Een nieuwe relatie

“Ben je al klaar voor een nieuwe relatie?” vroeg iemand mij laatst op een camping in de Provence. Ik keek de man eens observerend aan en zei: “Waarom zou ik? Ik zit nog midden in een relatie en daar voel ik me heel erg senang bij”. De man knikte en mompelde dat dit voor iedereen anders lag.

Dit voorval heeft mij de hele vakantie toch meer bezig gehouden dan ik had gedacht. Omdat Marijke ? is overleden en dat inmiddels al weer meer dan een jaar geleden is, ben ik naar maatschappelijke standaards -bestaan die eigenlijk wel? Weet iemand waar ik die kan vinden?- blijkbaar lang genoeg alleen geweest en is het tijd voor een nieuwe relatie.

Nu ben ik er zelf al lang geleden achtergekomen dat elk mens anders is en sommige mensen zelfs meer dan anderen en tot die laatste categorie behoor ik dus. Trouw tot aan de dood kun je letterlijk nemen en als een van beiden dan overlijdt, kan diegene die is overgebleven -ik dus- nu inderdaad op zoek naar een andere partner. Maar misschien betekent trouw tot aan de dood wel tot beide partners dood zijn…

Ik ben alleen, maar verre van eenzaam. Ik kan mijzelf heel goed vermaken en geniet ook alleen zo veel mogelijk van het leven, maar altijd met de gedachte aan Marijke ?. Soms met een traan, maar meestal met een glimlach en een warm gevoel.

Ik loop al te lang op deze wereld mee, om te weten dat je nooit, nooit moet zeggen, maar ik ben nog lang niet toe aan een andere relatie en de vraag is of ik ooit van mening zal zijn dat iemand zelfs maar in de schaduw van Marijke ? zal kunnen staan.

Het feit dat ik op dit moment zo denk, zet alle mogelijke potentiële kandidaten, direct op een 3-0 achterstand, maar dat staat gelukkig nog niet op mijn voorhoofd getatoeëerd, zodat ik af en toe wel aanspraak heb…