… het kan dus wel snel

Marijke heeft al langere tijd enorme pijn haar haar rechter heup/rug, met uitstralingen naar rechter bil, dijbeen en enkel en zij heeft vandaag om 9:30 uur een afspraak bij een Onco-neuroloog.

Ik zat om die reden al om 5:40 uur achter mijn PC, want het werk gaat ook gewoon door. Om 7:00 uur neem ik even een korte pauze om Charlie uit te laten.

We vertrekken om 8:45 uur en zijn even voor 9:30 uur bij de Daniël den Hoed kliniek, waar zo waar een (gratis) parkeerplekje langs de stoep vrij is.

We moeten naar kamer B11 en zitten goed en wel als Marijke door Prof. Peter A.E. Sillevis Smitt wordt binnen geroepen.

Hij blijkt het dossier goed gelezen te hebben en stelt gerichte vragen en hij wil uiteindelijk zelf een aantal testjes doen en verzoekt Marijke zich gedeeltelijk te ontkleden.

na een minuut of 10 mag Marijke zich weer aankleden en vertelt de arts ons wat zijn bevindingen zijn. Hij denkt niet dat er sprake is van een beknelde zenuw of iets vergelijkbaars, maar denkt dat de pijn toch uit het bot en dan met name het bekken komt en hij is van mening dat bestraling hier mogelijk een passende oplossing is.

Hij geeft aan zijn advies aan dr. Jager voor te leggen en het aan haar over te laten al dan niet actie te ondernemen. Dat komt mooi uit want maandag 24 juli 2017 hebben we aan het einde van de middag een afspraak bij dr. Jager.

Het is iets na 10:00 uur als we op huis aan gaan en uiteraard staat om deze tijd de Haringvlietbrug open .

Het is nog geen 11:00 uur als we weer thuis zijn en Marijke verzucht: “Waarom kan dat niet op deze manier als ik chemo krijg”? .