Vakantie naar Italië
Vandaag vertrekken we wederom voor 3 weken met vakantie. Het reisdoel is deze keer Italië en wel het Lago di Caldonazzo. Het reisverslag vind je hier: Italië 2016
Maand: augustus 2016
Bloedafname i.v.m. vervolgkuur chemo
Vandaag heeft Marijke al heel vroeg een afspraak in de Daniël den Hoed om bloed te laten prikken en zo zitten we al om 7:30 uur in de auto.
Als de uitslagen goed zijn, mag ze komende dinsdag de volgende kuur beginnen.
Marijke heeft al een recept, dat we eerst bij de apotheek gaan halen en dan kunnen we weer naar huis.
We zijn nog maar net thuis als Paola Veenstra, de senior oncologieverpleegkundige belt, dat de uitslagen goed zijn en dat betekent komende dinsdag weer verder met de chemotabletten.
Nu kunnen we met een redelijk gerust hart met vakantie 
.
Elk voordeel hep zun nadeel
De chemokuur (Capecitabine) die Marijke momenteel krijgt doet tot nu toe zijn werk meer dan prima en Marijke is op 9 augustus 2016 met de 4de kuur begonnen, maar nu dienen zich problemen aan 
. Ze krijgt steeds meer last van haar handen en voeten, ook wel bekend als hand- en voetsyndroom.
De huid van haar voeten wordt steeds roder en pijnlijker en maakt het lopen lastig.
Ook haar vingers hebben te lijden en bij sommige vingers laat zelfs het vel los 
.
Nu was bekend dat dit een van de vervelende bijwerkingen was en Marijke smeert zo veel mogelijk haar handen en voeten met Bepanthenen zalf in, maar blijkbaar is dat niet voldoende en ze besluit om via de mail contact op te nemen met haar oncoloog, dokter Jager.
Het duurt even voordat dokter Jager reageert en ze adviseer om direct met de Capecitabine te stoppen. Het proces van het hand- en voetsyndroom is namelijk onomkeerbaar, dus voorzichtigheid is geboden. Dokter Jager geeft aan dat een volgende kuur, waarschijnlijk in een lagere dosering gegeven zal moeten worden, maar daar wordt later over beslist.
Zo zie je dus maar weer; waren we een paar dagen geleden heel blij met de schitterende werking van de chemo, word je nu geconfronteerd met vervelende bijwerkingen, die een directe aanslag betekenen op de kwaliteit van leven 
.
En zo staat de rollercoaster waar we al ruim 8 jaar in zetten, nooit lang stil. Soms is het middel erger dan de kwaal 
.
Controlebezoek na CT-scan
Vandaag krijgen we de uitslag van de CT-scan die vorige week is gemaakt en hoewel Marijke zaterdag al gezien heeft dat de tumormarkers zijn afgenomen, blijft het altijd een spannend moment.
Ik zet Marijke even voor 14:30 uur af bij de ingang en ga dan de auto parkeren. Als ik goed en wel zit, worden we al binnen geroepen. Dr. Jager vraagt hoe Marijke zich voelt en dan valt ze met de deur in huis: “Ik heb goed nieuws, de chemo slaat aan en de tumor in de lever, die aanzienlijk was, is behoorlijk geslonken”.
Als ze het scherm draait en de scan van juni en die van nu naast elkaar heeft, wordt ze gebeld en loopt ze even de kamer uit.
Als ze even later terugkomt, laat ze zien dat de tumor eerst 10 cm was en deze is nu nog maar 3,5 cm en dat is natuurlijk fantastisch nieuws. De bijwerkingen zijn dragelijk en dat betekent dat de chemokuur voorlopig voortgezet wordt. Morgen start de 4de kuur en dan volgt er 26 augustus bloedafname en daarna wordt Marijke maandag 29 augustus gebeld door Paola Veenstra en krijgt ze te horen of ze door mag met de 5de kuur. In oktober zal er dan weer een CT-scan gemaakt worden.
Dit betekent dat onze geplande vakantie naar Italië ook door kan gaan; een heerlijk vooruitzicht.
Terwijl Marijke de afspraken laat inplannen bij Balie B, ga ik de Morfine en Capecitabine halen bij de apotheek. Zoals we gewend zijn, laat dat even op zich wachten, maar om 15:15 uur, net nadat Marijke bij de apotheek binnen komt, is de ‘bestelling’ klaar en kunnen we naar huis. Als we Charlie hebben uitgelaten, drinken we buiten op ons terras, een heerlijk glas rode wijn; dat hebben we wel verdiend.
400 kilometer rijden voor fantastische lunch
Afgelopen week kreeg Marijke een Whatsapp-berichtje van Jamie: “Of we zin en tijd hadden om vandaag in Hoorn te komen lunchen?”. Hoewel mijn energielevel momenteel ernstig te wensen over laat, zeg ik volmondig ja.
Nadat we Charlie nog een keer extra hebben uitgelaten, kunnen we om 10:30 uur vertrekken. We komen zo waar weer voor een gesloten brug bij het Haringvliet te staan en ik stuur Jamie een berichtje dat we rond 12:30 uur in Hoorn zullen zijn.
We kunnen vervolgens goed door rijden en zijn uiteindelijk om 12:40 uur in Hoorn, waar de zon zich ondertussen af en toe laat zien.
Jamie heeft voor ons heerlijke Thaise loempia’s gemaakt; deze zijn gemaakt van rijstvellen en gevuld met diverse fijn gesneden groentes, rode peper en pinda’s. Er is een pittige pindasaus bij.
Vervolgens krijgen we een overheerlijke soep, waar we zelf nog lente-uitjes, gebakken uitjes en koriander aan toe kunnen voegen.
Het smaakt allemaal voortreffelijk en het is meer dan voldoende.
Na het eten laat Mike de brochure zien van een nieuwbouwproject in Hoorn, waar 14 huizen gebouwd zullen worden. Hoewel ze in eerste instantie te laat waren, zijn ze via een reservelijst, nu uitgenodigd om vrijdag 12 augustus te komen praten.
Marijke heeft voor Dhara een vestje gebreid en op de terugweg rijden we nog even langs Amsterdam, om dit bij Diana en Nick langs te brengen, maar zij blijken niet thuis te zijn, waarop we besluiten om het door de brievenbus te gooien.
We rijden op de A17 als Nick belt om te bedanken. Diana stuurt gelijk foto’s, waarop Dhara haar nieuwe vestje draagt.
Meedenken kan dus wel…..
Vandaag moet Marijke om 14:30 een CT-scan laten maken en dat betekent vooraf even langs de dagbehandeling om de PAC aan te laten prikken. Omdat maandag ook weer bloed geprikt moet worden, had ik al tegen Marijke gezegd dat ze dat misschien in één keer zouden kunnen doen, maar ik was even vergeten dat er dan ook een infuus met Zometa gepland staat, dus dat idee hebben we maar laten varen. 
Je kunt merken dat het vakantietijd is, want er is voldoende gratis parkeerruimte langs de stoep en klokslag 14:00 uur wandelen we de hoofingang van de Daniël den Hoed binnen.
Nadat Marijke zich bij de röntgenafdeling aangemeld heeft, lopen we naar de dagbehandeling, waar Charlotte, een van de oncologieverpleegkundigen, achter de balie zit. Zij vraagt Marijke gelijk of het niet handig is om nu ook gelijk bloed af te nemen en als Marijke dan vertelt dat ze maandag ook Zometa krijgt, zegt Charlotte dat ze een en ander even zal overleggen met dr. Jager en even later kan ze lachend melden dat het akkoord is en dat scheelt maandag weer een hoop tijd 
. Hoewel Marijke ingepland staat, moet ze uiteindelijk toch tot 14:40 uur wachten, voordat de PAC aangeprikt kan worden en bloed kan worden afgenomen.
Als Marijke zich opnieuw heeft aangemeld, krijgt ze gelijk haar 2 bekertjes water, waarna de scan gemaakt zal worden.
Het is 15:15 uur als we weer in de wachtkamer bij de dagbehandeling plaats nemen en even na 15:30 is het infuus aangesloten. Om 16:15 uur staan we weer buiten.
Wordt vervolgd 
.
Recente reacties