Tag: Dr. Koster

Vanwege mijn leeftijd mag ik wekelijks 2,5 uur minder werken en ik probeer op vrijdagmiddag op tijd klaar te zijn, zodat ik dan nog een stukje kan gaan fietsen. Vandaag was ik om 15:00 uur klaar en even later zat ik op de fiets met de bedoeling een rondje van een kilometer of 25 te gaan maken. Het was heerlijk weer en dat maakt het fietsen nog leuker.

Vlak voordat ik bij de A58 kom, sla ik rechtsaf, zodat ik via een bospad uiteindelijk uitkom op de weg die leidt naar de kaasboerderij en in een onoverzichtelijk bocht komt me ineens een auto tegemoet, die in elk geval niet helemaal rechts rijdt en in een flits probeer ik nog uit alle macht te remmen, maar de klap is onvermijdelijk en ik zit zeker 1 tot 2 minuten tussen de auto en mijn fiets en prijs me gelukkig dat het allemaal meevalt .

       

Als ik opsta, merk ik wel dat ik bloed, maar het is nu ook niet zo dat het gutst . En ik zou ik niet zijn, als ik niet gelijk foto’s ga maken; je weet maar nooit waar ze goed voor zijn.

       

De bestuurder van de Fiat Panda is ook geschrokken, maar zij mankeert uiteraard niets en mijn fiets lijkt ook onbeschadigd uit deze ongelijke strijd gekomen te zijn .

We wisselen gegevens uit en dan zie ik pas wat de impact (letterlijk in dit geval), is geweest; wat heb ik dan een geluk gehad, want ik had geen helm op .

        

Als de bestuurder vertrokken is, ga ik eens beter naar mijn fiets kijken en dat is dan toch wel even slikken; morgen wordt er in elk geval niet gefietst .

Maar een nadere beschouwing van mezelf, levert toch ook wel wat wonden en wondjes op, maar alles werkt gelukkig nog .

              

       

Als ik thuis ben, blijk ik behoorlijk onder het bloed te zitten .

       

       

De wond onder de kin is wat men een ‘gapend gat’ noemt en die zal echt gehecht moeten worden, net zoals de wond aan mijn linker hand .

We doen het nu een keertje andersom en Marijke rijdt mij naar de Huisartsenpost van het Bravis Ziekenhuis, hier in Bergen op Zoom en daar mogen we, even na 17:00 uur, in de wachtkamer plaats nemen.

Waarom we nu allebei moesten lachen, zijn we van de weersomstuit vergeten , maar het levert wel een leuke foto op .

Ik mag mij melden bij dr. Koster en zij vertelt mij dat ze een huisarts in opleiding heeft en of ik daar bezwaar  tegen heb? “Nee, hoor, als ze maar kan hechten” en daar wordt bevestigend op geantwoord. Als dr. Koster echter de wond heeft gezien, besluit ze deze zelf te hechten en daar is ze goed 45 minuten mee bezig. Het ligt tot aan het bot open .

       

Het is inmiddels 18:15 uur als ik me weer mag aankleden. Ik krijg een antibioticakuur voorgeschreven en die mag ik bij de apotheek gaan ophalen. Als ik daar aankom, krijg ik te horen, dat ik terug moet naar de dokter, want ik moet ook nog een tetanusprik hebben .

Omdat er een ‘spoedje’ tussendoor komt, moeten we ‘even’ wachten.

Met het advies om de komende dagen uitsluitend vloeibaar voedsel te nuttigen –waar ik me dus niet aan zal gaan houden –, de wonden de komende 10  dagen niet nat te laten worden en de hechtingen op 2 augustus 2016 door de huisarts te laten verwijderen, gaan we om 19:00 uur naar huis.

Nadat ik nog wat foto’s heb gemaakt van de beschadigde kleding, kan deze in de Biotex om de bloedvlekken er uit te krijgen.

Ik realiseer me nu pas, wat een geluk ik gehad heb .