Soms heb je een collega die een vriend wordt

Toen ik op 1 maart 2000 bij Tredin begon, was Ed van der Kooij de collega die mij bij mijn eerste opdrachtgever, Cadans Rotterdam, wegwijs maakte en toen Tredin vanwege het 1-jarig bestaan een weekend in Ermelo organiseerde, waar ook de partners bij waren uitgenodigd, leerden wij ook Loes kennen.

Ed en ik hebben bijna dagelijks een moment waarop we “praatje pot” doen, maar ook casuïstiek bespreken. We zijn beiden Feyenoordfans voor het leven, inmiddels opa en samen met (oud)collega’s Fons Muus, Rob Blankestein, Peter Tuerlings en hun vrouwen, vormen we al jaren de “Harde Kern” en proberen we minimaal 1 keer per jaar een middagje iets leuks te doen en dan gezamenlijk een hapje te eten.

Nadat we al eerder met zijn 4-en een hapje wilde gaan eten, maar het door allerlei omstandigheden niet lukte om een geschikte datum te vinden, was het dan vanavond eindelijk zo ver. We hebben om 19:00 uur afgesproken bij “De Beren” in Roosendaal.

Als we even voor 19:00 uur het parkeerterrein oprijden, zie ik de auto van Ed al staan.

Ed en Loes willen beiden een glas witte wijn en Marijke en ik rode, waarop de serveerster ons aanraadt om 2 karaffen te bestellen, want dat is goedkoper; prima advies en haar fooi heeft ze al op  voorhand verdiend .

We bestellen er “brood met smeersels” bij en dat smaakt prima.

Marijke gaat voor de spareribs, Loes neemt een kopje soep en de scholfilet en Ed en ik kiezen voor het 3-gangenmenu, waarbij Ed kiest voor de carpaccio en de ravioli en ik de surf & turf neem en daarna de kipsaté.

Het smaakt allemaal verrukkelijk en de bediening is erg vriendelijk.

En dan is het tijd voor het dessert; Loes neemt de sorbet, Ed neemt de kaasproverij en Marijke en ik gaan voor de notentaart met chocolade en die smaakt werkelijk fantastisch.

Het is uiteindelijk na 21:30 uur en we zijn nog net niet de laatsten –de keuken is tot 22:00 uur open- als we afrekenen en op huis aangaan.

Een geslaagde avond, die zeker voor herhaling vatbaar is.