Afscheid nemen…..

Jaren geleden hoorde ik een liedje van Marco Borsato: “Afscheid nemen bestaat niet…..” en de tekst daarvan is mij altijd bijgebleven. Een paar jaar later las ik een uitspraak van Hans Kraaij Senior die liefdevol sprake van: “Twee keer afscheid nemen”, refererend zijn vrouw, die dementerend was en waarvoor hij tot aan haar dood gezorgd heeft.

Mijn gevoel wordt al langere tijd tussen deze twee uitspraken heen en weer geslingerd….

Ik heb de afgelopen jaren zo veel geleerd over hoe je uit elke situatie iets positiefs kunt halen, als je het maar wil zien. Nu heb ik aan Marijke natuurlijk een geweldig voorbeeld en een van haar gevleugelde uitspraken die dat mooi laat zien, is:

De tekst van het lied van Marco Borsato is zo treffend voor de manier waarop Marijke in het leven staat en hoe ze aankijkt tegen het onvermijdelijk naderende afscheid, dat ik daar nu al kracht uit haal.

“Ik ga wel weg maar verlaat je niet
M’n lief je moet me geloven, al doet het pijn.
Ik wil dat je me los laat
en dat je morgen weer verder gaat…..”

De tekst van Hans Kraaij Senior krijgt dagelijks meer impact omdat ik Marijke langzaam steeds meer achteruit zie gaan, niet alleen lichamelijk, maar ook mentaal en daarmee is het afscheid al ingezet.

Marijke moet dagelijks steeds meer (van haar zelfstandigheid) inleveren en dat is voor haar best moeilijk. Voor mij zit de moeilijkheid er in dat ik moet meemaken dat Marijke achteruit gaat en dat ik, hoe graag ik dat ook zou willen, daar feitelijks niks aan kan veranderen.

Het doet zo verschrikkelijk veel pijn om iemand waar je zo veel van houdt, pijn te zien lijden, terwijl zij daarnaast ook langzaam verandert in een heel ander mens, met andere gevoelens en emoties, maar het geeft mij door haar niet aflatende wilskracht en positiviteit, ook enorm veel kracht en energie.

“Liefde is……….vaak prachtig
Liefde is………. soms pijnlijk
Liefde is………. wat uiteindelijk overblijft”