Tag: Dr. John Dingelstad

Griep versus chemo: 1 – 0

Daar waar Marijke en ik nog steeds de naweeën ondervinden van de griep, heeft ook Charlie het moeilijk. Zijn rug is versleten, waardoor hij zijn rechter achterpootje niet goed meer kan gebruiken. het lijkt het niet op dat hij pijn heeft, want dat zouden we hem natuurlijk nooit aandoen Denkende emoticon.

IMG_2545

‘s Middags wordt er gebeld en staat er een bezorgdienst voor de deur met een enorm pakket; het blijkt een blijk van waardering en een hart onder de riem te zijn van Zwembad De Schelp.

IMG_2546IMG_2547

IMG_2548IMG_2549

Omdat Marijke maar klachten blijft houden, met name een verstopte neus, en de medicatie die ze van de week heeft gekregen niet echt helpt, komt de huisarts, dr. John Dingelstad zelf even langs en hij schrijft nog een speciale neusspray voor, die ik bij de ziekenhuisapotheek kan gaan ophalen.

Marijke heeft ondertussen dr. Jager een mailtje gestuurd dat ze zich eigenlijk te ziek voelt om morgen de 2e chemokuur te ondergaan en dr. Jager laat later op de avond weten dat de kuur dan een weekje opschuift.

Vandaag exact 10 jaar geleden…..

Vandaag exact 10 jaar geleden werd Marijke in de loop van de ochtend gebeld door de assistente van onze huisarts, dr. John Dingelstad, met het verzoek om ‘s middags even naar de praktijk te komen. Om 16:30 uur zaten we toch wel enigszins zenuwachtig in de wachtkamer tot we naar binnen werden geroepen.

Bij het bevolkingsonderzoek naar borstkanker –in de volksmond bekend als “de bus”- , dat een week voor de Kerst had plaats gevonden, waren kalkspatjes gevonden en dat kon er op duiden dat er sprake was van borstkanker Verraste emoticon.

file11260

De  huisarts wist het al op 24 december, maar wilde onze Kerst niet verzieken. Er was inmiddels door hem al een afspraak gemaakt in het ziekenhuis Lievensberg in Bergen op Zoom, waar Marijke op 2 januari 2008 terecht kon en daarmee was het startsein gegeven voor wat Marijke later “Nooit meer onbevangen…..” zou noemen.

IMG_1417

Terug kijkend op de afgelopen 10 jaar, heeft het ons, naast de nodige emoties, angst, vrees en hoop, ook enorm veel positiefs gebracht en zijn we individueel, maar ook als stel, enorm (naar elkaar) gegroeid.

Menu Title