Charlie voor een ‘Grote beurt’ naar de dierenarts
Omdat Charlie, sinds hij vorig jaar door een hond is aangevallen en zo ernstig gewond is geraakt dat hij een kleine chirurgische ingreep moest ondergaan, zo panisch is voor alles en iedereen die aan hem zit, proberen we vandaag een andere dierenarts uit.
Hij moest sowieso naar de dierenarts om zijn jaarlijkse inentingen te krijgen, maar omdat hij daarvoor feitelijk ook al onder narcose moet, heeft Marijke een lijstje gemaakt van alles wat er zou moeten gebeuren en we kunnen om 11:00 uur terecht bij D.A.P. Dierenartsenpraktijk in Moerstraten.
Na een uitgebreide intake en het verhaal dat je Charlie eigenlijk onder narcose moet brengen om hem onder narcose te kunnen brengen, moet ik Charlie aangelijnd houden en naast hem gaan staan, waarbij een van de artsen van achter over hem heen stapt en hem letterlijk bij zijn nekvel grijpt, waarna de behandelende arts hem een spuitje geeft. Hij blaft en hapt daarna nog wel, maar het ging wonderwel goed.
Het duurt een paar minuten, maar dan is hij van de wereld; zijn ogen houdt hij echter gewoon open.
We leggen hem met vereende krachten op tafel.
Op het intake formulier staat met grote letters geschreven dat hij gevaarlijk is.
Naast de inentingen, krijgt hij een neusspray tegen kennelhoest, zullen er 2 talklierbulten verwijderd worden, wordt tandsteen verwijderd, worden zijn oren schoongemaakt en zullen zijn Hubertusklauwtjes geknipt worden.
Als hij uit de narcose ontwaakt, of als ze hem door middel van een injectie uit de narcose zullen halen, worden we gebeld en kunnen we hem, tegen overhandiging van de nodige euro’s, ophalen.
Het is bina 14:30 uur als we hem mogen komen ophalen. Ook nu wordt iedereen er opmerkzaam op gemaakt dat we hier met een zeer gevaarlijke monster te doen hebben.
De kosten vallen uiteindelijk best mee; deze bedragen € 202,51 inclusief en hij kan er weer een jaartje tegen.
Thuis gekomen moet hij een kap op omdat hij ander letterlijk zijn wonden gaat likken en mogelijk zelfs de hechtingen verwijdert en dat willen we natuurlijk niet. Het advies is om hem deze kap 10-14 dagen om te laten houden, maar dat vinden we wel heel erg lang. Dat hij het niet leuk vindt, blijkt uit het zachte huilen dat hij, sinds we thuis zijn, doet.
Hij lijkt echt op een lichte uitgave van Kees! Dat jullie ook van zo’ n heerlijk ‘mormel’ houden, zegt mij genoeg!! Hans en ik waren direct verliefd op ‘ons’ Belgische asielkoppie!!!!