We slapen zo waar eens een keertje uit en staan om 7:30 op (voor sommige mensen is dat overigens nog “midden in de nacht”). Ik zet een kopje thee voor Marijke en ga dan met Charlie een rondje lopen.
Charlie is duidelijk nog niet in goede doen, want hij wil buiten gelijk weer rechtsom naar huis. Eenmaal thuis wil hij niet eten, zelfs niet als we wat melk over zijn brokjes doen.
Aan zijn lopen zie je dat het allemaal moeizaam gaat, maar hij lijkt geen pijn te hebben.
Charlie wil eigenlijk het liefst zo dicht mogelijk bij Marijke blijven en dat mag natuurlijk. Marijke merkt met enige galgenhumor op: “Wie zal er eerder niet meer zijn? Charlie of ik?”.
Marijke belt met de Thuiszorg in verband met het toedienen van de injectie en de instructie die ik moet krijgen, maar de Thuiszorg verwijst ons naar de huisarts en daar kunnen we om 15:15 uur terecht.
Marijke heeft via internet wat spullen bij de Hema besteld en zij wil een aantal artikelen terug sturen, maar het blijkt eenvoudiger om deze in de winkel terug te brengen.
Er is geen aparte balie voor klantenservice, dus moet Marijke noodgedwongen in de rij bij de kassa staan. Ze levert de artikelen in en krijgt zonder problemen haar geld terug.
Ik heb bedacht dat als we dan toch naar de stad moeten, we gelijk van de gelegenheid gebruik kunnen maken om gezellig samen te gaan lunchen en we kiezen vandaag voor Eetwinkel De Hollandse Tuyn.
Marijke bestelt 2 kroketten op maisbrood en een Spa rood en ik ga voor de Clubsandwich Fish en een glaasje rode wijn.
Het smaakt allemaal weer voortreffelijk en de bediening hier is altijd prettig. Nadat ik heb afgerekend, rijden we naar de apotheek, waar Marijke de injectiespuiten gaat ophalen. Ze wordt geholpen door een lieve jonge dame, die haar van alles vraagt en Marijke vervolgens sterkte wenst.
Als we thuis komen, is net de post geweest en even later wordt er aangebeld en staat de bloemist voor de deur met een prachtig boeket.
We melden ons om 15:15 uur bij de huisarts. Omdat ik in het verleden Marijke ook al eens injectie heb toegediend, mag ik het nu gelijk zelf doen, waarbij hij nog wat aanwijzingen geeft.
Daarna hebben we een gesprek over de ondraaglijkheid van pijn en “Wat, als…?”. Marijke heeft lang geleden al een beslissing hierover genomen en we spreken met de huisarts af op welk moment en onder welke omstandigheden we hem erbij zullen betrekken.
We eten vanavond een quiche met zalm en spinazie en als ik de slagroom in de mengkom heb gedaan en de taartvorm met boter insmeer, valt de mengkom van de aanrecht….. 
. De spetters zitten nog net niet op het plafond…
Nadat ik gedweild heb, kan ik eindelijk verder met het avondeten.
We kijken ‘s avonds naar de remake van “Murder in the Orient Express”. Op 22 februari 1975 was dit de eerste film die Marijke en ik samen in de bioscoop zijn gaan zien.
We sluiten de avond af met een aflevering van The Big Bang Theory, zodat we met een glimlach kunnen gaan slapen 
.
.
.
Recente reacties