine nog steeds haar werk.
Ze wil nog even naar Marijke haar handen en voeten kijken en als ze haar voeten ziet, hoor ik haar zeggen: “U vindt dat het wel meevalt, maar ik vindt dit best wel ernstig”. Besloten wordt dat Marijke ‘gewoon’ verder gaat met de Capecitabine, 5 tabletten per dag, gedurende 2 weken en dan een week rust, maar dat de rustperiode na aankomende donderdag, eenmalig 2 weken wordt.
Dit betekent dat er op 27 december 2016 nog bloed geprikt zal worden en evenzo in januari, februari en maart 2017. Op 23 februari 2017 zal opnieuw een CT-scan gemaakt worden en deze zal dan op 2 maart 2017 met dr. Jager besproken worden.
Het is inmiddels 16:00 uur, als het infuus en de aansluiting op de PAC verwijderd kunnen worden.
Omdat er veel geregeld moet worden met betrekking tot de vervolgafspraken, duurt het nog ruim 20 minuten, voordat we naar huis kunnen.
We zijn het er beiden over eens, dat mijn “Liefde is…..” van vanochtend over relativeren, een schot in de roos was. We gaan tevreden naar huis. Carpe Diem .
Recente reacties