De dagen glijden voorbij!

 

De dagen glijden voorbij!

Soms glijden de dagen voorbij,
zonder dat ik er weet van heb!
Pijn, vermoeidheid, wazig hoofd,
de dood gaat niet zoals beloofd.

IJzige koude gaat door mijn lijf,
mijn spieren en ledematen zijn stijf.
Zelfs de hond dreigt het op te geven,
hij wil wel, maar kan niet verder leven.

Kijkt mij steeds maar aan en vraagt,
hoe lang moeten we verder gaan?
Maar lieve jongen, we kunnen jou toch niet alleen laten,
ondanks onze pijn, moeten we er toch voor jou zijn.

Ik heb hem steeds meer nodig,
hij moet steeds meer voor me doen en hij doet het allemaal,
naar het ziekenhuis, een prik in mijn buik, masseren
en het huishouden laten marcheren.

Soms wordt het hem te veel
en ontstaat er tussen ons een hoop krakeel.
Maar ook dat lossen we weer op,
ik heb nou eenmaal die strop,
dat ik ziek werd en niet hij,
maar het duurt niet lang meer, dan is het voorbij!

Marijke Vorstermans-Rekers