Gesprekken

Dag vol verrassingen

De post bezorgt vandaag een heel bijzonder cadeau: Diana heeft een fotoboek laten maken van oma met haar kleindochter Rood hart.

IMG_3013IMG_3014

Ook vandaag worden er weer bloemen bezorgd en als dit zo door gaat, zitten we straks zonder vazen Knipogende emoticon.

IMG_3018IMG_3019

IMG_3020

IMG_3021IMG_3023

IMG_3024IMG_3026

‘s Middags komen vrienden langs en zij hebben bloemen meegebracht, die al in een vaas zitten en overheerlijke paaseitjes in een fantastisch blik met Snoopy er op.

IMG_3028IMG_3029

Marijke heeft vandaag een bijzonder goede dag en we hebben met elkaar bijzondere en waardevolle gesprekken.

IMG_3016

Bij het afscheid geeft Marijke haar exemplaar van “Wieke in Zambia”, van Wieke Biesheuvel als afscheidscadeautje mee.

IMG_3035

Lunchen met vrienden

Vandaag komen Vera en Rene en gaan we gezellig lunchen bij Non Plus Ultra in Woensdrecht.

IMG_2982IMG_2983

IMG_2996

Als je elkaar al zo lang kent en jaren lang met elkaar op vakantie bent geweest, is het logisch dat deze lunch sowieso bijzonder is.

IMG_2989IMG_2991IMG_2995

IMG_2994

Vera kiest een van de speciale broodje en Rene kiest voor een heerlijke omelet.

IMG_2997IMG_3001

Marijke en ik bestellen allebei de proeverij en , waarbij Marijke in plaats van de zalm, 2 broodjes met paling neemt. Het smaakt ons allemaal erg lekker.

IMG_3002

IMG_2999IMG_3007

Na afloop spreken we met elkaar af dit gauw nog eens te doen.

Bloemen, bloemen en nog meer bloemen

Vandaag wordt Marijke overstelpt met bloemen en het geeft een warm gevoel te weten dat zo veel mensen maar haar meeleven.

IMG_2950

Wat opvalt is dat veel bloemen in de kleuren zijn die Marijke mooi vindt

IMG_2951_1IMG_2952

IMG_2958

IMG_2955IMG_2957

‘s Middags komt oud-collega en vriendin Petra op bezoek en ook zij heeft een fantastisch boeket meegenomen.

IMG_2973IMG_2966

IMG_2971IMG_2972

Als ik even met Charlie op straat ben geweest en terug kom, is er wederom een prachtig boeket, deze keer helemaal wit, afgeleverd.

IMG_2976IMG_2974

IMG_2975

Om het voor Marijke makkelijker te maken wat spulletjes dicht bij zich te hebben als ze in haar relax fauteuil zit, heb ik bij de Action een handig bijzettafeltje gekocht.

IMG_2978

Bij de koffie genieten we van een overheerlijke Red  Velvet cake.

IMG_2979IMG_2980

Pluk de dag(en): 210 jaar Rekers

Vanmiddag komen de beide broers van Marijke, Joop (71) en George (70) op bezoek en mijn advies aan Marijke is om het vandaag maar rustig aan te doen.

IMG_2925

Juist als de broers en schoonzusje Afke komen, staat de huisarts, John Dingelstad voor de deur. Afke, Joop en George besluiten om buiten even een blokje om te gaan.

De huisarts wil vandaag een en ander met ons bespreken en kijken of en zo ja wat er aan medicatie aangepast moet worden.

IMG_2926IMG_2927IMG_2928

Nadat de huisarts is vertrokken, komen Afke, Joop  en George binnen. Het is een gezellig weerzin met beide broers.

IMG_2930IMG_2931

Er worden de nodige herinneringen opgehaald en het is eigenlijk jammer dat de banden niet altijd zo close waren, maar dat komt in de beste families voor Knipogende emoticon.

De post brengt onverwacht een pakketje uit België, van onze FB-vrienden Katrien en Luc, met daarin verrassenderwijs een bos tulpen.

IMG_2932IMG_2936

IMG_2945_1IMG_2946

We maken nog even een foto van de Rekers familie en bedenken dan die hier bijna 210 jaar bij elkaar zit.

IMG_2938

Naast haar broers valt pas goed op hoeveel gewicht Marijke in een paar dagen al is verloren Denkende emoticon.

Opties

We hebben vandaag een laatste gesprek met de oncoloog dr. Agnes Jager, die Marijke, sinds de borstkanker in 2012 bleek te zijn uitgezaaid, de afgelopen 5,5 jaar heeft behandeld.

IMG_2905IMG_2906

De afspraak staat gepland voor 15:50 uur en we zijn, zoals altijd, keurig op tijd. Het is toch een vreemd gevoel om hier nu voor de laatste keer te zijn.

IMG_2911IMG_2907

Terwijl we zitten te wachten, komt de oncologisch verpleegkundige, Paola Veenstra langs en er volgt een hartelijk, maar tegelijkertijd bijzonder emotioneel afscheid. Ze neemt met 3 zoenen van ons beiden afscheid en wenst ons sterkte bij wat komen gaat

IMG_2908IMG_2910

Het is uiteindelijk 16:15 uur als we naar binnen mogen. Dr. Jager geeft nogmaals aan dat het niet haar bedoeling was om afgelopen week de onheils boodschap telefonisch mee te delen, maar zij gaf ook aan dat Marijke altijd gestaan heeft op eerlijkheid en ze wilde ons ook niet langer dan nodig was, in spanning houden.

Dr. Jager benadrukt nogmaals dat zij van mening is dat de enorme wilskracht die Marijke over de afgelopen jaren heeft laten zien, haar heel veel extra tijd heeft gegeven. Nadat we over en weer onze gevoelens hebben uitgesproken, geeft dr.  Jager aan welke opties er nu nog zijn en hoewel we de opties op zich kennen, horen we toch een aantal zaken, waar we niet direct van op de hoogte waren.

Vanaf heden wordt de behandeling over gedragen aan de huisarts en er zijn 3 opties:

  • Pijnbestrijding
  • Palliatieve sedatie
  • Euthanasie

1. Pijnbestrijding

Dr.  Jager benadrukt dat er in principe nooit te veel pijnmedicatie gegeven kan worden; hooguit kunnen de bijwerkingen, zoals suffig worden, obstipatie en dergelijke gaan toenemen, maar ook daar kan dan wat aan gedaan worden.

Marijke heeft momenteel erg veel pijn in haar rechter schouder, onderrug en rechter been en gebruikt naast 75mg Fentanyl, dagelijks 3-4 keer 20 mg Oxycodon en tussendoor naar behoefte 5 of 10 mg Oxycodon.

Als de pijn erger wordt, kan gekozen worden om de hoeveelheid Fentanyl op te hogen, de dosering Oxycodon op te hogen, maar ook ophoging van beiden is mogelijk.

2. Palliatieve sedatie

Bij palliatieve sedatie wordt met medicatie je bewustzijn verminderd en wordt je suffig of je valt in slaap, waardoor je minder last hebt van de pijn.

Dr. Jager legt uit dat palliatieve sedatie niet zo maar op eigen verzoek kan plaats vinden, maar dat een arts moet hebben vast gesteld dat er geen behandeling van de pijn meer mogelijk is en dat het vermoeden bestaat dat er binnen 1 a 2 weken sprake is overlijden.

Er bestaan 2 manier van palliatief sederen:

    • kortdurend, waarbij je telkens voor een korte periode van een paar uur in slaap gehouden wordt, om zo het lijden enigszins te verzachten en het ‘langer vol te kunnen houden
    • continue sedatie, waarbij je in slaap gehouden wordt, tot je uiteindelijk komt te overlijden

Dit was ons beiden niet in deze mate duidelijk. Wil  je echter zelf de beslissing nemen wanneer het lijden ondraaglijk is, dan ben je aangewezen op euthanasie.

3. Euthanasie

Als je zelf van mening bent dat er sprake is van ondraaglijk lijden en er geen zicht meer is op verbetering, kun je de huisarts vragen om je leven te beëindigen.

Lijden is natuurlijk heel persoonlijk en voor ieder mens anders. Het kan gaan om lichamelijke klachten zoals pijn, jeuk, misselijkheid of benauwdheid, maar het kan ook gaan om psychisch klachten, zoals angst, somberheid of verwardheid.

Het is even na 17:00 uur als we afscheid nemen van dr. Jager en op weg gaan naar huis. Het geeft in elk geval een bevredigend gevoel een en ander op deze manier te hebben kunnen afsluiten.

IMG_2913

Eenmaal thuis zijn we het er snel over eens: “We blijven er voor gaan, tot het uiteindelijk niet meer kan…..”.

Pluk de dag(en)

Omdat ik op 2 april 2018 65 jaar word, hetgeen toch wel een redelijk bijzondere dag is, had ik het idee opgevat om de (klein)kinderen mee naar Essen in België uit lunchen te nemen.

Verder leek het me leuk om dan daar een foto te laten maken, waar we allemaal op staan, als aandenken. Helaas blijken Diana en Nick volgende week naar Portugal te vertrekken, waarop ik in overleg met Jamie en Mike, uitkom op de zaterdag ná mijn verjaardag, niet wetende dat het zo snel slechter met Marijke haar gezondheid zou gaan.

Diana en Nick willen vandaag komen en dan ons mee uit lunchen nemen. Uiteindelijk spreken de kinderen onderling af, dat ze allemaal naar Bergen op Zoom komen, waarbij er een soort van overlap zit tussen vertrek van Diana en Nick en de aankomst van Jamie en Mike. Op deze manier is het voor Marijke minder druk en daarmee minder belastend.

Diana stuurt een appje dat we om 11:30 uur verwacht worden bij The Old Bakery. Met de gehandicapten parkeerkaart van Marijke, kunnen we voor de deur parkeren en dat is, mede omdat het gesneeuwd heeft, heel plezierig.

IMG_2811

We hebben net wat te drinken besteld, als de (klein)kinderen binnen komen.

IMG_2812IMG_2814

Uiteraard mogen oma en opa, de kleine man zijn flesje geven.

IMG_2823 (Blurred)IMG_2819

Marijke bestelt de sandwich Old Bakery, Diana en Nick, de omelet Old Bakery en ik de omelet met zalm en brie. Dhara krijgt een tosti.

IMG_2828 (Blurred)IMG_2834

IMG_2833IMG_2831

Het smaakt allemaal heerlijk. Jammer genoeg heeft Marijke aan een paar happen al genoeg. We genieten van de (klein)kinderen en van de vers geperste sinasappels.

IMG_2835

Ik ga voor Marijke nog even snel een neusspray halen en als de kinderen hebben afgerekend, gaan we naar huis, waar we een kopje thee of koffie drinken. Niet lang daarna komen Jamie, Mike en de kinderen.

IMG_2838IMG_2839 (Blurred)

Nick maakt zich ondertussen nuttig als fotograaf (in de dop).

IMG_2844IMG_2845

Maar dat levert in elk geval ook voldoende ‘goede foto’s’ op.

IMG_2843

Als we dan uiteindelijk proberen om met behulp van een zogenaamde selfie-stick een foto te maken, krijgt iemand na onderstaande foto te hebben gezien, het briljante idee, dat we deze stick ook op een statief kunnen zetten.

IMG_2848 (Blurred)

Als ik het statief gepakt heb, blijkt dat dus een meer dan prima idee en levert het prachtige plaatjes op. Een waardevolle herinnering, weten we nu al.

IMG_2850 (Blurred)

IMG_2854 (Blurred)

Jamie geeft Kaelen nog een flesje en dan gaan Diana en Nick terug naar Amsterdam.

IMG_2871IMG_2853

Terwijl ik met Charlie op straat ga, worden er bloemen bezorgd vanuit de USA van Petra en Rick Engle. Hoe bijzonder is dat?

IMG_2855IMG_2857

En dan gaan ook Jamie en Mike met de kinderen naar huis.

Toeval bestaat niet, maar het zou me niks verbazen als later blijkt dat dit de laatste keer geweest is dat we met zijn allen bij elkaar geweest zijn.

Pluk de dag(en)

Vanavond hebben we afgesproken met mijn collega, vriend en maatje, Ed van der Kooij en zijn vrouw Loes om een hapje te gaan eten bij Restaurant de Beren in Roosendaal.

Als wij even voor 19:00 uur aankomen, zitten Loes en Ed al op ons te wachten. Het is een warm, maar ook emotioneel moment.

IMG_2786IMG_2787

We bestellen wat te drinken en kletsen even gezellig bij. Gelukkig hoeven we niet gelijk te bestellen en hebben we voldoende tijd samen.

Omdat Marijke de laatste tijd een verminderde eetlust heeft, neemt zij op advies van Loes  2 voorgerechten in plaats van een voorgerecht en een hoofdgerecht. Wij kiezen alle drie wel voor een voorgerecht en een hoofdgerecht.

Marijke begint met de meloen met  rauwe ham, Loes en Ed nemen de garnalenkroketten en ik ga voor de pulled porc op toast.

IMG_2789IMG_2791

IMG_2792IMG_2795

Marijke neemt als hoofdgerecht de rundercarpaccio, Loes de Berenburger classic, Ed de sliptong en ik neem de gamba’s.

IMG_2793IMG_2794

Marijke neem vervolgens de notentaart als dessert. Loes gaat voor de Dame Blanche, Ed voor de Crème Brûlée en ik kies voor de Apple crumble.

IMG_2798IMG_2796

IMG_2799

We kletsen nog lekker na en als we afrekenen, is het bijna 21:30 uur. Het afscheid is, gelet op de omstandigheden, emotioneel. We hebben er alle vier onze eigen gedachtes bij.

Om nogmaals te bevestigen dat toeval niet bestaat, is het eerste nummer dat begint te spelen als we wegrijden, een nummer van een van Marijke haar favoriete zangeressen en ook de titel is veelzeggend.

IMG_2800

De bel voor de laatste ronde

Het is 9:30 uur als dr. Jager belt en ze heeft geen goed nieuws: het gezwollen been wordt veroorzaakt doordat er in de lymfklieren in de lies ook uitzaaiingen zitten en deze zorgen er voor dat de ader als het ware wordt afgeknepen, waardoor het bloed niet goed meer terug kan stromen Bedroefde emoticon.

Hoewel we natuurlijk wisten dat het een keertje zou zijn afgelopen, komt het toch wel binnen…

IMG_2778

IMG_2780IMG_2782

IMG_2779

Nadat we van de schrik zijn bekomen, geeft Marijke aan om in elk geval nog één keer de reis naar Rotterdam te maken om persoonlijk van dr. Agnes Jager afscheid te nemen.

IMG_2785

Menu Title