Tevreden en opgelucht

Oorspronkelijk zou Marijke op 17 oktober 2016 pas een controleafspraak bij dr. Jager hebben om de resultaten van de CT-scan, die gisteren gemaakt is, te bespreken, maar dat duurde haar –terecht natuurlijk- veel te lang en daarom heeft zij dit bij Paola Veenstra aangegeven en die heeft een afspraak voor vandaag om 10:45 uur geregeld en zo zitten we om 9:50 uur in de auto op weg naar Rotterdam.

Naarmate de tijd vordert, weet je dat er een moment komt dat de behandeling niet meer werkt en dat moment komt een keer en daarmee neemt de spanning iedere keer toch wel toe, zeker op de dag dat je dan iets te horen krijgt.

We zijn om 10:30 uur in Rotterdam, maar het lukt deze keer niet om een gratis parkeerplaats te bemachtigen en tot overmaat van ramp, heb ik mijn portemonnee thuis laten liggen . Gelukkig heeft Marijke wel een portemonnee bij zich.

Het is uiteindelijk 11:00 uur als we naar binnen geroepen worden en dr. Jager kijkt niet echt vrolijk; het zal dus wel niet goed zijn . Ze begint haar verhaal echter met: “Ik zie geen veranderingen ten opzichte van de vorige scan” en dat is dus goed nieuws, want dat betekent dat de chemo nog steeds haar werk doet.

Dr. Jager vindt wel dat er met een volgende kuur gewacht moet worden op hetgeen de neuro-oncoloog, dr. Taal uit de CT-scan heeft gehaald, want als er bijvoorbeeld bestraald moet worden om de pijn in rug en heup weg te nemen, kan dat niet als gelijktijdig chemo wordt gegeven. We moeten dus even afwachten, wat we vanmiddag te horen krijgen. Dr. Jager zal dan maandag 10 oktober 2016 bellen met betrekking tot de volgende stap(pen).

Nadat we de medicatie hebben opgehaald, haal ik even een saucijzenbroodje (de pecanbroodjes waren op) en twee Surinaamse broodjes en gaan we even op bezoek bij lotgenote Femke van Rossum, die vanwege een bacteriële infectie is opgenomen.

We worden eerst naar A3 gestuurd, maar daar blijkt een mijnheer van Rossum te liggen. Femke blijkt op B0 te liggen, waar Marijke eind vorig jaar, tijdens de trial, ook gelegen heeft.

Femke krijgt juist een behandeling van de schoonheidsspecialiste, toevallig degene die Marijke ook een keer geholpen heeft. Als na een kwartiertje de zaalarts komt, is dat voor ons het sein om naar huis te gaan. Het is inmiddels bijna 12:30 uur.

Even na 17:00 uur belt dr. Taal en ook hij heeft geen veranderingen kunnen waarnemen. Hij geeft aan dat de botten er stevig uit zien en dat is goed nieuws. Hij geeft aan nog even niks te willen ondernemen en de periode van rust en de medicatie die Marijke er nu weer bij gaat slikken en die ze al eerder heeft geslikt, Celecoxib Sandoz, af te willen wachten.

       

Al met al goed nieuws; we zijn er tevreden mee en omdat Marijke nu even geen chemo krijgt, kunnen we wel een glaasje wijn drinken.