Weekje pauze

Marijke heeft vandaag om 9:00 uur een afspraak bij dr. Taal, de neuro-oncoloog. Omdat er bij het Vaanplein iets is gebeurd en er sprake is van ruim 20 minuten vertraging, kiezen we er uiteindelijk voor om via Moerdijk en Dordrecht naar Rotterdam te rijden en daardoor zet ik Marijke om klokslag 9:00 uur af bij de hoofdingang. Ze zal me een appje sturen in welke kamer dr. Taal zit.

Als ik echter in de wachtkamer ben, zie ik geen Marijke en moet ik bij de receptie vragen waar hij zit en dat blijkt kamer B10 te zijn. Als ik klop en de deur open doe, zit Marijke daar inderdaad al.

Dr. Taal stelt eerst een aantal vragen en daarna mag Marijke een aantal testjes doen.

Zijn conclusie is dat de kracht in de ledenmaten is toegenomen en hij ziet voor dit moment geen reden dat Marijke nog langer bij hem op controle komt en hij stelt voor dat dr. Jager de regie weer overneemt.

       

We lopen vervolgens naar de dagbehandeling, waar we allebei een Pink Ribbon mogen pakken, waarna we even moeten wachten tot Marijke naar binnen geroepen wordt.

Paola Veenstra roept ons even later naar binnen, waar de PAC wordt aangeprikt en Marijke het botversterkende middel Zometa krijgt toegediend.

      

Ik ga ondertussen naar de apotheek om kortdurende Oxycodon te halen. Als ik terug kom, zit Marijke aan de thee en de kruidnootjes.

Het is 10:15 uur als we richting huis gaan, waar we zonder problemen om 11:00 uur arriveren.

Marijke wordt ‘s middags gebeld door Paola, die ondertussen met dr. Jager heeft overlegd en men heeft besloten de chemokuur een week uit te stellen om Marijke haar handen en voeten wat extra rust te geven. Als ze nu gelijk door zou gaan, loopt ze het risico dat haar handen voorgoed beschadigd zullen zijn en dan zou ze sowieso moeten stoppen met deze behandeling en dat is natuurlijk niet wat we willen.

Vlak voordat we gaan eten, krijgt Marijke het trieste nieuws dat er weer een Roze Roosje is overleden .

Weer een reden om nog maar eens een keer te beseffen dat je van elke dag moet genieten.