Schrikken…
Donkere wolken pakken zich samen boven Bergen op Zoom en vanochtend was dit ook bij ons thuis het geval .
Marijke is al een paar dagen niet lekker: een dikke keel, keelpijn, gauw moe en bijna geen eetlust en daar kwam nu ineens ook koorts bij. In die ruim 40 jaar dat wij getrouwd zijn, heb ik Marijke alleen met koorts mee gemaakt, na de geboorte van onze Nick, 37 jaar geleden en dan nu ineens 38,6º C en dat is, als je lichaamstemperatuur normaal rond de 36,5º C is, best hoog.
Na enig aandringen belt ze even na 8:00 uur de huisarts en daar kan ze om 10:30 uur terecht. Ze is gelukkig ook nog zo bijdehand om de oncologisch verpleegkundige van de Daniël den Hoed kliniek een mailtje te sturen en die belt per omgaande terug dat ze de casus met de oncoloog zal bespreken. Even later belt ze terug dat de afspraak bij de huisarts afgezegd kan worden en dat Marijke vanmiddag om 14:10 uur bloed moet komen laten prikken, waarna ze om 15:10 uur een afspraak heeft met de oncoloog.
Als ze aangekleed beneden zit en mij wat wil vertellen, komt ze niet verder dan 2 woorden, waarna ze struikelt over alles wat ze wil zeggen; er komt geen zinnig woord meer uit en even denk ik dat ze een hersenbloeding heeft gehad, maar dat idee zet ik gauw weer overboord omdat haar bewegingen wel gecontroleerd lijken en ze ook geen scheef getrokken mond heeft . Het is echter beangstigend genoeg voor mij om de kinderen te willen bellen. Jamie is afgelopen zaterdag nog geweest, dus die bel ik nog niet, maar Nick heeft zijn moeder al een paar weken niet gezien en ik besluit hem dus te bellen.
Al met al heb ik in een klein uur tijd, weer van alles mee gemaakt en ook nu levert het in elk geval iets positiefs op, want ik moest nog een aantal zaken afronden voor het geval dat… en dat heb ik vandaag dus allemaal in orde gemaakt. Omdat mijn stem vanochtend regelmatig oversloeg, reageerde Charlie gelijk met blaffen en kwam hij tegen me aan staan; honden voelen emoties feilloos aan.
We zijn inmiddels een uurtje verder als Marijke in elk geval weer normaal uit haar woorden kan komen, maar zij heeft nog steeds geen honger en zij neemt, na enig aandringen van mijn kant, uiteindelijk een banaan als lunch. Omdat er een kans is dat Marijke moet blijven, heeft ze alvast een koffertje ingepakt, zodat ik niet extra op en neer hoef te rijden. We vertrekken om 13:15 uur naar Rotterdam en ook deze keer is er weer sprake van een regenboog.
Nadat ik Marijke bij de hoofdingang heb afgezet, ga ik op zoek naar een parkeerplek en die heb ik na 2 rondjes rijden gevonden, waarna ik naar de ingang loop.
We zitten nog maar net, als Marijke om 14:15 uur naar binnen wordt geroepen.
Hierna meldt Marijke zich bij balie B en krijgt ze te horen dat ze een afspraak met dr. Vastbinder heeft en die zit vandaag in kamer B8.
Het is 15:30 uur als Marijke bij dr. Vastbinder wordt binnen geroepen. De bloeduitslagen laten zien dat de weerstand prima is en dat is op zich positief, want de Eribuline heeft als bijwerking onder anderen dat de weerstand erg afneemt . Het spraakgebrek kan ze niet plaatsen en ze gaat dat nog met de neuroloog overleggen; mogelijk wordt er volgende week een MRI van het hoofd gemaakt, want dat is al weer 6 maanden geleden voor het laatst gedaan.
Dr. Vastbinder wil Marijke goed onderzoeken en ook haar temperatuur even opnemen en daarvoor moet ze eerst op zoek naar een thermometer, want die liggen, vanwege mogelijke ontvreemding, niet meer in de spreekkamers .
De temperatuur is inmiddels gezakt naar 37,1º C en dat is een redelijk normale waarde en dr. Vastbinder denkt ook dat Marijke mogelijk iets van griep onder de leden heeft en ze krijgt het advies om in elk geval de temperatuur goed in de gaten te blijven houden en als er weer sprake is van koorts, dit onmiddellijk te melden.
Het is even na 16:00 uur als we samen terug lopen naar de auto en we zijn binnen het uur thuis, waar Marijke nog even met Dhara skypt.