Onverwachte (in)spannende dag in de Daniël den Hoed kliniek
Vandaag heb ik al om 9:00 uur een afspraak in Tilburg en ben ik al vroeg met Charlie op straat.
Ik heb net ontbeten als Marijke naar beneden komt; zij voelt zich nog steeds niet lekker en heeft al een paar dagen een stekende hoofdpijn, pijn in haar kaken en een pijnlijke tong. Mijn advies is, met haar achtergrond, toch maar even langs de huisarts te gaan.
Ik ben even na 8:30 uur bij mijn klant, waar al een aantal collega’s op me wacht. Als we compleet zijn, gaan we naar de 13e verdieping, waar we een prachtig uitzicht hebben.
We hebben allemaal net koffie gekregen en het is precies 9:15 uur als Marijke belt; ze is bij de huisarts geweest en die maakte zich zo ongerust, o.a. vanwege een extreem lage bloeddruk, dat hij direct contact gezocht heeft met dr. Jager en die is van mening dat Marijke direct naar de Daniël den Hoed kliniek moet komen. Ik excuseer me en vertrek direct naar Bergen op Zoom.
Ik ben even voor 10:30 uur thuis, waar ik Charlie nog even uitlaat en dan vertrekken we naar Rotterdam, waar Marijke zich op B1, de afdeling Palliatieve Zorg moet melden. Marijke krijgt kamer 22 toegewezen en daar wachten we samen op de dingen die komen gaan.
Nadat een verpleegkundige, die overigens keurig netjes de status had gelezen, nog wat aanvullende informatie opvraagt, wordt er een ECG gemaakt.
Vervolgens komt de zaalarts op bezoek en zij vertelt dat ze, gelet op de klachten,ook nog even de neuroloog zal langs sturen. Marijke krijgt ondertussen lunch geserveerd: een boterham met kipfilet en een boterham kaas. Het fruit bewaart ze voor een later tijdstip.
Ik haal voor mezelf een broodje ham met mozzarella en een flesje Rivella en daarna drinken we thee en koffie. Het is ondertussen 15:30 uur.
De neuroloog denkt dat het verstandig is om een nieuwe scan van het hoofd te laten maken en aan de pijn in de heup en onderrug kan mogelijk iets gedaan worden door middel van bestraling.
Vervolgens komt de zaalarts nogmaals en zij geeft aan dat het beter is als Marijke wordt opgenomen; de scan en de uitslagen zijn dan veel sneller beschikbaar en ik ga het koffertje halen, dat Marijke al had ingepakt, maar wat nog in de auto staat.
Het is inmiddels 17:00 uur en ik zie rond de wolken een lichtrandje en daar houden we ons maar aan vast; wat moet je anders…..
Ik neem afscheid van Marijke en ga op huis aan. Onze lieve buurtjes, Urs en Corné, hebben Charlie uitgelaten en eten gegeven, dus ik kan me gelijk gaan wijden aan het avondmaal en dat wordt vanavond Nasi Goreng Singapore.
Ik kies er bewust voor om een grote pan klaar te maken, zodat we, als Marijke naar huis mag, er samen ook nog van kunnen genieten.
Ik kijk naar het journaal en dan belt Marijke om te vertellen dat zij niet meer dan 3 hapjes gegeten heeft; ze heeft wel yoghurt en fruit op.
Al met al een lange en (in)spannende dag, waarop ik maar weer eens gemerkt heb dat je, naar mate het er echt toe doet, héél sterk kunt zijn.
.
Recente reacties