Opnieuw een dubbel gevoel
Afgelopen week, enkele minuten voordat we in Nederland op de hoogte gesteld werden van het drama rondom vlucht MH17, kregen we bij Tredin de trieste boodschap, dat onze collega, Taufik Wanamarta, tijdens zijn vakantie op Bali, was overleden. Hij zou volgende week 56 jaar geworden zijn .
Vandaag is er om 15:00 uur een afscheid in het Crematorium in De Kwakel en dat is bijna 2 uur rijden en dat betekent, een beetje rekening houden met eventuele tegenslag, dat ik besluit om 12:30 uur weg te rijden.
Samen met een aantal collega’s (Ed van der Kooij, Fons Muus en Leendert Timmers) en 2 oud-collega’s (Rob Blankestein en Peter Tuerlings), heb ik een rouwbouquet laten maken. Hopelijk blijft dit, onder deze tropische omstandigheden redelijk in vorm op de achterbank van mijn auto.
Als ik om 14:00 uur in De Kwakel arriveer, is er nog niemand, maar voordat het 15:00 uur is, zijn er naar schatting tussen de 150 en 200 mensen verzameld om afscheid te nemen.
Na afloop is er een informeel samenzijn, waarbij traditionele Indonesische hapjes, zoals Risolles, Pasteitjes, Loempia’s en Spekkoek worden geserveerd.
Als ik om 16:40 uur in de auto stap, zie ik dat ik een Whatsapp heb gekregen van Dick Westmaas, die we op onze vakantie naar Indonesië hebben leren kennen. Hij schrijft dat ze in Bergen op Zoom zijn en of we zin hebben om straks rond 18:00 uur samen wat te drinken op de Grote Markt. Ik bel gelijk Marijke en ook die vindt het een heerlijk idee; zij gaat de fietsen vast klaar zetten, want ook al is het vakantietijd, door een ongeluk op de A4 en de A13, sta ik regelmatig in de file stil. Ik ben uiteindelijk om 18:25 uur thuis en kleed me snel om, waarna we naar het Beursplein fietsen, waar Dick en Anne-Lies al op ons zitten te wachten. Dick bestelt gelijk een rondje ter gelegenheid van de verjaardag van Anne-Lies.
Het is gelijk weer net zo gezellig als op Java en Bali; een welkome afleiding na alle spanning van de laatste dagen en de emoties van vanmiddag .
Dick en Anne-Lies zijn met trein gekomen en de laatste trein vertrekt om 21:55 uur, maar ze willen, om geen risico te nemen, liever de trein van 21:25 uur pakken en als we nog wat willen eten, moeten we dat wel nu gaan doen. We lopen richting de Grote Markt en zoeken daar een plekje, wat we uiteindelijk vinden bij Brasserie Leijnse.
We bestellen, eensgezind, de gewokte ossenhaas met scampi’s. We krijgen heerlijk warm brood met een pittige pesto en dat smaakt voortreffelijk, evenals de ossenhaas en de scampi’s.
Als we willen afrekenen, door de helft, zoals we dat ook in Indonesië deden, blijkt de enige pinautomaat kapot en omdat Dick en Anne-Lies de trein moeten halen, bied ik aan om voor nu te betalen; het afrekenen komt later wel.
Na deze onverwachte en vreselijk gezellige avond, fietsen we op ons gemak terug naar huis. We kunnen nog genieten van een prachtige zonsondergang en ik kan het niet nalaten, daar even een paar foto’s van te maken.
Recente reacties