Zeer hectische week….. met vervelende afloop
Vandaag, vrijdag 19 januari 2018 moet Marijke vroeg in de ochtend naar Rotterdam, waar een CT-scan gemaakt zal worden om te kunnen beoordelen of de huidige chemokuur aanslaat.
Kaelen, die vanwege het RS-virus een week in het ziekenhuis heeft gelegen, waarbij hij zelfs aan de beademing heeft gelegen, mag gelukkig weer naar huis.
Omdat Marijke gisteren tijdens het boodschappen doen, even onwel werd, waarbij zij in de supermarkt waar zij was, uitstekend geholpen is, wil de oncologisch verpleegkundige dat Marijke, voordat ze naar huis mag, eerst nog even gezien wordt door een neuroloog.
De neuroloog wil geen enkel risico nemen en wil een MRI van de hersenen laten maken. Dit kan jammer genoeg vandaag niet, maar moet op maandag gedaan worden, waarna we dinsdag 23 januari 2018 de uitslag zullen krijgen.
Hoewel we allebei uitgaan van een slecht resultaat, blijkt uit de MRI dat de uitzaaiingen ten opzichte van november 2017 feitelijk niet veranderd is en dat is verrassend en positief nieuws.
Inmiddels loopt Charlie al een paar dagen mank en zo zitten we op woensdag 24 januari 2018 bij de dierenarts. Omdat Charlie niemand, ook ons niet, aan zijn lijf laat zitten, heeft het nogal wat voeten in de aarde om hem te verdoven, zodat hij onderzocht kan worden.
Hij blijkt slijtage aan de rugwervels te hebben en ook is zijn linker heup niet goed meer. We weten niet of hij lijdt, maar met medicatie hoopt men hem nog voldoende kwaliteit van leven te kunnen geven. Als we hem ‘s middags om 15:30 uur mogen ophalen, kost dat al met al 180 euro en dat valt, gelet op wat men allemaal gedaan heeft, nog mee.
Vandaag krijgen we van dr. Jager de uitslag van de CT-scan te horen en die is dus niet goed. De plekjes op de lever en longen zijn weliswaar niet gegroeid, maar het opgezwollen been blijkt geen oedeem te zijn, maar er zitten daar uitzaaiingen. Dr. Jager schets het vooruitzicht dat zij eigenlijk geen mogelijkheden meer heeft, maar als Marijke wil, kan ze nog een kuur Taxol krijgen, maar ze waarschuwt ons, om daar niet al te veel van te verwachten.
“Liefde is………. wat uiteindelijk troost brengt”.
Pfff, wat een hectische week.
Ik denk vaak aan jullie en zou willen dat er iets was dat we konden doen…..
Lieve groetjes,