Kanker maakt meer kapot dan je lief is
Vanmiddag opende ik mijn mail en zag ik dat Diana, die blogt onder de naam Vederzwaar een nieuwe blog had gepubliceerd (Blog van Vederzwaar); na het lezen daarvan moest ik wel even een traantje wegpinken.
Nog maar 41 jaar, moeder van Axel en partner van Gerard, heeft te horen gekregen dat haar lever verdere behandelingen niet meer aankan. We wisten eigenlijk wel dat dit er aan zat te komen, maar ze was zelf nog vol goede moed en ook zij was een voorbeeld voor velen.
Wij hebben Diana en Gerard leren kennen op een van de themadagen van de Borstkanker Vereniging Nederland: Hoop & Vrees over Uitgezaaide Borstkanker en zij reageerde altijd op de blogs van Marijke en van mij en gaf, als zij vond dat dit nodig was, ook het nodige advies met betrekking tot gebruik van medicijnen en dergelijke.
Op een dag als vandaag word je weer met je neus op de feiten gedrukt. Door een positieve instelling kun je, na het horen van de diagnose Borstkanker, nog iets moois maken van “de rest van je leven”, maar er komt onherroepelijk een moment dat je gedwongen wordt je te concentreren op een naderend afscheid.
Ik hoop dat het Diana gegund is om thuis, met haar 2 mannen, (schoon)ouders, familie en vrienden, nog te kunnen genieten van elkaar en dat de kwaliteit van leven ook nog acceptabel is, want Diana kennende, zal ze met minder geen genoegen nemen.
het is onbegrijpelijk dat er geen behandeling mer mogelijk is met zoveel wetenschap, kennis en met zoveel techniek. wat zijn we dan?.