Een lach en een traan…
Ik schenk koffie in en neem twee speculaasjes uit de koektrommel en eet ze met smaak op. Ik open de koektrommel opnieuw en neem er, eigenlijk tegen beter weten in, nog twee speculaasjes uit en op dat moment schiet ik vol… Ik kijk naar de foto van Marijke en moet lachen, niet zachtjes, maar voluit… Dit waren van die heerlijke momenten, als Marijke zei: “Zullen we er nog eentje nemen?”.
Het inspireert me en zo ontstaat er door het simpelweg pakken van een speculaasje weer een gedicht.

Een lach en een traan
Het leven bestaat uit
Een lach en een traan
Herinneringen bestaan uit
Een lach en een traan
Rouwen bestaat uit
Een lach en een traan
Na verloop van tijd
Worden herinneringen
Meer een lach
Minder een traan
En ontstaat vrede
Met een glimlach
Door te gaan
(C) Ruud Vorstermans
Recente reacties