Carpe Diem
Vanochtend stuurt Marijke mij een mailtje m.b.t. een update van Szjonnie’s Blog; haar man Fred schrijft daarin dat Marjon, want dat was haar echte naam, op 24 februari 2015 is overleden en daar schrik ik van. Pas op 19 februari hebben ze te horen gekregen dat de tumormarkers gestegen waren en dat na bijna 11 jaar, er geen verdere behandeling meer mogelijk was .
Omdat Szjonnie een echt smulpaap was, die ons regelmatig trakteerde op foto’s van de meest waanzinnige lunches, besluit ik vandaag wat eerder naar huis te gaan en samen met Marijke te gaan lunchen bij De Hollandsche Tuin. Zo’n mededeling als die van vanochtend, kan ons binnenkort ook te wachten staan, dus gaan we “de dag plukken” .
Marijke neem een Broodje champignons, kaas en honing; vers gebakken champignons, notenmix, geraspte Old Amsterdam, raketsla, cherry-tomaatjes en honing dressing en ik kies deze keer voor de DHT-burger schotel; 100% rundvlees burger met gebakken spek, ui, champignons en de eigen burgersaus van DHT.
Wat grappig is, is dat de kinderen die helemaal gek zijn van Charlie, er samen met hun moeder ook zijn en zij hadden ons ook al gezien: “Kijk, daar heb je die mensen van Charlie” .
Thuis gekomen, gaat Marijke strijken en ga ik verder met mijn werk; heerlijk dat je af en toe vanuit huis gewoon je werk kunt doen.
Het is bijna 21:30 uur, als we een mailtje krijgen dat er op het blog van Vederzwaar, een nieuw berichtje is gekomen en voor de tweede keer vandaag moeten we een traantje wegslikken; Diana heeft altijd zelf de regie gehad en omdat het eten er niet meer in blijft en ze steeds vermoeider wordt, heeft ze gekozen voor palliatieve sedatie, waarbij het bewustzijn in de laatste levensfase wordt verlaagd, waardoor het lijden wordt verlicht. Palliatieve sedatie bekort het leven niet, maar je komt als gevolg van je ziekte, te overlijden en dat is dus wezenlijk iets anders dan euthanasie, waarbij het leven actief beëindigd wordt.
We luisteren samen naar de CD Vexations, van Erik Satie en als ik de hond heb uitgelaten, kijken we samen naar een aflevering van The Big C, een Amerikaanse zwarte comedy over een vrouw die kanker krijgt en hoe ze daarmee omgaat.
Het klinkt makkelijker dan het is, maar “Life goes on”.
Het leven is niet altijd eerlijk vind ik. Knap dat jullie samen dit verdriet on mensen om je heen te verliezen kunnen delen en dragen. Dat versterkt jullie band alleen nog maar meer. Petje af!
Wat een geweldig mooi blog weer Ruud. Niet meer in het oog misschien, maar zeker niet uit het hart. xxx
Wat moet het moeilijk zijn voor jullie lieverds……… het leven is zeker niet eerlijk. Net als Petra neem ik ook mijn petje voor jullie af. Dikke knuffel!
Ik her net even die blog van Diana zitten lezen.. Mensen lief…. geen woorden..
Ze is gisterochtend overleden 🙁
Triest, triest, triest!! Ïk moet ervan slikken! Hou je taai!!