Tag: Capecitabine

Focus niet op wat niet goed gaat, maar geniet van wat wel goed gaat!

Geplaatst op 27 januari 201728 januari 2017 door DVDGuy

Sinds 1 januari van dit jaar werk ik nog maar 4 dagen in de week en ben ik voortaan op vrijdag vrij en dat geeft extra ruimte om bij te komen van de dagelijkse hectiek, die ons leven inmiddels al 10 jaar in haar greep houdt.

Nadat ik de hond heb uitgelaten, maak ik voor Marijke haar ontbijt klaar, want zij moet rond 9:00 uur haar medicatie innemen en dat liegt er niet om. Je moet eigenlijk een hele goede conditie hebben om deze dagelijkse ‘aanslag’ op je lichaam, te kunnen doorstaan.

Op dit moment gebruikt zij dagelijks het volgende:

Capecitabine (chemo): ‘s ochtends 2 tabletten en ‘s avonds 3 tabletten
Oxycodon ((morfine): 2 x daags langdurende en tussendoor zo veel als nodig is, kortdurende
Celecoxib (ontstekingsremmer): 2 x daags
Omeprazol (maagbeschermer), 1 x daags
Desloratidine (ant-allergie): 1 x daags
Paracetamol (pijnstiller): 4 x daags 1000 mg

Omdat ik vanavond in Amsterdam een reünie heb van het voormalige Sociaal Fonds Bouwnijverheid en we niet samen kunnen eten, gaan we vanmiddag in Woensdrecht lunchen bij Non Plus Ultra.

We bestellen beiden “De Proeverij van Non Plus”, een 5-tal belegde sneetjes stokbrood, geserveerd met verse dagsalade, gerookte paling filet, zalm, brie, coppa di parma en krabsalade en rijkelijk gegarneerd en dat blijkt een meer dan prima keuze.

We drinken er een glas thee bij en laten het ons goed smaken. Het loopt tegen 14:00 uur als we weer op huis aangaan.

Carpe Diem

Geplaatst op 12 december 201612 december 2016 door DVDGuy

Vandaag horen we de uitslag van de CT-scan die vorige week is gemaakt en dat blijft altijd een spannend moment. Marijke moet om 14:10 uur bloed laten afnemen en krijgt aansluitend een infuus met het botversterkend middel Zometa.

We zijn keurig op tijd en als ik ons bij de dagbehandeling heb aangemeld, begint het wachten en het duurt uiteindelijk bijna een uur, voordat Marijke naar binnen mag en dan te bedenken dat men tegenwoordig uitsluitend op afspraak werkt, zodat je niet (lang) hoeft te wachten .

Omdat de afspraak bij dr. Jager om 15:10 uur is en we te laat dreigen te komen, meld ik Marijke vast aan en krijg nummer C604 mee. Ik meld Marijke nog even dat ik dan maar vast bij kamer B3 ga wachten.

Het is uiteindelijk bijna 15:20 uur als Marijke zo ver is; het infuus met de Zometa is in elk geval aangesloten, dus dat scheelt straks weer . Dr. Jager heeft geen patiënt binnen, maar is blijkbaar nog even bezig.

Als ze ons uiteindelijk binnenroept, kijkt ze niet echt blij en dat geeft elke keer weer te denken: “Het zal deze keer dus wel geen goed nieuws zijn” . Nadat ze ons beiden een hand heeft gegeven, valt ze met de spreekwoordelijke deur in huis: “De CT-scan geeft aan dat er ten opzichte van de vorige keer, sprake is van enige afname van de uitzaaiingen in de lever” Pfffffff . “Er is echter op een andere plek een klein vlekje te zien en dat was er eerder niet; ik weet niet goed wat ik daar van moet denken”. Dat is natuurlijk vreemd, want als er bij de bekende uitzaaiingen geen sprake is van groei, maar zelfs van kleine afname, kan het natuurlijk niet zo zijn, dat het een paar centimeter verder op leidt tot groei . Dr. Jager is echter van mening dat we er maar niet te veel achter moeten zoeken, want blijkbaar doet de Capecitabine nog steeds haar werk.

Ze wil nog even naar Marijke haar handen en voeten kijken en als ze haar voeten ziet, hoor ik haar zeggen: “U vindt dat het wel meevalt, maar ik vindt dit best wel ernstig”. Besloten wordt dat Marijke ‘gewoon’ verder gaat met de Capecitabine, 5 tabletten per dag, gedurende 2 weken en dan een week rust, maar dat de rustperiode na aankomende donderdag, eenmalig 2 weken wordt.

Dit betekent dat er op 27 december 2016 nog bloed geprikt zal worden en evenzo in januari, februari en maart 2017. Op 23 februari 2017 zal opnieuw een CT-scan gemaakt worden en deze zal dan op 2 maart 2017 met dr. Jager besproken worden.

Het is inmiddels 16:00 uur, als het infuus en de aansluiting op de PAC verwijderd kunnen worden.

Omdat er veel geregeld moet worden met betrekking tot de vervolgafspraken, duurt het nog ruim 20 minuten, voordat we naar huis kunnen.

We zijn het er beiden over eens, dat mijn “Liefde is…..” van vanochtend over relativeren, een schot in de roos was. We gaan tevreden naar huis. Carpe Diem .

Evenwichtig probleem

Geplaatst op 28 november 201629 november 2016 door DVDGuy

Om te kunnen beoordelen of Marijke door kan gaan met haar chemokuren, moet er wederom bloed worden geprikt en dat betekent in de vroege ochtend een ritje naar Rotterdam. Het verkeer zit vandaag niet echt mee; na eerst langzaam rijdend en stilstaand verkeer bij de Haringvliet brug, staat het verderop helemaal stil en besluit ik verder binnendoor via Klaaswaal te rijden.

Marijke meldt zich om 8:30 uur bij de balie van de dagbehandeling, waar ze te horen krijgt dat alle verpleegkundige op dit moment instructie krijgen, maar als die instructie is afgelopen, zal ze direct geholpen worden.

Het is uiteindelijk 9:00 uur als Jan de PAC aanprikt; ik ga ondertussen naar de apotheek om het recept voor de Capecitabine op te halen.

Als ik even later terugkom. loop ik Marijke letterlijk tegen het lijf. Ze heeft haar ervaring van afgelopen zaterdag, toen ze bij het bukken om een gevallen sok onder de wasmachine uit te halen, zo enorm duizelig werd dat ze dacht om te vallen en vervolgens ‘s nachts 4 keer uit bed is gegaan omdat ze zo misselijk was dat ze moest overgeven, met Jan gedeeld en die is van mening dat ze op de oncologieverpleegkundige, Paola Veenstra moet wachten, want hij is er niet gerust op Verwarde emoticon .

Paola komt om 9:45 uur en neemt ons gelijk mee naar het kantoortje dat er op de dagbehandeling is. Als zij het verhaal heeft aangehoord, wil ze eerst met de oncoloog overleggen. Als ze even later terugkomt, vertelt ze dat ze overleg heeft gehad met dr. Jager en die wil Marijke vanmiddag om 13;15 uur zelf zien, voordat haar spreekuur begint. Het is nu 10:00 uur en in plaats van te wachten, besluit ik naar huis te rijden, zodat ik nog een paar uurtjes kan werken.

Om 12:30 uur stappen we weer i de auto en we zijn precies op tijd voor het spreekuur. Dr. Jager wil geen enkel risico nemen en besluit om neuro-oncoloog Taal te raadplegen en gaat persoonlijk met hem overleggen. Als ze even later terug is, vertelt ze dat we in de wachtkamer kunnen wachten en dat dr. Taal ons zelf komt halen voor een gesprek.

Dr. Taal komt 0ns om 13%0 uur halen en neemt ons mee naar een klein kamertje, waar hij het hele verhaal aanhoort. Vervolgens doet hij een paar kleine testje en komt dan tot de conclusie dat Marijke uit haar evenwicht is geraakt doordat er sprake is van een verstoring in het evenwichtsorgaan en hij legt de werking er van uit (zie Meer over duizeligheid).

Hij geeft Marijke een simpele oefening mee en de verwachting is dat het dan met een aantal dagen over zal zijn.

Belafspraak oncoloog

Geplaatst op 10 oktober 201611 oktober 2016 door DVDGuy

Vorige week al de officieuze uitslag gehad van de CT-scan en vandaag zou dr. Jager bellen hoe nu verder.

Het is net 17:45 uur als ze belt en Marijke de telefoon op pakt en vervolgens aandachtig luistert.

Er is, zoals we vorige week al te horen kregen, geen sprake van groei; de tumormarkers zijn zelfs in waarde gedaald en dat betekent dat Marijke door kan gaan met de chemokuur met Capecitabine. Jammer genoeg is er geen recept voorhanden en dat betekent dat ik morgenochtend ‘even’ op en neer naar Rotterdam zal moeten.

Marijke gebruikt momenteel voor haar handen en voeten, uierzalf, maar zij heeft van een oncologische pedicure gehoord, dat zij beter een zalf kan gebruiken met Ureum erin; dat is minder vet en wordt beter door de huid opgenomen. Dr. Jager zorgt voor een recept.

Marijke zal nu weer 3 chemokuren krijgen, waarbij zij 14 dagen, 6 chemotabletten moet slikken en dan 1 week ‘rust’ heeft. Na deze 3 kuren, zal er dan weer een CT-scan gemaakt worden.

Elk voordeel hep zun nadeel

Geplaatst op 20 augustus 201620 augustus 2016 door DVDGuy

De chemokuur (Capecitabine) die Marijke momenteel krijgt doet tot nu toe zijn werk meer dan prima en Marijke is op 9 augustus 2016 met de 4de kuur begonnen, maar nu dienen zich problemen aan Verwarde emoticon . Ze krijgt steeds meer last van haar handen en voeten, ook wel bekend als hand- en voetsyndroom.

De huid van haar voeten wordt steeds roder en pijnlijker en maakt het lopen lastig.

Ook haar vingers hebben te lijden en bij sommige vingers laat zelfs het vel los Bedroefde emoticon .

Nu was bekend dat dit een van de vervelende bijwerkingen was en Marijke smeert zo veel mogelijk haar handen en voeten met Bepanthenen zalf in, maar blijkbaar is dat niet voldoende en ze besluit om via de mail contact op te nemen met haar oncoloog, dokter Jager.

Het duurt even voordat dokter Jager reageert en ze adviseer om direct met de Capecitabine te stoppen. Het proces van het hand- en voetsyndroom is namelijk onomkeerbaar, dus voorzichtigheid is geboden. Dokter Jager geeft aan dat een volgende kuur, waarschijnlijk in een lagere dosering gegeven zal moeten worden, maar daar wordt later over beslist.

Zo zie je dus maar weer; waren we een paar dagen geleden heel blij met de schitterende werking van de chemo, word je nu geconfronteerd met vervelende bijwerkingen, die een directe aanslag betekenen op de kwaliteit van leven Verraste emoticon .

En zo staat de rollercoaster waar we al ruim 8 jaar in zetten, nooit lang stil. Soms is het middel erger dan de kwaal Wie, ik? .

Controlebezoek na CT-scan

Geplaatst op 8 augustus 20168 augustus 2016 door DVDGuy

Vandaag krijgen we de uitslag van de CT-scan die vorige week is gemaakt en hoewel Marijke zaterdag al gezien heeft dat de tumormarkers zijn afgenomen, blijft het altijd een spannend moment.

Ik zet Marijke even voor 14:30 uur af bij de ingang en ga dan de auto parkeren. Als ik goed en wel zit, worden we al binnen geroepen. Dr. Jager vraagt hoe Marijke zich voelt en dan valt ze met de deur in huis: “Ik heb goed nieuws, de chemo slaat aan en de tumor in de lever, die aanzienlijk was, is behoorlijk geslonken”.

Als ze het scherm draait en de scan van juni en die van nu naast elkaar heeft, wordt ze gebeld en loopt ze even de kamer uit.

Als ze even later terugkomt, laat ze zien dat de tumor eerst 10 cm was en deze is nu nog maar 3,5 cm en dat is natuurlijk fantastisch nieuws. De bijwerkingen zijn dragelijk en dat betekent dat de chemokuur voorlopig voortgezet wordt. Morgen start de 4de kuur en dan volgt er 26 augustus bloedafname en daarna wordt Marijke maandag 29 augustus gebeld door Paola Veenstra en krijgt ze te horen of ze door mag met de 5de kuur. In oktober zal er dan weer een CT-scan gemaakt worden.

Dit betekent dat onze geplande vakantie naar Italië ook door kan gaan; een heerlijk vooruitzicht.

Terwijl Marijke de afspraken laat inplannen bij Balie B, ga ik de Morfine en Capecitabine halen bij de apotheek. Zoals we gewend zijn, laat dat even op zich wachten, maar om 15:15 uur, net nadat Marijke bij de apotheek binnen komt, is de ‘bestelling’ klaar en kunnen we naar huis. Als we Charlie hebben uitgelaten, drinken we buiten op ons terras, een heerlijk glas rode wijn; dat hebben we wel verdiend.

Mixed emotions

Geplaatst op 1 juni 201626 juni 2016 door DVDGuy

Vandaag heeft Marijke om 11:00 uur een ingelaste afspraak bij dr. Schuur, neuro-oncoloog. We vertrekken thuis om 10:15 uur en om 10:55 uur kan ik de auto zo waar weer gratis aan de Groene Hillendijk kwijt.

Marijke heeft gisteren bij de dagbehandeling al geregeld dat daar, rond de klok van 11:30 uur, de PAC zal worden aangeprikt voor de CT-scan. Dr. Schuur zit in kamer B9, maar ik blijkbaar nog niet zo ver.

Als we dan uiteindelijk naar binnen mogen, is het bijna 11:30 uur. Ze wil van Marijke exact horen welke klachten er nu zijn, met name de door Marijke recentelijk opnieuw benoemde knieklachten. Het zou namelijk kunnen dat dit haar meniscus is, die opspeelt, maar het zou ook zo maar kunnen dat er vanuit uitzaaiingen, druk ligt op zenuwuiteinden; of dit aan de orde is, kan alleen beoordeeld worden op een MRI-scan met contrastvloeistof en die moet dan ook gemaakt gaan worden. Er vindt nog aanvullend lichamelijk onderzoek plaats en dan gaat dr. Schuur even overleggen met dr. Swaak, de radioloog.

Er heeft inmiddels het nodige overleg plaats gevonden met dr. Swaak en dr. Jager en een bestraling om de uitzaaiingen in bekken te lijf te gaan, is op dit moment, wat hun betreft, nog niet aan de orde.

Het is uiteindelijk 12:00 uur als Marijke de PAC kan aten aanprikken. Omdat we ook hier meerdere keren per week komen, zwaait Marijke naar een paar bekenden

Het aanprikken blijkt ook nu problemen op te leveren, maar als Jan er bij komt, is het zo gepiept en kunnen we op weg naar het Erasmus MC, waar ik zo waar de auto makkelijk, en vlak bij de hoofdingang, kwijt kan.

Marijke moet zich op de tweede etage melden en krijgt dan de gebruikelijke 2 bekertjes water te drinken.

Dan wordt ze geroepen, maar ze al weer heel snel terug. Men wil haar in de arm prikken en dat gaat dus écht niet gebeuren . “Ja maar dat is niet volgens ons protocol”; jammer dan. “Er zijn geen aderen meer om te prikken; waarom denk je dat er al ruim één jaar een PAC in haar lijf zit”?

Als de CT-scan gemaakt is, is het inmiddels 13:30 uur en we hebben om 14:30 uur pas de afspraak bij dr. Jager in de Daniël den Hoed; tijd om een broodje te eten. We kiezen beiden voor het broodje van de dag: “Broodje omelet met bacon”; ik neem er blauwe bessensap bij en Marijke neemt een klein flesje Jus d’Orange.

Als ik betaald heb, zie ik dat dit kleine flesje maar liefst € 3,96 kost en dat vind ik wel erg veel geld; ik krijg het advies om het flesje om te ruilen voor een flesje van o,5 liter en dat kost maar € 0,20 meer . Ik hoef het prijsverschil niet te betalen en dat is natuurlijk helemaal prima service.

Het is even na 14:00 uur, als ik de parkeergarage uit rijd, waar het stoplicht op groen staat; ik moet echter vol in de remmen voor een fietser, waar het stoplicht geen enkele betekenis voor heeft. Als ik hem dat naroep, heeft hij nog de moed om zijn middelvinger op te steken, maar wat me echt kwaad maakte, was dat hij riep: “Sodemieter toch op, ouwe lul”. Nu kan het best zijn dat ik een lul ben, maar oud?

We zijn even voor 14:30 uur bij dr. Jager, die speciaal voor Marijke tijd heeft vrij gemaakt.

Dr. Jager vertelt dat zij vond dat alles te langzaam ging en dat er het nodige met afspraken niet goed liep en dat was voor haar reden de regie weer helemaal zelf in handen te nemen.

Het lijkt er op dat de uitzaaiingen in de hersenen, ook in het hersenvocht zitten en daarom kan er niet bestraald worden; het vocht blijft immers niet op één plaats. Wel kan chemo gegeven worden, maar niet iedere chemo bereikt de hersenen en om die reden wil ze dat Marijke aan de Capecitabine gaat. Een kuur bestaat er uit dat er twee weken lang tabletten geslikt moeten en daarna heeft Marijke een week “rust”. Er kunnen vervelende bijwerkingen optreden en om die reden adviseer dr. Jager om, als we met vakantie willen, net al te ver weg te gaan, om niet in een buitenlands ziekenhuis terecht te komen, maar te zorgen dat we binnen 4 tot 5 uur in de Daniël den Hoed kunnen zijn.

Er moet 14 dagen zitten tussen de laatste bestraling en de start van de chemo en daarom kan Marijke pas vrijdag 3 juni 2016 beginnen en moet ze op 27 juni 2016 voor controle terug komen. Ze kan bij de dagbehandeling, waar ook de PAC nog verwijderd zal moeten worden, uitleg krijgen over de werking en de bijwerkingen van de Capecitabine. Oude bekende, Nel, geeft uitleg en Marijke, geeft haar, vanuit haar rol als Patiënt Advocate, ook nog enkele bruikbare tips .

De belafspraak die voor vanmiddag op het programma stond, is inmiddels geannuleerd; dr. Jager heeft alles letterlijk naar voren gehaald.

Marijke gaat naar de apotheek om de medicatie op te halen, terwijl ik op zoek ga naar de researchverpleegkundige om de declaraties in te dienen.

Het is uiteindelijk 16:30 uur als we naar huis kunnen; was weer een hele lange dag.

In de auto bespreken we samen wat we nu met vakantie willen doen; het weer in de Ardennen, de Eiffel en de Vogezen, allemaal in ongeveer 4 uur te berijden, is de komende 10 dagen niet om te gillen; bijna alle dagen regen . Vanaf Orange is het niet alleen droog, maar de temperatuur ligt er rond de 28 graden en dat spreekt ons meer aan .

We besluiten uiteindelijk toch om zondag naar Frankrijk af te reizen; mocht er onverwacht toch sprake zijn van problemen, kunnen we altijd terug vliegen naar Nederland, of de caravan laten staan en met de auto gaan.

Wel veel vervelende bijwerkingen, maar helaas werkt de chemo niet

Geplaatst op 15 februari 201615 februari 2016 door DVDGuy

Vandaag moet Marijke om 13:10 uur in de Daniël den Hoed kliniek zijn om bloed te laten prikken en dan heeft ze om 14:10 uur een afspraak met haar oncoloog, dr. Jager.

Als Marijke bij de dagbehandeling naar binnen wordt geroepen om bloed te prikken, komt er een man naar me toe, met een pakje; in eerste instantie valt het kwartje nog niet, maar dan blijkt het de fysicus, de heer Marijnissen te zijn, die mij het masker overhandigt.

Marijke heeft aangegeven dat bloed “gewoon” via de PAC kan worden gedaan en zo gezegd, zo gedaan.

Er worden 2 buisjes bloed afgenomen en dan gaan we naar balie B om vervolgens te wachten tot dr. Jager ons naar binnen roept.

Dr. Jager valt gelijk met de spreekwoordelijke deur in huis; de chemo zou de groei van de uitzaaiingen hebben moeten stoppen, maar dat is niet gebeurd en er is zelfs sprake van een toename, maar zegt ze er gelijk bij: “Ik maak me daar nu nog geen zorgen over, want het is nauwelijks te zien, maar als het gestopt was, was het beter geweest”. Marijke heeft nog wel de optie om morgen de geplande chemo te krijgen, maar besluit dit, mede gelet op de vele, vervelende bijwerkingen en het feit dat de chemo zijn werk niet naar verwachting doet, om hier dan maar van af te zien.

Ze stelt voor om te starten met een chemokuur in tabletvorm, Capecitabine, te geven. Je moet 2 maal daags, 14 dagen lang ‘s ochtends en ‘s avonds 1 tablet nemen en daarna krijgt je lichaam een week “rust”. Verder is er ook nog de mogelijkheid om een kuur Taxol te krijgen; nadeel is dat dat weer gepaard gaat met neuropathie en haaruitval.

Als ik aangeef dat de CMF die Marijke voorheen kreeg en die zijn werk goed deed, alleen maar gestopt is om haar lichaam rust te geven, zegt dr. Jager dat ook dit een alternatief is, maar dat zij, na het stoppen ermee, minimaal 6 maanden ruimte wil hebben en die 6 maanden zijn nog net niet voorbij.

Tot slot stelt ze voor ook nog even te kijken of er in studieverband nog mogelijkheden zijn. Uiteindelijk wordt het volgende afgesproken:

Dr. Jager gaat kijken of Marijke op dit moment mee kan doen aan een studie en laat dat komende donderdag, maar uiterlijk maandag weten
Als dat op dit moment niet kan, start Marijke met chemotabletten, waarna na de 3e kuur weer een CT-scan gemaakt wordt en een consult met dr. Jager zal plaats vinden
Vanmiddag krijgt ze nog een infuus met Zolmeta; een botversterkend middel

Het was natuurlijk best wel even slikken, maar je moet verder en opgewekt melden we ons weer bij de dagbehandeling, waar Marijke voor de 2e keer vandaag wordt aangeprikt.

Terwijl de Zolmeta loopt, komt er iemand binnen, waarvan Marijke denkt dat ze haar kent en dat blijkt te kloppen. Het is Berry Stroeks, die ook heeft mee gewerkt aan het boek “Borst Vooruit” en die net als wij, uit Bergen op Zoom komt.

Het is al na 16:00 uur als we op huis aan gaan en dat blijkt nogal wat voeten in de aarde te hebben, want vanaf het Vaanplein staat er een aantal kilometer file, maar ook daar geldt dat we er niks aan kunnen veranderen en het lijdzaam zullen moeten ondergaan.

Het levert onverwacht een leuk plaatje op van een wolkenpartij met de zon er achter.

Als we thuis komen, is het al bijna 17:30 uur en laten we eerst Charlie uit, waarna we samen een glaasje wijn drinken en Marijke haar blog bijwerkt.

Ik maak wat foto’s van het masker en ben blij dat we hem nu zelf in huis hebben; jammer genoeg hebben we bij de bestraling in 2012 het harnas dat van de borst was gemaakt, niet mee gevraagd.

The Good, The Bad and the Ugly

Geplaatst op 14 december 201515 december 2015 door DVDGuy

Vandaag al weer de vierde bestraling van haar oog ….. en dan zet je om 14:25 uur het alarm aan en trek je de deur dicht; hebben we beiden onze sleutels binnen laten liggen en daar zit dus ook mijn autosleutel bij en we moeten om 15:10 uur in de Daniel den Hoed kliniek zijn Verwarde emoticon .

Gelukkig is een van de buren, die een huissleutel van ons hebben, thuis en kunnen we uiteindelijk nog redelijk snel op weg naar Rotterdam, waar we uiteindelijk keurig op tijd aankomen.

Na de bestraling hebben we om 16:15 uur een afspraak bij dr. Jager, de oncoloog. Het is bij de balie waar je een nummertje met halen, deze keer erg druk, maar ook nu weer blijkt geduld een schone zaak Knipogende emoticon

Dr. Jager vraagt eerst hoe Marijke de bestralingen ervaart en komt dan met de uitslag van de CT-scan en deze laat zien dat er sprake is van enige groei in de lever en in de lymfklieren, maar dat kwam voor ons niet echt als een verrassing.

Ze schets de mogelijkheden van behandeling en er zijn op dit moment 3 opties:

Paclitaxel, beter bekend onder de commerciële benaming Taxol, is een medicijn tegen kanker dat wordt gewonnen uit de taxusboom. Marijke heeft dit al eerder gehad en reageerde daar erg goed op. Nadeel is dat een van de bijwerkingen neuropathie is, oftewel het niet goed functioneren van een of meer zenuwen in handen en/of voeten;
Capecitabine, wat in de vorm van tabletten wordt gegeven en waarbij geen sprake is van bijvoorbeeld haaruitval;
Cisplatine, een chemokuur, die “vroeger” gebruikt werd, maar door allerlei ontwikkelingen enigszins naar de achtergrond is verdwenen. Dit is een bijzonder giftige stof en gaat niet alleen gepaard met haaruitval, maar het kan ook leiden tot misselijkheid en langdurig braken en daarom wordt je voor toediening “gespoeld” en na afloop weer en moet je iedere keer minimaal een nacht in het ziekenhuis doorbrengen. Dit betekent ook dat je lichamelijk (en geestelijk) in goede conditie moet zijn.

Dr. Jager maakt een nieuwe afspraak voor maandag 11 januari 2016 en voor die tijd zal Marijke een keuze gemaakt moeten hebben.

Marijke zal moeten kiezen uit 3 opties, die op zichzelf natuurlijk allemaal niet leuk zijn, maar die wel levensverlengend werken en een redelijke goede kwaliteit van leven garanderen (voor zover je bij kanker, überhaupt kunt spreken van garanties Boze emoticon ) en ik kan haar op geen enkele manier hierin adviseren, maar slechts “helpen” door voor 200% achter haar keuze te staan, welke dat ook moge zijn.